Υπάρχει όμως και μια δεύτερη σχετική ερευνητική αποστολή, η οποία εξετάζει τον μεγαλύτερο παγετώνα της Γροιλανδίας για να διαπιστώσει αν και κατά πόσο έχει επηρεαστεί αρνητικά. Οι επιστήμονες γνώριζαν ήδη ότι το φαινόμενο του θερμοκηπίου έχει πλήξει τη Γροιλανδία, αφού τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί σημαντικά η μέση θερμοκρασία τους καλοκαιρινούς μήνες προκαλώντας το λιώσιμο της επιφάνειας του παγετώνα, το οποίο με τη σειρά του προκαλεί τη δημιουργία μικρών ή μεγαλύτερων λιμνών.

Σύμφωνα με τις έρευνες που έχει κάνει η NASA, το λιώσιμο των πάγων κατά την καλοκαιρινή περίοδο διεισδύει μέσα από ρήγματα και σχισμές στον παγετώνα σε βάθος δεκάδων χιλιάδων μέτρων, επιτρέποντας στον πάγο να γλιστρά πιο εύκολα στο βραχώδες υπόστρωμα του εδάφους και επιταχύνοντας τελικά τη μετακίνηση του παγετώνα προς τη θάλασσα.

Επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας είναι ο καθηγητής Konrad Stefen του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, ειδικός στους παγετώνες. "Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, θα έχουμε ταχύτερη αποκοπή πάγων από τους παγετώνες και πτώση στη θάλασσα, κάτι που σημαίνει ότι θα εισέρχονται στο νερό των ωκεανών όλο και μεγαλύτερες ποσότητες φρέσκου νερού σε όλο και πιο κοντινά μεταξύ τους διαστήματα", δηλώνει ο καθηγητής Stefen.

Οι μεγάλες ποσότητες φρέσκου νερού θα προκαλέσουν προβλήματα και ανατροπές στα βόρεια ρεύματα του
Ατλαντικού Ωκεανού, τα οποία και παίζουν καθοριστικό ρόλο στο κλίμα του βόρειου ημισφαιρίου.

Ήδη αρκετοί ωκεανογράφοι υποστηρίζουν ότι το φαινόμενο του θερμοκηπίου έχει ήδη αρχίσει να επηρεάζει αρνητικά τον εν λόγω κλιματικό μηχανισμό.

Εκτός από το κλίμα όμως, το λιώσιμο των πάγων έχει και άλλες επιπτώσεις αφού οδηγεί στην αύξηση των επιπέδων των νερών, κάτι που θα έχει ως επακόλουθο να βρεθούν κάτω από το νερό πολλές περιοχές του πλανήτη.

"Αν η Γροιλανδία λιώσει, η θάλασσα θα ανέβει κατά επτά περίπου μέτρα. Έτσι θα πρέπει να περιμένουμε την εξαφάνιση της Φλόριδας, των περιοχών γύρω από τον Μισισιπή, των νησιών του Νότιου Ειρηνικού, του Μπανγκλαντές κ. ά. Δυστυχώς σήμερα υπάρχει έντονη διαδικασία λιώσιμου των παγετώνων", δήλωσε ο καθηγητής Τζόσεφ Μακ Κόνελ, ειδικός στην υδρολογία πάγων στο Desert Research Institute.

Οι πάγοι των πόλων και το κλίμα

Τa τελευταία εκατομμύρια χρόνια, το κλίμα της Γης ταλαντεύθηκε κατ' επανάληψη ανάμεσα σε εποχές παγετώνων και ενδιάμεσες θερμές μεσοπαγετώδεις περιόδους. Το παγετωνικό κάλυμμα της Ανταρκτικής διαφυλάσσει τις θερμοκρασιακές καταγραφές για τα τελευταία 400.000 χρόνια, αφού, με εξαίρεση τις παράκτιες παρυφές του, διέφυγε την τήξη ακόμα και κατά τις θερμότερες μεσοπαγετώδεις περιόδους. Από τις καταγραφές αυτές φαίνεται ότι η τρέχουσα μεσοπαγετώδης περίοδος, στην Ολόκαινο, που ως τώρα έχει διανύσει περίπου 12.000 χρόνια, είναι ήδη προχωρημένης ηλικίας.

Οι φυσικές χιλιετηριδικές κλιματικές διακυμάνσεις συνδέονται με τις βραδείες μεταβολές της τροχιάς της Γης —οι οποίες οφείλονται στις παρέλξεις των υπόλοιπων πλανητών, κυρίως του Δία και του Κρόνου (διότι είναι οι βαρύτεροι) και της Αφροδίτης (διότι πλησιάζει πολύ κοντά στη Γη). Οι διαταραχές αυτές ελάχιστα επηρεάζουν την ποσότητα της ετήσιας μέσης ηλιακής ενέργειας που προσπίπτει στη Γη, μεταβάλλουν όμως τη γεωγραφική και εποχική κατανομή της εισερχόμενης ηλιακής ενέργειας (της έντασης της ηλιακής ακτινοβολίας) μέχρι και 20%. Οι μεταβολές αυτές επηρεάζουν, για μακρές περιόδους, την ανάπτυξη και την τήξη των παγετωνικών καλυμμάτων.

Οι μεταβολές της ηλιακής ακτινοβολίας και του κλίματος επηρεάζουν επίσης τη δέσμευση και την απελευθέρωση διοξειδίου του άνθρακα και μεθανίου από τα φυτά, το έδαφος και τους ωκεανούς. Οι κλιματολόγοι βρίσκονται ακόμα στο στάδιο ανάπτυξης ποσοτικών μεθόδων κατανόησης των μηχανισμών με τους οποίους οι ωκεανοί και η ξηρά απελευθερώνουν διοξείδιο του άνθρακα και μεθάνιο καθώς η Γη θερμαίνεται· τα παλαιοκλιματολογικά δεδομένα όμως αναδεικνύονται ήδη σε ανεκτίμητο θησαυρό πληροφοριών. Η βαθύτερη και σημαντικότερη συνεισφορά στη γνώση που παρέχουν οι κλιματικές ταλαντώσεις των εποχών παγετώνων είναι ότι προσφέρουν ένα εμπειρικό μέτρο της ευαισθησίας του κλίματος.

Η σύσταση της ατμόσφαιρας κατά την εποχή των παγετώνων είναι γνωστή με ακρίβεια χάρις στις φυσαλίδες αέρα που εγκλωβίστηκαν (εξαιτίας των ετήσιων χιονοπτώσεων) κατά τη δημιουργία των παγετωνικών καλυμμάτων και αναρίθμητων ορεινών παγετώνων. Επιπλέον, η γεωγραφική διασπορά των παγετωνικών καλυμμάτων, της φυτοκάλυψης και των ακτογραμμών είναι καλά χαρτογραφημένη για την εποχή των παγετώνων. Από τα στοιχεία αυτά συμπεραίνουμε ότι η διαφορά του κλιματικού εξαναγκασμού μεταξύ της εποχής των παγετώνων και σήμερα ανέρχεται περίπου σε 6,5 watt ανά τετραγωνικό μέτρο. Αυτός ο εξαναγκασμός έχει προκαλέσει μια παγκόσμια θερμοκρασιακή αλλαγή της τάξης των 5 βαθμών Κελσίου, η οποία συνεπάγεται κλιματική ευαισθησία 0,75 ± 0,25 βαθμών Κελσίου ανά watt ανά τετραγωνικό μέτρο. Κλιματικά μοντέλα προβλέπουν παρόμοια κλιματική ευαισθησία. Το εμπειρικό αποτέλεσμα όμως είναι πιο ακριβές και αξιόπιστο, διότι περιλαμβάνει όλες τις διαδικασίες που συμμετέχουν στον πραγματικό κόσμο, ακόμα και αυτές που δεν είμαστε ακόμα αρκετά οξυδερκείς για να τις συμπεριλάβουμε στα μοντέλα μας.