Το μυστήριο για την εξέλιξη του ανθρώπου θα μπορούσε να είναι γραμμένο στα άστρα

Από το Reuters, 28 Οκτωβρίου 2004

Αστρική σκόνη που εντοπίστηκε στα βάθη του Ειρηνικού Ωκεανού οδήγησε Γερμανούς επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι η έκρηξη ενός αστέρα σουπερνόβα πριν από τρία εκατομμύρια χρόνια ενδεχομένως να έχει βοηθήσει στην εξέλιξη του ανθρώπου.

Ο Gunther Korschinek και οι συνάδελφοί του στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου, υποστηρίζουν ότι βρήκαν ίχνη ενός τέτοιου αστέρα ο οποίος μπορεί να άλλαξε τις κλιματολογικές συνθήκες στη Γη την εποχή που οι πρόγονοι του ανθρώπινου είδους άρχισαν για πρώτη φορά να περπατούν.

Αναλόγως της απόστασης του αστέρα από τη Γη, αυτός μπορεί να προκάλεσε την αύξηση των κοσμικών ακτίνων επί 300.000 χρόνια, οι οποίες με τη σειρά τους υπερθέρμαναν τον πλανήτη, γράφουν οι επιστήμονες στην τελευταία έκδοση του περιοδικού Physical Review Letters.

Ο χρόνος κατά τον οποίο σημειώθηκε η έκρηξη συμπίπτει με την αλλαγή του κλίματος στην Αφρική, όταν λόγω της ξηρασίας μειώθηκαν τα δάση και εμφανίστηκε η σαβάνα. Οι ανθρωπολόγοι και άλλοι ειδικοί πιστεύουν ότι αυτή η αλλαγή ανάγκασε τα πρώτα ανθρωποειδή να κατέβουν από τα δέντρα και να αρχίσουν να περπατούν σε όρθια στάση.

Ο πιο φημισμένος προ-άνθρωπος, ένας σκελετός με το όνομα "Λούσυ", είναι ηλικίας περίπου 3 εκατομμυρίων ετών. Η Λούσυ και οι αυστραλοπίθηκοι συγγενείς της θα μπορούσαν να βάδιζαν όρθιοι.

Η ομάδα του Korschinek ήταν η πρώτη που πριν από πέντε χρόνια εντόπισε ύλη ενός αστεριού στη Γη, στις ιζηματογενείς εναποθέσεις του Ειρηνικού Ωκεανού.

Αυτή τη φορά η ομάδα πραγματοποίησε τις έρευνές της σε μεγαλύτερα βάθη, στο μέσον του Ειρηνικού Ωκεανού, πλησίον του Ισημερινού και μακριά από τη στεριά, νότια της Χαβάης. Εκεί, σε βάθος 4.800 μέτρων από την επιφάνεια της Γης, βρήκαν ένα στρώμα "σιδήρου 60", ενός ισοτόπου του σιδήρου το οποίο σπανίζει στη Γη. Μάλιστα είναι εύκολο να χρονολογηθεί γιατί βρίσκεται σε σταθερά στρώματα. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το ισότοπο αυτό προέρχεται μάλλον από έναν αστέρα σουπερνόβα.

Ο χρόνος υποδιπλασιασμού του σιδήρου είναι, περίπου, 1.5 εκατομμυρίων ετών που βοηθάει έτσι στο να βρεθεί πότε έγινε έκρηξη του άστρου. Η χρονολόγηση του λοιπόν δίνει μια ηλικία του σιδήρου της τάξης των 2.8 εκατομμυρίων ετών.

Υποστηρίζουν, έτσι, ότι όταν εξερράγη το άστρο έστειλε στη Γη όχι μόνο στερεά υλικά, όπως είναι ο σίδηρος, αλλά και κοσμικές ακτίνες.

Ο Korschinek και οι συνάδελφοι του σημειώνουν ότι άλλοι επιστήμονες υποστηρίζουν πως ένας βομβαρδισμός από κοσμικές ακτίνες μπορεί να επηρέασε το στρώμα του όζοντος που συγκρατεί την υπεριώδη ακτινοβολία. Έτσι, σε ορισμένες περιοχές το κλίμα έγινε θερμότερο και ξηρότερο.

Οι Γερμανοί επιστήμονες τονίζουν ότι δεν έχει ακόμη εξακριβωθεί αν η αύξηση της κοσμικής ακτινοβολίας θα μπορούσε να επηρεάσει σημαντικά το κλίμα της Γης, σημειώνουν όμως ότι στην περίπτωση αυτή παρατηρείται χρονική σύμπτωση.