Ο Dick Henry, ένας φυσικός στη Βαλτιμόρη της πολιτείας του Μέρυλαντ, σχεδίασε ένα ημερολόγιο που περιλαμβάνει 364 ημέρες, χωρισμένες ομοιόμορφα σε 52 εβδομάδες.

Προκειμένου να καθορίσει τη διάρκεια κάθε μήνα, ο ερευνητής έθεσε δύο περιορισμούς: Πρώτον, το νέο ημερολόγιο δεν μπορεί να διαφέρει ποτέ από το παλιό κατά περισσότερο από πέντε ημέρες. Δεύτερον, τα Χριστούγεννα πρέπει πάντα να πέφτουν Κυριακή. Και επίσης οι ημέρες του χρόνου να διαιρούνται με το 7.

Επίσης, θα είναι το πρώτο κανονικό (σταθερό) ημερολόγιο που δεν διαταράσσει την εβδομάδα των επτά ημερών, η οποία θεωρείται ιερή για πολλά θρησκεύματα.

Στο ημερολόγιο του, ο Μάρτιος, ο Ιούνιος, ο Σεπτέμβριος και ο Δεκέμβριος περιέχουν 31 ημέρες, ενώ οι άλλοι μήνες 30.

Η ημέρα των Χριστουγέννων πέφτει πάντα Κυριακή - αλλά οι άνθρωποι οι γεννημένοι κατά τις ημέρες που δεν θα υπάρχουν πια πχ στις 31 Ιανουαρίου θα έχαναν τα γενέθλιά τους.

Για να συγχρονιστεί το ημερολόγιο του με τις εποχές, ο Henry πρόσθεσε μια πρόσθετη εβδομάδα αντί να προσθέσει δίσεκτα έτη - που δεν θα είναι μέρος οποιουδήποτε μήνα - κάθε πέντε ή έξι έτη.

Και ονόμασε αυτή την πρόσθετη εβδομάδα Εβδομάδα του Νεύτωνα προς τιμή του αγαπημένου του φυσικού, Isaac Newton. "Αν γινόταν το δικό μου, την Εβδομάδα Νεύτωνα όλοι θα είχαν άδεια μετ΄ αποδοχών, λέει ο Dick Henry. Ελπίζει δε ότι το ημερολόγιό του θα μπορούσε να τεθεί σε εφαρμογή την 1η Ιανουαρίου 2006, ημέρα Κυριακή τόσο στο παλιό όσο και στο καινούργιο σύστημα.

Και πιστεύει ότι τελικά ο κόσμος θα διαλέξει το δικό του σύστημα, το οποίο θεωρεί βολικότερο. Προχωρά μάλιστα ένα βήμα παραπέρα, και προτείνει και την κατάργηση των ζωνών ώρας. Όλος ο πλανήτης, υποστηρίζει, πρέπει να χρησιμοποιεί αποκλειστικά την ώρα Γκρίνουιτς.

Αλλά το πιθανότερο είναι ότι το νέο σύστημα θα χρειαστεί να περιμένει ή απλά θα ξεχαστεί, όπως άλλωστε έχει συμβεί και με άλλα ημερολόγια.

"Σκέφτομαι ότι ένα τέτοιο ημερολόγιο θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμο", λέει ο Owen Gingerich, αστρονόμος και ιστορικός της επιστήμης στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.

Το Γρηγοριανό Ημερολόγιο καθιερώθηκε το 1582 από τον Πάπα Γρηγόριο προκειμένου το ημερολογιακό έτος να συγχρονίζεται με τις εποχές. Επειδή όμως η Γη συμπληρώνει μια περιφορά γύρω από τον Ήλιο κάθε 365,24 ημέρες, και όχι κάθε 365,00, κάθε τέταρτο έτος είναι δίσεκτο, με μια επιπλέον ημέρα που καλύπτει τη συσσωρευμένη διαφορά.

Και ο Owen Gingerich ανέφερε ότι ο κόσμος δεν ήταν εύκολο να υιοθετήσει το Γρηγοριανό ημερολόγιο. Η Αγγλία για παράδειγμα δεν υιοθέτησε το νέο ημερολόγιο παρά μόνο το 1752, σχεδόν 200 χρόνια μετά που το ξεκίνησε η Ρώμη.

Διαφορετικά ημερολόγια

Στην Κίνα το ημερολόγιο τους δείχνει 4073, ενώ στις μουσουλμανικές χώρες δείχνει 1425. Στο δε Ισραήλ το έτος 5766 αρχίζει σε δέκα μήνες. Βλέπουμε δηλαδή ότι κάθε πολιτισμός έχει διαφορετικό τρόπο να μετράει τις χρονιές – κάποιοι δεν χρησιμοποιούν καν νούμερα. 

Εδώ και χιλιάδες χρόνια οι διάφοροι πολιτισμοί, ανάλογα με το τι πιστεύουν, ξεκινούν να μετρούν τη νέα τους χρονιά σε διαφορετικές εποχές. Άλλοι ξεκινούν τη νέα χρονιά με την είσοδο του φθινοπώρου (μετά τη συγκομιδή), άλλοι με την άνοιξη (ως την εποχή της αναγέννησης της φύσης).

Για ορισμένους ως αρχή μέτρησης των χρόνων ορίζεται κάποιο μεγάλο θρησκευτικό γεγονός, όπως η γέννηση του Χριστού ή το ταξίδι του Μωάμεθ από τη Μέκκα στη Μεδίνα, που, με το δικό μας ημερολόγιο, έγινε το 622 μ.X. Για τους Εβραίους, η αρχή του ημερολογίου πριν 5.765 χρόνια, συμπίπτει με την αρχή του κόσμου.

Άλλοι πολιτισμοί καλωσορίζουν τη χρονιά με πιο ευχάριστη διάθεση. Τα πυροτεχνήματα και οι κροτίδες που ρίχνουμε στη Δύση έχουν βαθύτερο νόημα στην Κίνα, όπου θεωρείται ότι οι δυνατοί θόρυβοι διώχνουν τα κακά πνεύματα για όλη τη χρονιά. Ο εορτασμός του νέου έτους, που κάθε χρόνο πέφτει μεταξύ 21 Ιανουαρίου και 20 Φεβρουαρίου, κρατάει δεκαπέντε ολόκληρες μέρες με τελετές, χορούς και πολύ θόρυβο.

Για έναν στους τέσσερις κατοίκους του πλανήτη το νέο έτος (η χρονιά του κόκκορα) θα διαδεχθεί τη χρονιά του πιθήκου, στις 9 Φεβρουαρίου. Από το 1949, οι Κινέζοι έχουν υιοθετήσει το Γρηγοριανό ημερολόγιο για διοικητική χρήση, ενώ το 1911, μαζί με τον αυτοκράτορα, κατήργησαν και το σύστημα μέτρησης με βάση τον αυτοκράτορα. Όμως, το σύστημα αυτό έχει επιβιώσει στην Ιαπωνία, που από τότε που ανοίχτηκε προς τη δύση, γιορτάζει με λαμπρότητα την 1η Ιανουαρίου, αλλά και συνεχίζει να μετράει τις εποχές με βάση το ποιος βρίσκεται στον αυτοκρατορικό θρόνο.

Για τους κόπτες στην Αίγυπτο, ο χρόνος θα αρχίσει στις 11 Σεπτεμβρίου, ενώ για τους Ιρανούς το 1384 θα μπει τον Μάρτιο. Στο Ιράν, το νέο έτος γιορτάζεται πηδώντας πάνω από φωτιές, ενώ η φωτιά είναι το κύριο χαρακτηριστικό και στην ινδουιστική Πρωτοχρονιά, που γιορτάζεται Μάρτιο ή Απρίλιο, ανάλογα με την περιοχή. Αντίθετα, στη νοτιοανατολική Ασία, η Πρωτοχρονιά είναι συνώνυμη με το νερό, που θεωρείται ότι ξεπλένει τα βάρη του παρελθόντος. Έτσι, σε τρεις μήνες, οι Ταϊλανδοί θα κάνουν μια νέα αρχή, καταβρέχοντας ο ένας τον άλλον και στέλνοντας στο πυρ το εξώτερο μια χρονιά που παραήταν υγρή.

Πηγή: Καθημερινή