Ο αστροφυσικός Hermann Bondi ειδικός στις μαύρες τρύπες πέθανε

Πηγή: PhysicsWeb, 15 Σεπτεμβρίου 2005

Ο Hermann Bondi γεννήθηκε στη Βιέννη της Αυστρίας την 1η Νοεμβρίου του 1919 από μια εβραϊκή οικογένεια. Ανησυχώντας από την άνοδο των Ναζί στη γειτονική Γερμανία και ενθαρρυμένος από τον αστροφυσικό και κοσμολόγο Sir Arthur Eddington, μετακινήθηκε προς το κολέγιο Trinity στο Καίμπριτζ το 1937, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του στα μαθηματικά το 1940. Ο Bondi, εντούτοις, τέθηκε υπό περιορισμό, ως εχθρός από τη βρετανική κυβέρνηση τον Μάρτιο του 1940, για ένα έτος σε στρατόπεδα στο Isle of Man και στον Καναδά, όπου εκεί συνάντησε για πρώτη φορά τον Gold.

Μετά την απελευθέρωσή του το φθινόπωρο του 1941, ο Bondi επέστρεψε στη Μεγάλη Βρετανία όπου αυτός και ο Gold δούλεψαν πάνω στην έρευνα του ραντάρ υπό την επίβλεψη του Hoyle. Μόλις τελείωσε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, ο Bondi επέστρεψε στο Καίμπριτζ, όπου αυτός, ο Gold και ο Fred Hoyle ανέπτυξαν τη θεωρία σταθερής κατάστασης το 1948. Αυτή η θεωρία δεν είδε ότι υπήρχε ανάγκη για την ύπαρξη μιας αρχικής ανωμαλίας (δηλαδή τη Μεγάλη Έκρηξη) και αντίθετα πρότεινε ότι το Σύμπαν δεν έχει καμιά αρχή ή τέλος. Για να δικαιολογήσει τη συνεχή διαστολή του σύμπαντος, η θεωρία ισχυρίζεται ότι συνεχώς δημιουργείται ύλη έτσι ώστε η μέση πυκνότητα του σύμπαντος μένει σταθερή.

Το 1954 Bondi έγινε καθηγητής στο Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου, όπου εκτέλεσε μια πρωτοποριακή θεωρητική εργασία για τον τρόπο με τον οποίο μια μαύρη τρύπα ή ένα αστέρι μπορεί να προσαυξήσει την ύλη του τραβώντας υλικό από το περιβάλλον αέριο. Μετά από την ανακάλυψη του Μικροκυματικού Κοσμικού Υποβάθρου το 1965, ο Bondi -- αντίθετα από τον Gold και Hoyle -- δεν φοβήθηκε να αναγνωρίσει ότι η θεωρία σταθερής κατάστασης ήταν μάλλον λάθος. Το 1967 διορίστηκε Γενικός Διευθυντής της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Ερευνητικής Οργάνωσης στο Παρίσι, που ήταν ο πρόδρομος της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας.

Τα βιβλία του με περιλαμβάνουν την Κοσμολογία (1952).

Οι Fred Hoyle, Hermann Bondi και Tomas Gold συνέλαβαν το μοντέλο της Σταθερής Κατάστασης που ήταν αντίθετο με αυτό του Big Bang, από την κινηματογραφική ταινία Dead of Night που οι τρεις επιστήμονες την είδαν το 1946. Η ταινία αυτή - μια ταινία τρόμου - εξελίσσεται μεν χρονικά αλλά τελειώνει εκεί που ξεκίνησε. Γι αυτό τίποτα δεν έχει αλλάξει στο τέλος της ταινίας. Η ταινία ενέπνευσε τον Tomas Gold να συλλάβει το μοντέλο της Σταθερής Κατάστασης. Το Σύμπαν εδώ διαστέλλεται μεν αλλά είναι δε ως προς όλες τις άλλες πτυχές του εντελώς διαφορετικό από αυτό της θεωρίας του Big Bang.  Δηλαδή ενώ το Σύμπαν εξελίσσεται με την πάροδο του Χρόνου αυτό παραμένει ως ένα μεγάλο βαθμό αμετάβλητο. Λόγω όμως της διαστολής του η πυκνότητα του Σύμπαντος μειώνεται, όπως δηλαδή το περιγράφει η αντίπαλη θεωρία του Big Bang. Για να δικαιολογήσουν λοιπόν την σταθερότητα της πυκνότητας του οι τρεις τους σκέφτηκαν ότι το Σύμπαν αντιστάθμιζε τη διαστολή του με τη γέννηση νέας ύλης συνεχώς, έτσι ώστε η πυκνότητα του να παραμένει σταθερή.