Η προϊστορική παγκόσμια θέρμανση μπορεί να έχει συμβάλει στη συντήρηση των απολιθωμάτων

Πηγή: EurekAlert, 12 Οκτωβρίου 2005

Επιστήμονες λένε ότι μαζικοί θάνατοι ψαριών, εντόμων και φυτών θα μπορούσαν να έχουν σώσει τη Γη από τη θερμική αποστείρωση, λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου

Προϊστορικά επεισόδια παγκόσμιας θέρμανσης από την τότε τεράστια ατμοσφαιρική ρύπανση που περιλάμβανε το διοξείδιο του άνθρακα και το μεθάνιο, θα μπορούσαν να έχουν δημιουργήσει και να έχουν διατηρήσει τις 'μαζικές εξαφανίσεις" της άγριας φύσης, σύμφωνα με μια μελέτη του πανεπιστημίου του Όρεγκον που παρουσιάστηκε στην ετήσια συνεδρίαση της Γεωλογικής Ένωσης της Αμερικής, που γίνεται από 16 έως 19 Οκτωβρίου στο Σωλτ Λέικ Σίτυ στην πολιτεία Utah.

Αυτή η εργασία, που έγινε από τον Gregory Retallack καθηγητή της γεωλογίας στο Όρεγκον, περιλαμβάνει μια παγκόσμια συλλογή χιλιάδων εξαιρετικά καλά συντηρημένων απολιθωμένων ψαριών, καρκινοειδών, εντόμων, αστερία και άλλων μορφών ζωής. Υπάρχουν περίπου 41 μόνο επεισόδια με εξαιρετική συντήρηση των απολιθωμάτων τα τελευταία 500 εκατομμύρια χρόνια, και κάθε επεισόδιο κατανέμεται σε όλο τον κόσμο.

Τέτοια γνωστά παραδείγματα καλής συντήρησης των μαλακίων και άλλων πλασμάτων περιλαμβάνουν το Burgess Shale (που χρονολογείται στη Μέση Κάμβριο Περίοδο,  περίπου, πριν 508 εκατομμύρια χρόνια και βρίσκεται στη Βρετανική Κολομβία) και το Solnhofen Plattenkalk (που χρονολογείται από την Ύστερη Ιουρασσική Περίοδο πριν περίπου 150 εκατομμύρια χρόνια και βρίσκεται στη Βαυαρία). Τέτοιες εξαιρετικές συναθροίσεις απολιθωμάτων θεωρήθηκαν ότι έχουν συντηρηθεί σε περιβάλλοντα που ήταν υπερβολικά χαμηλά σε οξυγόνο, ιδιαίτερα αλατούχα, πολύ ψυχρό, ή εξαιρετικά ξηρά.

Οι υπολογισμοί για την τότε ατμοσφαιρική ρύπανση προέρχονται από τις μελέτες των ανωμαλιών του άνθρακα, μικροσκοπικούς πόρους των απολιθωμένων φύλλων και τους κλιματολογικούς δείκτες από τα απολιθωμένα εδάφη. Οι εκπομπές μεθανίου από τα υποθαλάσσια ηφαίστεια είναι πρωταρχικοί ύποπτοι για αυτά τα θανατηφόρα γεγονότα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.

"Τα χαμηλά επίπεδα οξυγόνου μπορούν να σκοτώσουν τα ψάρια και άλλα πλάσματα σε περιθωριακά περιβάλλοντα που αερίζονται λίγο, αλλά επίσης συντηρούνται τότε τα πτώματα τους από την αποσύνθεση", λέει ο Retallack. "Τα στοιχεία από τις ανωμαλίες του άνθρακα και τους μικροσκοπικούς πόρους των φύλλων δείχνουν ότι υπήρξαν θανατηφόρα επίπεδα των δολοφονικών αερίων του θερμοκηπίου, σε ανυπόφορα δηλαδή επίπεδα, μέσα σε μερικές μόνο χιλιάδες χρόνια. Τα επίπεδα αυτά ήταν περισσότερο από 10 φορές του σημερινού επιπέδου του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα.

Τι όμως ήταν αυτό που σταμάτησε τη συνέχιση αυτής της κατάστασης προς μια αποστειρωμένη ατμόσφαιρα θερμοκηπίου, σαν της Αφροδίτης;

"Ήταν οι διαδεδομένοι θάνατοι και ο ενταφιασμός των ζώων και ο άνθρακάς τους που δημιούργησε μεγάλες ποσότητες απολιθωμάτων, και έτσι σωθήκαμε από την θερμική αποστείρωση, κάτι που βιώνεται από τον αδελφό πλανήτη μας", συνέχισε ο Retallack.