Έκρηξη στη Σελήνη από πτώση μετεωρίτη

Πηγή: AP, 3 Ιανουαρίου 2006

Επιστήμονες της NASA ανακοίνωσαν ότι παρατήρησαν στις 7 Νοεμβρίου 2005 με τη βοήθεια επίγειου τηλεσκοπίου των 10 ιντσών μια έντονη λάμψη στην επιφάνεια της Σελήνης, διάρκειας μόλις 1/6 του δευτερολέπτου, σε μια περιοχή που ονομάζεται Θάλασσα των Καταιγίδων, που εκείνη την ώρα βρισκόταν στο σκοτάδι.

Καλλιτεχνική απεικόνιση της πρόσκρουσης μετεωρίτη

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι επρόκειτο για την πρόσκρουση μετεωρίτη, που απελευθέρωσε ενέργεια ισοδύναμη με περίπου 70 κιλά τρινιτροτολουόλης (TNT) και δημιούργησε ένα νέο κρατήρα διαμέτρου 3 μέτρων και βάθους 0,4 μέτρων. Η πρώτη τέτοια πρόσκρουση καταγράφηκε μόλις το 1999.

Ο λόγος που αντιληφθήκαμε την παρουσία του μετεωρίτη είναι επειδή στη Σελήνη δεν υπάρχει ατμόσφαιρα, ενώ έπεσε κοντά στη Θάλασσα των Bροχών (Mare Imbrium), όπου το Νοέμβριο του 1970 προσσεληνώθηκε το μη επανδρωμένο σοβιετικό όχημα Λούνα 17.

Η μελέτη της πρόσκρουσης που γίνεται τώρα από επιστήμονες της NASA αναμένεται να αποκαλύψει πολλά για τη σύσταση της επιφανείας της Σελήνης και θα είναι άκρως σημαντική. Στο εγγύς μέλλον όταν θα γίνουν επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη καθώς και δημιουργία βάσεων, η γνώση της σύστασης της επιφανείας της Σελήνης ενδιαφέρει πολύ τους επιστήμονες, γιατί έτσι θα γνωρίζουμε τους κινδύνους που ενέχουν αυτές οι αποστολές.

Ο μετεωρίτης προήλθε ίσως από τους Tαυρίδες που πέφτουν και στη Γη από τα τέλη Οκτωβρίου ως τις αρχές Νοεμβρίου. Οι Ταυρίδες είναι μια ομάδα μετεωροειδών, μικρών πετρωδών ή μεταλλικών σωμάτων που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο.

Αν καταφέρουν να περάσουν τη γήινη ατμόσφαιρα και φτάσουν στο έδαφος, ονομάζονται πλέον μετεωρίτες. Όπως εκτιμάται, ο μετεωρίτης που συγκρούστηκε με τη Σελήνη και προκάλεσε την έκρηξη, είχε διάμετρο περίπου 12 εκατοστών και ταχύτητα 27 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο.

Η βροχή των Ταυριδών συμβαίνει κάθε χρόνο το φθινόπωρο, αλλά μετά την επίσκεψη των Λεοντιδών το 2001 οι αστρονόμοι έπαψαν ουσιαστικά να ανιχνεύουν πτώσεις μετεωριτών στη Σελήνη. Η παρατήρηση τους είναι όμως αναγκαία για την ασφάλεια των μελλοντικών αποστολών της NASA, που θα έχουν και μεγαλύτερη διάρκεια. Οι επιστήμονες θέλουν να ξέρουν πόσο συχνές είναι οι πτώσεις μετεωριτών στη Σελήνη και αν συμβαίνουν μόνο κατά τη διάρκεια καταιγίδων από διάττοντες αστέρες ή αποτελούν τακτικό φαινόμενο.

Βέβαια υπολογισμοί δείχνουν ότι είναι σχεδόν μηδενικός ο κίνδυνος να χτυπηθεί ένας αστροναύτης από μετεωρίτη, αλλά οι πιθανότητες αυξάνονται αν μιλάμε για μόνιμη εγκατάσταση,