Μια σύγκρουση με αστεροειδή τροφοδότησε με σκόνη μια αρχαία καταιγίδα τη γη

Πηγή: Space.com, 17 Ιανουαρίου 2006

Μια από τις μεγαλύτερες κοσμικές θύελλες σκόνης των προηγούμενων 80 εκατομμυρίων ετών άφησε ένα κάλυμμα από υλικό στην επιφάνεια της γης, όταν διασπάστηκε ένας αστεροειδής στο διάστημα

Το συμπέρασμα είναι βασισμένο σε στοιχεία από ωκεάνια ιζήματα, ενώ υπολογιστικά μοντέλα έχουν ταιριάξει την εποχή που έγιναν αυτά τα ιζήματα με μια γνωστή παρατηρηθείσα ομάδα αστεροειδών, που περιπλανώνται ακόμα στο ηλιακό σύστημα, και κάποτε διασπάστηκαν.

Η άποψη των ειδικών είναι ότι οι διαστημικοί αυτοί βράχοι ήταν κάποτε τμήματα ενός μεγαλύτερου αστεροειδή, διαμέτρου περίπου 160 χιλιομέτρων, οι οποίοι διασπάστηκαν - ενδεχομένως με μια σύγκρουση - στην αστεροειδή ζώνη μεταξύ του Άρη και του Δία. Το γεγονός αυτό πραγματοποιήθηκε πριν 8,2 εκατομμύρια χρόνια και ταιριάζει με ορισμένα γεγονότα πάνω στη γη. Αυτό δε το φαινόμενο θα είχε δημιουργήσει τεράστιες ποσότητες σκόνης πάνω από τον πλανήτη μας.

Οι επιστήμονες αναφέρουν μια απότομο άνοδο στο ήλιο-3, έναν τύπο του ηλίου που είναι σπάνιο στη γη και έχει χαρακτηριστικά εξωγήινης προέλευσης, σε ένα στρώμα ιζήματος που χρονολογείται από εκείνο το χρονικό πλαίσιο.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι η σκόνη, που είναι πλούσια σε ισότοπο ήλιο-3, έχει ηλικία περίπου 8,2 εκατομμύρια έτη πριν και μειώθηκε βαθμιαία κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 1,5 εκατομμυρίων ετών.

"Η απότομη άνοδος του ηλίου-3 που βρίσκεται σε αυτά τα ιζήματα είναι αυτό μας αποδεικνύει ότι κάτι αρκετά δραματικό συνέβη στο διαπλανητικό χώρο με τη σκόνη πριν 8,2 εκατομμύρια χρόνια", λέει ο γεωχημικός του Caltech Ken Farley. "Είναι ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα σκόνης των τελευταίων 80 εκατομμυρίων ετών."

Η διαπλανητική σκόνη δεν είναι τίποτα νέο στους επιστήμονες. Περίπου 20.000 τόνοι από αυτήν προσγειώνονται στη γη κάθε χρόνο. Ενώ στο διάστημα, το ήλιο 3 προέρχεται από τον ηλιακό άνεμο που ρέει έξω από τον ήλιο.

Όταν όμως οι αστεροειδείς συγκρούονται, τα περισσότερα συντρίμμια αιωρούνται στο ηλιακό σύστημα. Ένα μεγάλο μέρος από αυτό φέρεται προς τον ήλιο, και κατά το δρόμο του κάποια ποσότητα συλλαμβάνεται και από τη γη.

Τα σωματίδια είναι μικρά και σπάνια, αποτελώντας πολύ λιγότερο από το ένα μέρος ανά εκατομμύριο στα επίγεια ιζήματα, έτσι η νέα ανακάλυψη δεν ήταν κανένας εύκολος στόχος. Ο Farley και οι συνάδελφοί του μελέτησαν ίζημα κάτω από τον Ινδικό Ωκεανό και τον Ατλαντικό, που έδειξε ότι το ίδιο γεγονός καταγράφηκε σε δύο πολύ απόμακρες τοποθεσίες.

Αυτός ο μεγάλος αστεροειδής έχει ονομαστεί Veritas και κομμάτια του περιπλανώνται σε τροχιές που οι επιστήμονες έχουν επισημάνει ότι έχουν μια κοινή προέλευση.

"Ενώ οι αστεροειδείς συντρίβονται συνεχώς μεταξύ τους στην κύρια αστεροειδή ζώνη", αναφέρει ο William Bottke, ένα μέλος της ομάδας, "σπάνια μόνο γίνεται μια τεράστια σύγκρουση και καταστροφή".

Οι προσομοιώσεις των υπολογιστών παρουσιάζουν ότι το γεγονός του αστεροειδή Veritas θα μπορούσε να έχει παραγάγει την ξαφνική απότομη άνοδο στη σκόνη και τη βαθμιαία πτώση στη συσσώρευση.