Έρευνα για τον ισχυρισμό της ψυχρής σύντηξης

Πηγή: Reuters, 8 Μαρτίου 2006

Ο πυρηνικός μηχανικός καθηγητής Rusi Taleyarkhan έχει ισχυριστεί στο παρελθόν ότι πέτυχε τη ψυχρή σύντηξη χρησιμοποιώντας ηχητικά κύματα για τη δημιουργία φυσαλίδων. Τώρα η άποψη αυτή ερευνάται από το πανεπιστήμιό του μετά από καταγγελίες από τους συναδέλφους του για την βασιμότητα των ισχυρισμών του.

Ο Rusi Taleyarkhan αμφισβητήθηκε όταν δημοσίευσε μια μελέτη το 2002 που υποστήριζε ότι έχει επιτύχει το Ιερό Δισκοπότηρο της ενεργειακής παραγωγής, την πυρηνική σύντηξη στη θερμοκρασία του δωματίου.

Εάν οι επιστήμονες μπορούν να αναπαραγάγουν τα αποτελέσματα και να εκμεταλλευτούν την τεχνολογία, η οποία είναι βασισμένη στη διαδικασία που παράγει την ενέργεια ο ήλιος, η επιτραπέζια σύντηξη έχει τη δυνατότητα να μας δώσει μια σχεδόν απεριόριστη πηγή φτηνής ενέργειας.

Πολλά εργαστήρια λειτουργούν με γρήγορους ρυθμούς με σκοπό να το καταφέρουν, αλλά οι προσπάθειές τους είναι δύσκολο να τεκμηριωθούν και είναι ιδιαίτερα δύσκολο να χαρακτηριστούν ως απάτη.

Το νέφος αυτό των φυσαλίδων που καταρρέουν, φωτίζεται από την ίδια τους την ηχοφωταύγεια

Ο Taleyarkhan, η μελέτη του οποίου δημοσιεύθηκε ενώ ήταν στο Εθνικό Εργαστήριο του Oak Ridge στο Τέννεση, δουλεύει τώρα στο πανεπιστήμιο Purdue στην Ινδιάνα και έχει προσπαθήσει επίσης να αναπαράγει και εκεί το προηγούμενο πείραμα του, που λέει ότι το έκανε το 2004.

Η κοσμήτορας του Purdue Sally Mason λέει ότι το γραφείο της ελέγχει τις καταγγελίες ορισμένων από τους συναδέλφους του Taleyarkhan και γι αυτό κίνησε την προηγούμενη εβδομάδα μια διαδικασία επανεξέτασης αυτής της έρευνας και των ισχυρισμών της.

"Τα ερευνητικά ζητήματα που εμπλέκονται είναι πολύ σημαντικά και γι αυτό εκφράζονται ανησυχίες που είναι εξαιρετικά σοβαρές. Το Purdue θα ερευνήσει όλες τις πτυχές της κατάστασης λεπτομερώς και θα αναγγείλει τα αποτελέσματα στην κατάλληλη χρονική στιγμή", προσθέτει η Sally Mason.

"Για να εξασφαλίσει την αντικειμενικότητα, η έρευνα διευθύνεται από το γραφείο του αντιπροέδρου για την έρευνα του Purdue, το οποίο είναι ξεχωριστό από το κολέγιο της εφαρμοσμένης μηχανικής."

Το περιοδικό Nature αναφέρει ότι έχει πάρει συνέντευξη από αρκετούς από τους συναδέλφους του Taleyarkhan, τον οποίο υποψιάζονται ότι κάποιο λάθος έκανε.

"Τα μέλη της Σχολής Λευτέρης Υσουκαλάς και Tatjana Jevremovic, μαζί με αρκετούς άλλους που δεν επιθυμούν να φανερωθούν, λένε ότι αφότου ο Taleyarkhan άρχισε να δουλεύει στο Purdue, έχει αφαιρέσει τον εξοπλισμό με τον οποίο προσπαθούσαν να αναπαράγουν την εργασία του, που ισχυρίστηκε ότι έδωσε "θετικά" πειραματικά αποτελέσματα για την οποία δεν είδαν ποτέ τα 'ακατέργαστα' στοιχεία, και αντέδρασε στη δημοσίευση των αρνητικών αποτελεσμάτων τους", σύμφωνα με το περιοδικό Nature.

"Επιπλέον, ο Brian Naranjo στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες, έχει υποβάλλει προς δημοσίευση στο Physical Review Letters μια ανάλυση πρόσφατων δημοσιευμένων δεδομένων του Taleyarkhan, που δείχνουν με έντονο τρόπο ότι έχει ανιχνεύσει όχι την σύντηξη, αλλά μια συνηθισμένη εργαστηριακή πηγή ραδιενέργειας."

Το εργαστήριο του Naranjo υπέβαλε έκθεση τον Απρίλιο του 2005 ότι είχε πετύχει την ψυχρή τήξη θερμαίνοντας έναν κρύσταλλο λιθίου ενυδατωμένου σε αέριο δευτέριου. 

Οι μηχανικοί και οι φυσικοί είναι προσεκτικοί για την τεχνική του Taleyarkhan αλλά λένε ότι θεωρητικά θα μπορούσε να λειτουργήσει.

Στην αρχική έκθεσή του, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Science το 2002, ο Talayarkhan και οι συνάδελφοι λένε ότι δημιούργησαν πυρηνική σύντηξη σε μια φιάλη χημικά αλλαγμένης ακετόνης όταν αυτή βομβαρδίστηκε με νετρόνια και έπειτα με ηχητικά κύματα για να φτιάξουν τις φυσαλίδες.

Όταν έγινε έκρηξη των φυσαλίδων, οι ερευνητές λέει ότι ανίχνευσαν την ενέργεια σύντηξης.

Το πείραμα του 2004 χρησιμοποίησε νιτρικό άλας ουρανυλίου, ένα άλας του φυσικού ουράνιου.

Οι εμπειρογνώμονες είναι ιδιαίτερα δύσπιστοι για τις αξιώσεις περί ψυχρής σλυντηξης επειδή οι Βρετανοί καθηγητής Martin Fleischmann και Stanley Pons του πανεπιστημίου Southampton προσπάθησαν σε μια διάσκεψη ειδήσεων το 1989 να ισχυριστούν το ίδιο αποτέλεσμα. Τότε ο Fleischmann και ο Pons γελοιοποιήθηκαν όταν κανείς δεν μπόρεσε να αναπαραγάγει τις προσπάθειές τους.

Οι πρώτες λεπτομερείς μετρήσεις του φαινομένου έδειξαν ότι τα μόρια του αερίου δημιουργούν πραγματικά μια μικρή περιοχή πλάσματος, δηλαδή μια σούπα ιόντων και ηλεκτρονίων υψηλής ενέργειας, σαν αυτή που υπάρχει σε κάθε άστρο.  Η έρευνα αυτή αναπτερώνει τις ελπίδες ότι το φαινόμενο αυτό που λέγεται ηχοφωταύγεια, θα μπορούσε μια μέρα να χρησιμοποιηθεί ως μια πρακτικά απεριόριστη πηγή ενέργειας. 

Η προέλευση της ηχοφωταύγειας είναι ένα από τα μεγάλα μυστήρια στη φυσική. Σε ένα πείραμα ηχοφωταύγειας, η φυσαλίδα μπορούσε να επεκταθεί σε ένα μέγεθος μέχρι 50 μm και έπειτα να καταρρεύσει σε μια ακτίνα μικρότερη από 1μm, περίπου μέσα σε 50μsec. Εκπέμπονται δε σύντομες λάμψεις φωτός μέσα σε αυτήν την ελάχιστη ακτίνα.