Βράχοι της Γης μπορεί να έχουν μεταφέρει ζωή στον Τιτάνα

Πηγή: NewScientist, 17 Μαρτίου 2006

Ο  Τιτάνας μπορεί να προσφέρει μια "μαλακή" προσγείωση στους βράχους που εκτινάκτηκαν από τη γη, και που μπορεί να μετέφεραν τη ζωή πάνω στο φεγγάρι του Κρόνου.

Οι μικροί βράχοι που εκτινάχθηκαν μακριά από την επιφάνεια της γης μετά από μία σημαντική σύγκρουση μπορεί να έχουν ταξιδέψει μέχρι και το εξωτερικό ηλιακό σύστημα, αποκαλύπτουν νέοι υπολογισμοί. Η εργασία αυτή προτείνει ότι μικρόβια της γης μέσα στους βράχους θα μπορούσαν θεωρητικά να έχουν προσγειωθεί στο γιγαντιαίο φεγγάρι του Κρόνου, τον Τιτάνα. Αλλά εάν θα μπορούσαν να έχουν επιζήσει κάποτε στο εκεί περιβάλλον παραμένει ασαφές.

Το γεγονός ότι μετεωρίτες από το φεγγάρι και τον Άρη έχουν προσγειωθεί στη Γη επιβεβαιώνει ότι συγκρούσεις με σώματα στο ηλιακό σύστημα μπορούν να προωθήσουν βραχώδη συντρίμμια σε άλλους πλανήτες. Αλλά και προηγούμενες μελέτες έχουν προτείνει ότι οποιαδήποτε ζωή στους βράχους θα μπορούσε να έχει επιζήσει της εκτίναξης και της ακτινοβολίας καθώς και στο ψύχος του ταξιδιού μέσω του διαστήματος, υποθέτοντας ότι κράτησε λιγότερο από μερικά εκατομμύριο χρόνια.

Αυτή η 'σκληραγωγία' ανεβάζει την πιθανότητα ότι η ίδια η ζωή στη γη 'φύτρωσε' από το διάστημα - μια ιδέα που λέγεται πανσπερμία. Αλλά τώρα, οι ερευνητές που καθοδηγούνται από τον Brett Gladman του πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολούμπια στο Βανκούβερ έχουν αναλύσει την αντίστροφη κατάσταση - ότι η ζωή στη γη έσπειρε την ζωή και σε άλλα σώματα στο ηλιακό σύστημα. Ο Gladman παρουσίασε τα αποτελέσματα την προηγούμενη εβδομάδα σε μια πλανητική διάσκεψη στο Χιούστον του Τέξας.

Ο ίδιος λέει ότι μόνο βράχια τουλάχιστον 3 μέτρων θα μπορούσαν να ξεφύγουν από τη γήινη ατμόσφαιρα και να δραπετεύσουν από τη βαρύτητα του πλανήτη, και αυτό μόνο εξαιρετικά ισχυρές συγκρούσεις αστεροειδών με τη γη θα μπορούσαν να το έχουν επιτύχει. Η αιτία τέτοιων συγκρούσεων θα ήταν κομήτες ή αστεροειδείς διαμέτρου μεταξύ 10 και 50 χιλιομέτρων, εξήγησε ο Gladman: "Αυτό το είδος που σκότωσε τους δεινοσαύρους."

Ένα αντικείμενο διαμέτρου 100m συγκρούεται με τη Γη, κάθε 10.000 χρόνια.

Η ομάδα έτρεξε κατάλληλα μοντέλα στους υπολογιστές για τέτοιες γιγαντιαίες συγκρούσεις, υπολογίζοντας ότι κάθε μία θα έστελνε περίπου 600 εκατομμύρια πέτρες στο διάστημα που θα έμπεναν σε τροχιά γύρω από τον ήλιο. Μερικοί από αυτούς τους βράχους με τις σχετικά υψηλές ταχύτητες εκτόξευσης - γρηγορότερα από 6 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο - θα έφταναν μέχρι τον Δία και τον Κρόνο σε περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια.

Στις προσομοιώσεις, περίπου 100 από αυτούς τους λίθους από κάθε σύγκρουση θα έφτανε μέχρι το φεγγάρι του Δία, την Ευρώπη. Αλλά κατά μήκος του δρόμου τους, η βαρύτητα του Δία θα αύξανε την ταχύτητά τους κατά έναν μέσο όρο σε 25 km/s, ενώ κάποια θα κινούνταν πολύ γρήγορα όπως 40 km/s. Η πρόσκρουση στον παγωμένο φλοιό της Ευρώπης με τέτοιες ταχύτητες θα ήταν όπως "το χτύπημα ενός τούβλου," λέει ο Gladman. "Αυτό πρέπει μάλλον να σκότωνε τα βακτηρίδια που τυχόν επέζησαν της εκτόξευσης από τη γη".

Αλλά το υπολογιστικό μοντέλο βρήκε μια διαφορετική κατάσταση στον Τιτάνα, το φεγγάρι του Κρόνου, το οποίο έχει μια παχιά ατμόσφαιρα. Περίπου 30 βράχοι από κάθε γήινη σύγκρουση έφθασαν στον Τιτάνα, και χτύπησαν την ατμόσφαιρα του ακριβώς με 11 km/s - πιο αργά από τους περισσότερους μετεωρίτες που κτυπούν τη ατμόσφαιρα της γης. "Αυτοί που θα έφθαναν στον Τιτάνα μπορούν να κάνουν αεροπέδηση λόγω της ατμόσφαιρας και να πέσουν πάνω στην επιφάνεια αργά", λέει ο Gladman.

"Αυτό το είδος της εισόδου δεν πρέπει να παρουσιάζει κανένα πρόβλημα ώστε να επιζήσει εκεί η ζωή, λέει ο Allan Treiman του Σεληνιακού και Πλανητικού Ιδρύματος στο Χιούστον, ο οποίος σημειώνει ότι οι ερευνητές βρήκαν πρόσφατα βακτηρίδια που φαίνονται να έχουν επιζήσει στο διαστημικό λεωφορείο Κολούμπια, όταν αυτό επανήλθε στη γήινη ατμόσφαιρα το 2003. Καθώς και μια λειχήνα από τη Γη έχει επιζήσει επίσης όταν εκτέθηκε στο σκληρό περιβάλλον του διαστήματος.

"Σκέφτομαι ότι το αποτέλεσμα για τον Τιτάνα ήταν πραγματικά εκπληκτικό - το πόσα μικρόβια θα έφταναν εκεί και πόσο αργά θα προσεδαφίζονταν", αναφέρει ο Treiman. "Ένα πράγμα δεν ξέρω, εάν υπάρχουν οποιαδήποτε ζωύφια στη γη που θα ήταν ευτυχισμένα με τη διαβίωση τους στον Τιτάνα." Η θερμοκρασία της επιφάνειας του Τιτάνα είναι -179C πολύ ψυχρή δηλαδή, και η χημεία της είναι πολύ διαφορετική από της γης.

Ο Gladman συμφωνεί ότι η ζωή μπορεί να είναι απίθανο να επέζησε κάποτε στον Τιτάνα. Αλλά λέει ότι σημαντικές συγκρούσεις που έχουν συμβεί "δεκάδες φορές" καθ' όλη την γήινη ιστορία και ότι αυτές θα μπορούσαν να έχουν στείλει μερικούς γήινους βράχους σε άλλα σώματα του ηλιακού συστήματος. "Μπόρεσα να απαντήσω απλώς στην ερώτηση: είναι πιθανό να φθάσει εκεί κάτι; και η απάντηση είναι ναι."