Έπρεπε δηλαδή να υπάρχει κάτι άλλο που να συμβαίνει και να εξηγούσε αυτήν την απόκλιση", είπε ο Ρέυνολντς. Έτσι αποφάσισε να μελετήσει αυτόν τον τύπο της μαύρης τρύπας χρησιμοποιώντας τα στοιχεία από το Chandra μαζί με τον Άλλεν, που είχε αρχίσει την ίδια μελέτη. 

Ο Allen και η ομάδα του χρησιμοποίησαν το Chandra για να μελετήσουν εννέα υπερβολικά μεγάλες μαύρες τρύπες στα κέντρα των ελλειπτικών γαλαξιών. Αυτές οι μαύρες τρύπες είναι σχετικά παλαιές και παράγουν πολύ λιγότερη ακτινοβολία από ότι τα κβάζαρ, κάποιες υπερβολικά μεγάλες μαύρες τρύπες που αναπτύχθηκαν πολύ γρήγορα στο πρώιμο σύμπαν.

Η έκπληξη ήρθε όταν τα αποτελέσματα του Chandra έδειξαν ότι όλες αυτές οι "ήρεμες" μαύρες τρύπες παράγουν πολύ περισσότερη ενέργεια με πίδακες σωματιδίων υψηλής ενέργειας, απ' ό,τι στο ορατό φως ή στις ακτίνες X. Αυτοί δε οι πίδακες δημιουργούν τεράστιες φυσαλίδες, ή κοιλότητες, στο καυτό διαστρικό αέριο των γαλαξιών.

Η δε αποδοτικότητα στην ενέργεια που παράγουν οι μαύρες τρύπες υπολογίστηκε σε δύο βήματα: οι πρώτες εικόνες του Chandra των εσωτερικών περιοχών των γαλαξιών χρησιμοποιήθηκαν για να υπολογιστούν πόσα καύσιμα είναι διαθέσιμα στη μαύρη τρύπα (τι πέφτει δηλαδή), και κατόπιν οι τελικές εικόνες του Chandra χρησιμοποιήθηκαν για να υπολογιστεί η ισχύς που απαιτήθηκε για να παραχθούν οι κοιλότητες.

"Εάν ένα αυτοκίνητο ήταν τόσο οικονομικό στην κατανάλωση βενζίνης όσο αυτές οι μαύρες τρύπες, θα μπορούσε θεωρητικά να ταξιδέψει πάνω από ένα δισεκατομμύριο μίλια με ένα γαλόνι αερίου", λέει ο Christopher Reynolds του πανεπιστημίου της Μέρυλαντ, που συμμετείχε στην έρευνα.

Κι έτσι αποκτήθηκαν λεπτομερείς πληροφορίες για το πώς οι μαύρες τρύπες επιτυγχάνουν αυτήν την ακραία αποδοτικότητα. Κάποια ποσότητα του αερίου που προσελκύεται πρώτα στις μαύρες τρύπες, μπορεί να εκσφενδονιστεί μακριά (σαν να την έριξε μια γιγάντια σφεντόνα προς τα έξω), προτού αυτή φτάσει σε ενεργητική δραστηριότητα κοντά στη μαύρη τρύπα, αλλά ένα σημαντικό μέρος του αερίου πρέπει τελικά να πλησιάσει τον ορίζοντα γεγονότων, όπου εκεί χρησιμοποιείται με υψηλή αποδοτικότητα για να τροφοδοτήσει τους πίδακες που εκτοξεύονται από μια μαύρη τρύπα. Η μελέτη επίσης υπονοεί ότι η ύλη ρέει προς τις μαύρες τρύπες με ένα σταθερό ρυθμό για αρκετά εκατομμύριο έτη.

"Αυτές οι μαύρες τρύπες είναι πολύ αποδοτικές, αλλά χρειάζονται πολύ χρόνο για να ανεφοδιαστούν σε καύσιμα", λέει ο Steve Allen.

Αυτή η νέα μελέτη δείχνει δηλαδή ότι οι μαύρες τρύπες είναι πράσινες με έναν άλλο σημαντικό τρόπο. Η ενέργεια που μεταφέρεται στο καυτό αέριο με τους πίδακες θα πρέπει να μην αφήνει το διαστρικό καυτό αέριο να ψύχεται, και με αυτόν τον τρόπο αποτρέπει να σχηματιστούν δισεκατομμύρια νέα άστρα. Αυτό βάζει όρια στην αύξηση των μεγαλύτερων γαλαξιών, και θα αποτρέψει τη γαλαξιακή εξάπλωση προς τη διαστημική γειτονιά τους.

"Βλέπουμε αρκετή ενέργεια να φεύγει από τις μαύρες τρύπες πνίγοντας εντελώς το σχηματισμό των αστεριών", τονίζει ο Christopher Reynolds."Αυτό είναι σημαντικό επειδή καταδεικνύει μια άμεση αλληλεπίδραση μεταξύ των μαύρων οπών και του σχηματισμού των γαλαξιών".

Και συνεχίζει ο Reynolds: "Αν και δεν ξέρουμε με βεβαιότητα το μηχανισμό με τον οποίο παράγονται οι πίδακες, τα συμπεράσματά μας είναι ενθαρρυντικά για την ιδέα ότι οι μαγνητικές γραμμές των πεδίων αλληλεπιδρούν με έναν τρόπο που τα αναγκάζει να λειτουργήσουν όπως το λάστιχο σε μια γιγαντιαία σφεντόνα που ρίχνει το υλικό που πέφτει προς τη μαύρη τρύπα, πάλι προς τα έξω".