Είναι ένας σκληρός στόχος - το γονικό αστέρι είναι πιθανό να είναι 1 έως 10 δισεκατομμύρια φορές φωτεινότερο από το μικροσκοπικό σύντροφό του - αλλά πρόσφατα πειράματα στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA προτείνουν ότι οι τεχνολογίες βρίσκονται κοντά στις ευαισθησίες που απαιτούνται.

Δεδομένου ότι οι ακτίνες του ήλιου χτυπούν τον πλανήτη μας ένα μεγάλο μέρος από αυτήν ανακλάται πίσω έξω στο διάστημα. Μπορούμε να δούμε αυτό το φως στον εξασθενημένο φωτισμό που φτάνει από το σκοτεινό τμήμα του φεγγαριού, όταν αυτό δεν είναι πλήρης αλλά πχ στο ένα τέταρτο του.

Οι επιστήμονες από καιρό έχουν καθορίσει ότι αυτό το φως φέρνει τις πληροφορίες για τις ιδιότητες της γήινης ατμόσφαιρας και της επιφάνειας της.

Η Pilar Montanes-Rodriguez, από το Τεχνολογικό Ίδρυμα του Νιου Τζέρσευ, ανέφερε στη συνεδρίαση πώς ήταν σε θέση να δει σε αυτή τη λάμψη της γης έναν σαφή δείκτη για τη χλωροφύλλη, τη χρωστική ουσία στα φυτά που διαδραματίζει έναν κρίσιμο ρόλο στη φωτοσύνθεση. 

Αρχαίοι πλανήτες

Σαφώς, το να είμαστε σε θέση να ανιχνεύσουμε μια τέτοια υπογραφή στο φως από δεκάδες πλανήτες έτη φωτός μακριά μας θα ήταν καταπληκτικό, αλλά η Pilar Montanes-Rodriguez προειδοποίησε: "Για μια συνηθισμένη ημέρα το σήμα της βλάστησης είναι πολύ αδύνατο για τη Γη επειδή κρύβεται από τα φωτεινά σύννεφα.

"Χρησιμοποιήσαμε πρότυπα και τα δορυφορικά στοιχεία των νεφών για να μιμηθούμε το γήινο συντελεστή ανάκλασης επί ένα ολόκληρο έτος. Εφαρμόσαμε έπειτα αυτό που μάθαμε από τη γη σε έναν εξωηλιακό πλανήτη.

Το φως του ήλιου ανακλάται από τη Γη, χτυπά το φεγγάρι και ξαναφθάνει πίσω στη γη

"Καθώς αυτός ο πλανήτης περιστρέφεται γύρω από το γονικό αστέρι του, θα υπάρξουν φορές που το σήμα του φωτός του θα είναι έντονο και θα μπορεί να ανιχνευθεί με σαφήνεια. Δυστυχώς, σε αυτές τις περιπτώσεις η γωνία της απόστασης μεταξύ του πλανήτη και του αστεριού θα είναι μικρή και θα είναι δύσκολο να αποκλειστεί το φως του αστεριού."

Προειδοποίησε ότι η οργάνωση που απαιτείται μπορεί να απαιτήσει ένα επίπεδο ακρίβειας, πέρα από αυτό που είχε θεωρηθεί προηγουμένως σαν απαραίτητο.

Στη μοντελοποίηση ο Traub προσπάθησε να βρει με τι θα έμοιαζε η γήινη ανακλαστικά λάμψη στα διάφορα στάδια της γεωλογικής ιστορίας του - να πάρει δηλαδή ένα σύνολο μοτίβων για πλανήτες που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αργότερα για να μετρήσει σε ποιο στάδιο θα βρίσκεται, ένας πρόσφατα ανακαλυμμένος πλανήτης, στην εξέλιξη της ζωής πάνω του.

"Εάν παρατηρήσουμε το φάσμα της σημερινής λάμψης της γης και υπολογίσουμε με τι θα έμοιαζε σε μια εποχή προτού προκύψει οποιαδήποτε μορφή ζωής στη γη, θα βλέπαμε ότι είχε πολύ διοξείδιο του άνθρακα και μεθάνιο", ενημέρωσε τη συνεδρίαση. 

"Δεν θα βλέπαμε καμιά ποσότητα οξυγόνου και δεν θα βλέπαμε οποιαδήποτε γραμμή του όζοντος, επειδή το όζον προέρχεται από το οξυγόνο. Καθώς η Γη εξελίσσεται, θα βλέπαμε την εξαφάνιση του CO₂, θα βλέπαμε την εμφάνιση του οξυγόνου και σε κάποιο πρόσφατο χρονικό σημείο θα βλέπαμε τις υπέρυθρες ακτίνες της βλάστησης".