Σύγκρουση γαλαξιών : Υπερυπολογιστές αναπαράγουν τις ρευστές κινήσεις του κοσμικού ντουέτοΠηγή: Πανεπιστήμιο Σικάγου, 31 Μαΐου 2006 |
Μια συλλογή ατόμων και μορίων τροφοδοτεί με καύσιμα τις απέραντες κοσμικές δίνες που παράγονται από τους συγκρουόμενους γαλαξίες και υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που συγχωνεύονται σύμφωνα με μερικές από τις πιο προηγμένες προσομοιώσεις με επικεφαλής τον Στέλιο Καζαντζίδη, σε υπερυπολογιστές, που έγιναν ποτέ σε αυτό το αντικείμενο. "Διαπιστώσαμε ότι το αέριο είναι βασικό στοιχείο για να οδηγήσει την συνεξέλιξη των γαλαξιών και των μαύρων οπών με πολύ μεγάλη μάζα", λέει ο Στέλιος Καζαντζίδης, συνεργάτης για την κοσμολογική φυσική στο πανεπιστήμιο του Ιδρύματος Kavli του Σικάγου. Αυτός και οι συνεργάτες του δημοσίευσαν την εργασία τους στο astro-ph, μια online σύνδεση αστρονομικών ερευνητικών εργασιών, επίσης προετοιμάζουν και μια άλλη μελέτη. Η συνεργασία περιλαμβάνει το Lucio Mayer από το ελβετικό ομοσπονδιακό Ίδρυμα Τεχνολογίας στη Ζυρίχη, τη Monica Colpi, από το πανεπιστήμιο του Μιλάνου, τον Piero Madau, από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, τον Thomas Quinn από το πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον και τον James Wadsley από το πανεπιστήμιο McMaster του Καναδά. "Αυτός ο τύπος της συνεργασίας έγινε δυνατός πρόσφατα μόνο, χάρις στην αυξανόμενη δύναμη των υπερυπολογιστών", αναφέρει ο Mayer. Και οι βελτιώσεις στην ανάπτυξη του κώδικα των υπολογιστών, που περιγράφει τη σχετική φυσική βοήθησε επίσης αρκετά, συμπλήρωσε. "Με τον συνδυασμό του κώδικα και της βελτίωσης του υλικού είναι
πιθανόν να καταφέρουμε να προσομοιώσουμε ένα γεγονός σε μερικούς μήνες μόνο,
αντί 4 έως 5 ετών που θέλαμε πριν λίγα χρόνια", τόνισε. Πολλοί γαλαξίες, συμπεριλαμβανομένου και του Γαλαξία μας - που
περιέχει τον ήλιο μας - φιλοξενούν μαύρες τρύπες στο κέντρο τους. Αυτές οι
μαύρες τρύπες είναι τόσο ισχυρές βαρυτικά που τίποτα, συμπεριλαμβανομένου
και του φωτός, δεν μπορεί να δραπετεύσει από τον έλεγχό τους. Η ομάδα του Καζαντζίδης προσομοίωσε τις συγκρούσεις 25 ζευγών γαλαξιών για να προσδιορίσει τους βασικούς παράγοντες που οδηγούν στις συγχωνεύσεις των τεράστιων μαύρων οπών. Για να συμβούν αυτές οι συγχωνεύσεις, οι γαλαξίες που τις φιλοξενούν πρέπει να συγχωνευτούν πρώτα. Δύο γαλαξίες φτωχοί σε αέριο μπορούν ή δεν μπορούν να συγχωνευτούν, ανάλογα με τη δομή των γαλαξιών. Αλλά όποτε οι γαλαξίες οι πλούσιοι σε αέριο συγκρούονται στις προσομοιώσεις, τότε οι υπερμεγέθεις μαύρος τρύπες συστηματικά ακολουθούν. "Όσο πιο πολλές είναι οι μαύρες τρύπες που προβλέπετε να συγχωνευτούν, τόσο μεγαλύτερος θα είναι ο αριθμός των πηγών που η διαστημική αποστολή LISA θα είναι σε θέση να ανιχνεύσει", εξηγεί ο Καζαντζίδης. Καθώς οι δύο γαλαξίες αρχίζουν να συγκρούονται, το αέριο που περιέχουν χάνει ενέργεια και συγκεντρώνεται στους αντίστοιχους πυρήνες τους. Αυτή η διαδικασία αυξάνει την πυκνότητα και τη σταθερότητα των γαλαξιακών πυρήνων. Όταν αυτοί οι πυρήνες συγχωνεύονται, οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που φιλοξενούν, επίσης, αρχίζουν τη συγχώνευση. Κι όταν αυτοί οι πυρήνες αρχίζουν να αναστατώνονται, οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες τους αποτυγχάνουν να συγχωνευθούν. Η κάθε προσομοίωση, που έγινε από τον Στέλιο Καζαντζίδη, χρειάστηκε
έναν περίπου μήνα χρόνο σε υπερυπολογιστές για να τελειώσει, είτε στο πανεπιστήμιο
της Ζυρίχης, είτε στο καναδικό Ίδρυμα για τη θεωρητική αστροφυσική ή στο
κέντρο υπερυπολογιστών του Πίτσμπουργκ. |
||||
|