Νέα θεωρία για το σχηματισμό της Σελήνης

Πηγή: Πηγή: Nature, 29 Ιουνίου 2007

Μία νέα θεωρία για την δημιουργία της Σελήνης, του φυσικού δορυφόρου του πλανήτη μας, ρίχνουν στο τραπέζι των συζητήσεων Αμερικανοί επιστήμονες. Η μέχρι σήμερα επικρατούσα θεωρία για την δημιουργία της Σελήνης αναφέρει ότι είναι προϊόν σύγκρουσης ενός διαστημικού αντικειμένου στο μέγεθος του Άρη που έπεσε πάνω στον πλανήτη μας. Ουσιαστικά δηλαδή η Σελήνη είναι ένα από τα θραύσματα που προέκυψαν από την σύγκρουση.

Σύμφωνα όμως με τη νέα θεωρία των Αμερικανών, η οποία είναι παραλλαγή της επικρατούσας, μετά τη σύγκρουση δημιουργήθηκε στο διάστημα ένα τεράστιο νέφος εξατμισμένου πετρώδους υλικού. Το νέφος αυτό όμως πάγωνε στις χαμηλές θερμοκρασίες του διαστήματος, και το υλικό του ενώθηκε δημιουργώντας έτσι τη Σελήνη.

Για να δώσουν αυτή την εξήγηση οι ερευνητές βρήκαν ότι το πυρίτιο στο φεγγάρι παρουσίαζε παρόμοια ισοτοπική σύνθεση με την σύνθεση του πυριτίου στη Γη.

Εντούτοις, η Σελήνη, είναι πολύ μικρότερη από ό,τι η Γη - περίπου το ένα πεντηκοστό του μεγέθους της Γης και έχει περίπου το 1% της μάζας της Γης - κι έτσι κάνει λιγότερη την πιθανότητα να είναι σε θέση να παραγάγει αρκετή πίεση στο κέντρο της, ώστε να διαμορφωθεί ένας πυρήνας σιδήρου παρόμοιος με τη Γη. 

Παρόλα αυτά ένας τέτοιος πυρήνας υπάρχει στο κέντρο του φεγγαριού! Πώς έγινε αυτό;

Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι το φεγγάρι δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια μιας γιγάντιας σύγκρουσης, από ένα αντικείμενο μεγέθους ενός πλανήτη (πιθανώς κοντά στο μέγεθος του πλανήτη Άρη) κατά τη διάρκεια της πρώιμης ανάπτυξης της Γης.

Η σύγκρουση ήταν αρκετά μεγάλη που τα υλικά, τα οποία διαμόρφωσαν τελικά το φεγγάρι, αναμίχθηκε με τα υλικά από τη Γη, η οποία είχε ήδη μια βαρέα ισοτοπική σύνθεση πυριτίου.

Οι ερευνητές δηλώνουν ότι η παρόμοια ισοτοπική σύνθεση των πυριτικών αλάτων της Γης και του φεγγαριού είναι σύμφωνη με την πρόσφατη πρόταση ότι υπήρξε μια μεγάλης κλίμακας ισοτοπική εξισορρόπηση κατά τη διάρκεια της γιγαντιαίας σύγκρουσης.

Αυτή η έρευνα- η πρώτη του είδους που χρησιμοποιεί ισότοπα με αυτό τον τρόπο - φέρνει σημαντικές ιδέες για τη δημιουργία του Άρη, της Γης, και της Σελήνης - και για το πώς εξελίχθηκε η ζωή στη γη και εάν ή όχι μπορεί να έχει υπάρξει ζωή κάποτε στον Άρη.

Μεταξύ των ερευνητών είναι οι Ρ. Bastian Georg και Alex N. Halliday του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ο Edwin A. Schauble, από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες, και ο Ben  C. Reynolds από το τμήμα γήινων επιστημών στο ελβετικό ομοσπονδιακό ίδρυμα τεχνολογίας.