|
Μια νέα μελέτη προτείνει ότι το φεγγάρι ξέφυγε της κυκλικής τροχιάς του γύρω από τη
Γη εξ αιτίας της βαρυτικής έλξης του Δία και της Αφροδίτης.
Η έρευνα που έγινε από τη Matija Cuk του πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολούμπια
δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science.
Η ιδέα ότι άλλοι πλανήτες μπορούν να επιδράσουν βαρυτικά στο φεγγάρι θα
φαινόταν εξεζητημένη, δεδομένου ότι η βαρύτητα αυτών των πλανητών είναι
μηδαμινή, γιατί βρίσκονται
δεκάδες εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά.
 Το φεγγάρι έχει μια εκκεντρική τροχιά γύρω από τη Γη
Αλλά η Cuk έχει βρει κάποιες λεπτομέρειες της εποχής που η
τροχιά του φεγγαριού και οι τροχιές της Αφροδίτης και του Δία ήταν
συγχρονισμένες, και
διαπίστωσε ότι οι επαναλαμβανόμενες έλξεις από τους
δύο πλανήτες κατά τη διάρκεια μεγάλων περιόδων, μπορεί να είχαν αθροιστικά
αποτελέσματα.
Αυτά τα αποτελέσματα του συντονισμού έχουν 'τραβήξει' το φεγγάρι από την
κυκλική τροχιά του και την έχουν επιμηκύνει.
"Είναι η πρώτη φορά που κάποιος έχει δείξει ότι το φεγγάρι
επηρεάζεται από άλλους πλανήτες με σημαντικούς τρόπους", πιστεύει η Cuk.
"Είναι μια χαοτική διαδικασία", που όπως η ίδια πιστεύει μπορεί να
συμβεί στο ηλιακό σύστημα.
"Τα αντικείμενα του ηλιακού συστήματος επιδρούν ασθενικά το ένα πάνω
στο άλλο, αλλά όταν έχουμε συντονισμό οι διαταραχές πολλαπλασιάζονται."
Ένας καλός τρόπος για να καταλάβετε την διαδικασία είναι να σκεφτείτε
κάποιον που σπρώχνει ένα παιδί σε μια κούνια για να κάνει ταλάντευση. Εάν στέκεται πίσω από το παιδί και
τον σπρώχνει ήπια στους σωστούς χρόνους και
το παιδί ταλαντεύεται με τα πόδια του συγχρονισμένα, τότε πηγαίνει ολοένα
υψηλότερα.
Αλλά εάν όμως το σπρώχνει από πλάγια, σε οποιαδήποτε κατεύθυνση χωρίς ρυθμό,
δεν υπάρχει καμία αθροιστική επίδραση, καμία συντονισμένη ταλάντευση.
Επιμήκυνση μιας κυκλικής τροχιάς
Η αιτία που έφερε το φεγγάρι σε συγχρονισμό με τον Δία και
την Αφροδίτη, σε
διαφορετικές εποχές, είναι οι
ωκεανοί της Γης.
Η σταθερή παλιρροιακή διελκυνστίδα μεταξύ των ωκεανών της Γης και του φεγγαριού
ανάγκασε το φεγγάρι να απομακρυνθεί κι άλλο από τη γη και να
αυξήσει βαθμιαία το χρόνο που χρειαζόταν για να ολοκληρώσει μια τροχιά.
Κατέστησε επίσης την τροχιά του φεγγαριού κυκλικότερη.
Αλλά καθώς αυξήθηκε ο χρόνος για μια σεληνιακή τροχιά, αυτή ήρθε σε
συντονισμό πρώτα με τον Δία και
έπειτα με την Αφροδίτη.
Οι μικροσκοπικές ωθήσεις ανέτρεψαν την κυκλική πορεία του
φεγγαριού, κάνοντας το να έχει την επιμηκυμένη τροχιά που βλέπουμε σήμερα.
Το πιο ορατό αποτέλεσμα αυτής της εκκεντρικής τροχιάς,
είναι ότι κατά τη διάρκεια μερικών ηλιακών εκλείψεων το φεγγάρι είναι στο πιο απόμακρο μέρος της μη-κυκλικής τροχιάς του και δεν καλύπτει αρκετά
ολόκληρο τον ήλιο - κι αυτό ονομάζεται δακτυλιοειδής έκλειψη.
Στις πιο στενές προσεγγίσεις, το φεγγάρι καλύπτει εξ ολοκλήρου
τον ήλιο κατά τη διάρκεια των εκλείψεων.
Ήταν ένα μυστήριο για πολύ καιρό τώρα, λένε οι ειδικοί για την εκκεντρική
τροχιά του φεγγαριού. Αλλά τώρα πια λύθηκε.
|
