|
Επιστήμονες έχουν δώσει λύση στο πρόβλημα της σκοτεινής
ενέργειας με μια ριζική πρόταση,
ότι δηλαδή το τέλος του Κόσμου μπορεί να έρθει όχι με ένα bang αλλά με μια
ακινησία - και ο χρόνος θα μπορούσε στην κυριολεξία να επιβραδυνθεί ενώ θα
μπορούσε μια μέρα να σταματήσει ολωσδιόλου.
Η ιδέα ότι ίδιος ο χρόνος θα μπορούσε να πάψει να υπάρχει σε
δισεκατομμύρια χρόνια - και όλα θα σταματήσουν σιγά-σιγά - έχει
παρουσιαστεί λεπτομερώς από τον καθηγητή José Senovilla, Marc Mars και Raül Vera του
πανεπιστημίου των Βάσκων στο Μπιλμπάο και του πανεπιστημίου
της Σαλαμάνκας.
Το κίνητρο για αυτό το ριζικό τέλος του ίδιου του χρόνου είναι να
παρασχεθεί μια εναλλακτική εξήγηση για τη "σκοτεινή ενέργεια" -
τη μυστήρια
αντιβαρυτική δύναμη που έχει προταθεί για να εξηγήσει ένα κοσμικό
φαινόμενο που έχει μπλέξει τους επιστήμονες.
Μια δεκαετία πριν, οι αστρονόμοι παρατήρησαν ότι κάποιοι απόμακροι
υπερκαινοφανείς - πολύ μακρινά άστρα που έχουν εκραγεί στο τέλος της
ζωής τους - φάνηκαν
να κινούνται πιο γρήγορα από αυτά που ήταν πιο κοντά στο κέντρο, που μας
υπέδειξε ότι
το ίδιο το διάστημα όχι απλώς διαστέλλεται αλλά και επιταχύνεται.
Η δε σκοτεινή ενέργεια προτάθηκε σαν μια πιθανά αιτία γι αυτή την επιτάχυνση της
διαστολής του Κόσμου.
Το πρόβλημα είναι ότι κανένας δεν έχει κάποια ιδέα για το τι είναι η σκοτεινή
ενέργεια ή από πού προέρχεται, ενώ οι θεωρητικοί σε όλο τον κόσμο
έχουν αναστατωθεί για να ανακαλύψουν τι είναι, και έτσι να ξεφορτωθούν από
το βάρος της
Η πρόταση της ομάδας πάει μακριά συνολικά με τη σκοτεινή ενέργεια. Ο Senovilla λέει,
ότι η εμφάνιση της επιτάχυνσης προκαλείται από τον ίδιο τον χρόνο βαθμιαία
όπως αυτός επιβραδύνεται, όπως δηλαδή ένα ρολόι που έχει ξεκουρδιστεί.
"Δεν λέμε ότι η ίδια η διαστολή του σύμπαντος είναι μια παραίσθηση,"
εξηγεί ο Senovilla. "Αυτό που λέμε είναι ότι μπορεί η επιτάχυνση της
διαστολής να είναι μια παραίσθηση - δηλαδή η διαστολή να μας φαίνεται πως
επιταχύνεται."
"Αντίθετα, εάν ο χρόνος επιβραδύνεται βαθμιαία, αλλά συνεχίζουμε αφελώς να
διατηρούμε τις εξισώσεις μας για να παραγάγουμε τις αλλαγές της διαστολής με σεβασμό
στην καθιερωμένη ροή του χρόνου, τότε τα απλά μοντέλα που έχουμε
κατασκευάσει στην εργασία μας δείχνουν ότι παίρνουμε ένα φαινόμενο επιταχυνόμενο
ρυθμό της διαστολής" συνεχίζει.
Ενώ η αλλαγή του χρόνου θα ήταν απείρως αργή από την προοπτική των
ανθρώπων, από τη μεριά της κοσμολογίας - που εξετάζει το φως από άστρα και
γαλαξίες που έλαμψαν πριν δισεκατομμύρια χρόνια - αυτή η χρονική
επιβράδυνση θα μπορούσε να μετρηθεί εύκολα.
Οι αστρονόμοι είναι σε θέση να διακρίνουν την ταχύτητα διαστολής του
Κόσμου χρησιμοποιώντας την τεχνική της "ερυθρής μετατόπισης". Σύμφωνα
με αυτή, ένα αστέρι που απομακρύνεται από μας εμφανίζεται πιο
κόκκινο στο χρώμα από ένα που κινείται προς εμάς
Οι επιστήμονες ψάχνουν για αστέρια που έχουν εκραγεί - τις σουπερνόβες -
μόνο τύπου Ι που
δίνουν μια καλή συγκριτική μέτρηση.
Εντούτοις, η ακρίβεια αυτών των μετρήσεων εξαρτάται από το αν ο χρόνος
μένει
αμετάβλητος σε όλο το σύμπαν.
Εάν ο χρόνος επιβραδύνεται πράγματι, έτσι ώστε σύμφωνα με αυτήν την νέα
πρόταση η απομονωμένη χρονική διάστασή μας να μετατρέπεται αργά αργά σε
μια νέα χωρική
διάσταση, τότε τα απομακρυσμένα αρχαία άστρα που βλέπουν οι κοσμολόγοι, θα
μας φαινόταν σαν να επιταχύνονται.
"Οι υπολογισμοί μας δείχνουν ότι νομίζουμε ότι η διαστολή του
σύμπαντος επιταχύνεται," λέει ο Senovilla.
Η ομάδα βασίζει την ιδέα της σε μια ειδική παραλλαγή της θεωρίας
υπερχορδών, που από μερικούς θεωρείται ότι είναι η θεωρία του παντός, στην οποία ο
Κόσμος μας είναι περιορισμένος στην
επιφάνεια μιας μεμβράνης, ή βράνης, που επιπλέει σε ένα χώρο υψηλής
διάστασης, γνωστής ως "σώμα" ή "bulk".
Σε μερικά δισεκατομμύρια χρόνια όμως, ο χρόνος θα παύσει να είναι εντελώς χρόνος
- και όλα θα σταματήσουν.
"Έπειτα όλα θα παγώσουν, σαν ένα στιγμιότυπο μιας στιγμής, για πάντα,"
πιστεύει ο Senovilla.
Εντούτοις, προσθέτει ότι η ομάδα υποθέτει ότι υπάρχει μόνο μια διάσταση
του χρόνου. Ο Itzhak Bars του πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας στο
Λος Άντζελες έχει κάνει μια παράξενη πρόταση, ότι υπάρχουν δύο
διαστάσεις του χρόνου, όχι μία με την οποία είμαστε εξοικειωμένοι.
Ο Senovilla λέει: "Ένα πράγμα που δεν συμπεριλαμβάνεται σίγουρα στα
μοντέλο μας είναι η πιθανότητα να υπάρχουν περισσότερες από μία χρονικές
διαστάσεις."
Παρόλο που η θεωρία αυτή είναι εξωτική, υπάρχουν μερικοί επιστήμονες που
την υποστηρίζουν. Ο Gary
Gibbons, κοσμολόγος στο πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ, θεωρεί ότι η ιδέα
αυτή αξίζει. "Πιστεύουμε ότι ο χρόνος προέκυψε κατά τη διάρκεια του
Big Bang, και εάν μπορεί να αναδυθεί ο χρόνος μπορεί, επίσης, και να
εξαφανιστεί - είναι ακριβώς το αντίστροφο φαινόμενο," λέει.
"Το πιο θαυμάσιο πράγμα για αυτές τις εξηγήσεις είναι ότι, ενώ
ακούγονται περίεργα, ο Μεγάλος Αδρονικός Συγκρουστής θα μπορούσε να μας
δώσει αποδείξεις για
τις πρόσθετες διαστάσεις στον Κόσμο," σχολιάζει ο Brian Cox του
πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, αναφερόμενος στη σύγκρουση των σωματιδίων
που θα ξεκινήσει το καλοκαίρι του 2008.
"Εάν αυτό συμβεί, τότε αυτές οι παράξενες θεωρίες θα μετακινηθούν από
τη σφαίρα
της φαντασίας στην επικρατούσα τάση της φυσικής."
|
