Άστρο που απομακρύνεται πολύ γρήγορα έχει προέλθει από μια μαύρη τρύπα σε γειτονικό γαλαξία

Πηγή: ANI, 29 Ιανουαρίου 2008

Μια νέα ανάλυση από αστρονόμους βρήκε ότι ένα νέο άστρο που επιταχύνεται μακριά από το Γαλαξία μας έχει προέλθει από μια τεράστια μαύρη τρύπα στο γειτονικό μας γαλαξία μας, το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου (LMC).

Το άστρο αυτό έχει περίπου εννέα φορές τη μάζα του ήλιού μας, είναι περίπου 35 εκατομμυρίων ετών, και απομακρύνεται από το Γαλαξία μας αλλά και το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου στο διαγαλαξιακό διάστημα - περιπλανώμενο μόνο του - με ταχύτητα 2,6 εκατομμύρια χλμ/ώρα.

Το συμπέρασμα αυτό, που κατέληξαν αστρονόμοι από το Ίδρυμα Carnegie και το πανεπιστήμιο του Μπέλφαστ, βασίστηκε σε μια ανάλυση της ταχύτητας του άστρου, της έντασης του φωτός και της σύνθεσης των στοιχείων του.

Το αστέρι αυτό, με το όνομα 0437-5439, είναι ένα πολύ νεαρό αστέρι και ένα από τα δέκα αστέρια με πολύ μεγάλη ταχύτητα, που έχουν βρεθεί μέχρι τώρα να επιταχύνονται μακριά από το Γαλαξία.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν από την ανάλυση του, αυτό το αστέρι εκτινάχθηκε από το γαλαξία LMC από μια τεράστια μαύρη τρύπα που ακόμα δεν έχει παρατηρηθεί.

"Αυτό το αστέρι, που ανακαλύφθηκε το 2005, εμφανίστηκε αρχικά να μοιάζει με τον ήλιο μας, που δείχνει ότι, επίσης, προήλθε από το κέντρο του Γαλαξία μας. Αλλά αυτό δεν είχε νόημα επειδή θα ήθελε 100 εκατομμύρια χρόνια για να φτάσει στη θέση του, και το άστρο 0437-5439 είναι μόνο 35 εκατομμυρίων ετών, " λέει η αστρονόμος Mercedes Lopez-Morales.

Για να εξηγήσουν αυτό το αίνιγμα, αυτοί που το ανακάλυψαν πρότειναν ότι το άστρο 0437-5439 είτε ήταν ένα  μπλε περιπλανώμενο - ένα σχετικά νεαρό βαρύ αστέρι που δημιουργήθηκε από τη συγχώνευση δύο άστρων χαμηλής μάζας από το Γαλαξία μας, είτε αυτό προήλθε από το LMC (Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου).

"Τα αστέρια στο LMC είναι γνωστά πως έχουν πιο μικρές ποσότητες στοιχείων από ό,τι τα περισσότερα αστέρια στο Γαλαξία μας, έτσι θα μπορούσαμε να καθορίσουμε εάν η χημεία του ήταν σαν εκείνου του γαλαξία ή του δικού μας γαλαξία," δηλώνει η αστρονόμος του Carnegie Alceste Bonanos.

Τελικά, οι αστρονόμοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτό το ελεύθερα περιπλανώμενο αστέρι έχει προέλθει από το LMC, μετρώντας τις σχετικές ποσότητες ορισμένων στοιχείων για πρώτη φορά σε ένα άστρο με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Γιατί η σχετική ποσότητα των βασικών στοιχείων μπορεί να μας πει πού δημιουργήθηκε ένα αστέρι.

Σύμφωνα με τη Bonanos, "η συγκέντρωση των στοιχείων των άστρων που βρίσκονται στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου είναι η μισή από αυτήν στον ήλιό μας. Τα δακτυλικά λοιπόν αποτυπώματα δείχνουν μια προέλευση από το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου.

Με βάση την ταχύτητα της περιστροφής του άστρου που μετρήθηκε από αυτούς ποτ ανακάλυψαν το άστρο, και που επιβεβαιώνεται από αυτήν την ομάδα, οι αστρονόμοι θεωρούν ότι το αστέρι ήταν αρχικά μέρος ενός δυαδικού συστήματος.

Το δυαδικό σύστημα θα μπορούσε να έχει περάσει κοντά σε μια μαύρη τρύπα με 1.000 φορές τη μάζα του ήλιου. Καθώς λοιπόν ένα άστρο τραβήχτηκε στη μαύρη τρύπα, το άλλο άστρο πετάχτηκε με δύναμη έξω από το γαλαξία.

"Είναι η πρώτη παρατηρητική ένδειξη ότι υπάρχει κάπου στο LMC μια βαριά μαύρη τρύπα. Ανυπομονούμε να την ανακαλύψουμε, " συμπεραίνει η Bonanos.

Οι αστρονόμοι έχουν βρει μέχρι τώρα περίπου 10 άστρα μακριά από το Γαλαξία μας, με ταχύτητες που υπερβαίνουν το βαρυτικό έλεγχό τους. Ενώ τα περισσότερα αστέρια ορμούν κατευθείαν στο διάστημα με ταχύτητες της τάξης των εκατοντάδων χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο, αυτά τα σουπερ-ταχύτατα αστέρια φεύγουν σαν πύραυλοι τουλάχιστον με διπλάσια ταχύτητα.

Τα περισσότερα από αυτά τα ταχύτατα αστέρια είναι πιθανά εξόριστα από το κέντρο του Γαλαξία μας, εκτοξευμένα έξω στο διαγαλαξιακό διάστημα από τις ισχυρές δυνάμεις της βαριάς μαύρης τρύπας στο κέντρο του Γαλαξία μας. Η βίαιη δημιουργία τους δίνει πληροφορίες στους αστρονόμους για τον σχεδόν αδιαπέραστο κόσμο του κέντρου του Γαλαξία μας, τα μυστήρια των κοντινών γαλαξιών, και τη φύση του διαγαλαξιακού διαστήματος.

Επίσης, η θεωρία ότι υπάρχουν τα σουπερ-ταχύτατα αστέρια δημιουργήθηκε αρχικά το 1988. Η θεωρία αυτή λέει ότι όταν ένα σύστημα δύο άστρων στο κέντρο του γαλαξία θα περιπλανιόταν περιστασιακά κοντά στην κεντρική βαριά μαύρη τρύπα που εμφανίζεται εκεί, η τελευταία θα αναστάτωνε τον τροχιακό χορό τους. Κι ενώ το ένα άστρο από το ζευγάρι συλλαμβάνεται από τη μαύρη τρύπα, η άλλη λόγω διατήρησης της ορμής θα φύγει με τεράστια ταχύτητα έξω στο διάστημα.