Αστροφυσική, Διάστημα

Η Σελήνη αλλάζει όψη κάθε 81.000 χρόνια

Written by Δ.Μ.

Το φεγγάρι μας βομβαρδίζεται πολύ συχνότερα από μετεωρίτες και μικροσκοπικά μετέωρα από όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται συνεχώς νέοι κρατήρες, αλλά και να «ανακυκλώνεται» η επιφάνειά του με πολύ γρήγορο ρυθμό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η Σελήνη να κάνει μία πλήρης αλλαγή της όψης της κάθε 81.000 χρόνια περίπου, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που βασίζεται σε στοιχεία του σεληνιακού δορυφόρου LRO της NASA, που «χαρτογραφεί» το φεγγάρι από το 2009.

Print Friendly, PDF & Email
Share
Το φεγγάρι μας βομβαρδίζεται πολύ συχνότερα από μετεωρίτες και μικροσκοπικά μετέωρα από όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται συνεχώς νέοι κρατήρες, αλλά και να «ανακυκλώνεται» η επιφάνειά του με πολύ γρήγορο ρυθμό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η Σελήνη να κάνει μία πλήρης αλλαγή της όψης της κάθε 81.000 χρόνια περίπου, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που βασίζεται σε στοιχεία του σεληνιακού δορυφόρου LRO της NASA, που «χαρτογραφεί» το φεγγάρι από το 2009.
moon
Κρατήρας στη Σελήνη που δημιουργήθηκε πριν από μόλις 3 χρόνια. Τα χτυπήματα είναι συχνότερα από ό,τι νομίζαμε

Οι συνεχείς πτώσεις μετεωριτών ανασκάπτουν συνεχώς το επιφανειακό σαθρό στρώμα (κυρίως σκόνης) του δορυφόρου της Γης, τον ρεγόλιθο, σε βάθος έως δύο εκατοστών, με ρυθμό τουλάχιστον 100 φορές ταχύτερο από τις έως τώρα εκτιμήσεις.

Παράλληλα, αν και οι περισσότεροι κρατήρες είναι πολύ παλιοί, οι αστεροειδείς που πέφτουν, δημιουργούν κάθε χρόνο στη Σελήνη κατά μέσο όρο 180 νέους κρατήρες διαμέτρου τουλάχιστον δέκα μέτρων. Ο ρυθμός δημιουργίας νέων κρατήρων είναι κατά 33% μεγαλύτερος από τον έως τώρα εκτιμώμενο. Υπολογίζεται ότι κατά την τελευταία επταετία έχουν δημιουργηθεί στη Σελήνη τουλάχιστον 222 νέοι κρατήρες (ο μεγαλύτερος πρόσφατος που εντοπίσθηκε, έχει διάμετρο 43 μέτρων).

moon1Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον πλανητικό επιστήμονα Emerson Speyerer του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αριζόνα συνέκριναν πάνω από 14.000 ζεύγη φωτογραφιών υψηλής ανάλυσης των ίδιων περιοχών του φεγγαριού, που τράβηξε ο δορυφόρος Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και οι οποίες κάλυπταν σχεδόν το 7% της συνολικής σεληνιακής επιφάνειας.

Η Γη δέχεται ένα παρόμοιο βομβαρδισμό από μικροσκοπικά μετέωρα, προστατεύεται όμως από την πυκνή ατμόσφαιρά της. Αντίθετα, η Σελήνη που έχει μια υπερβολικά αραιή ατμόσφαιρα, δέχεται απανωτά «πλήγματα». Η γήινη ατμόσφαιρα μπορεί να διαλύσει ακόμη και μετεωρίτες διαμέτρου 25 μέτρων, που αλλιώς θα έπεφταν στον πλανήτη μας, ενώ τώρα διαλύονται με έκρηξη σε μεγάλο ή καμιά φορά μικρότερο ύψος (όπως στο Τσελιάμπινσκ).

Η ανακάλυψη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature» ότι η Σελήνη δέχεται συχνότερα «χτυπήματα» άνωθεν από μετέωρα που ταξιδεύουν με ταχύτητα 500 μέτρων το δευτερόλεπτο, δημιουργεί αυξημένες ανησυχίες για τους κινδύνους των μελλοντικών επανδρωμένων αποστολών στο δορυφόρο μας, καθώς και των φιλόδοξων σχεδίων για τη δημιουργία σεληνιακής βάσης ή «χωριού».

ΑΠΕ

Print Friendly, PDF & Email

About the author

Δ.Μ.

Share