Ευρωπαίοι αστρονόμοι ανακάλυψαν για πρώτη φορά ένα τεράστιο εξωπλανήτη που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα άστρο λευκό νάνο, σε απόσταση περίπου 1.500 ετών φωτός από τη Γη, στον αστερισμό του Καρκίνου. Ο πλανήτης εκτιμάται ότι είναι τουλάχιστον τέσσερις φορές μεγαλύτερος από τη Γη και τριπλάσιος από το άστρο του. Διαθέτει μάλιστα μια ουρά σαν κομήτη, καθώς σταδιακά εξαερώνεται υπό την επίδραση του καυτού άστρου του.
Ο πλανήτης μεγέθους Ποσειδώνα, ο οποίος περιστρέφεται γύρω από ένα νάνο λευκό αστέρι μεγέθους Γης, εξατμίζεται αργά από τον λευκό νάνο, χάνοντας έτσι περίπου 260 εκατομμύρια τόνους υλικού κάθε μέρα.
Η ανακάλυψη έγινε με το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στην έρημο Ατακάμα της Χιλής.
Με την εκτέλεση των φασματικών δεδομένων μέσω ενός προγράμματος προσομοίωσης , η ομάδα μπόρεσε να μοντελοποιήσει τις συνθήκες που μπορούμε να περιμένουμε στο άμεσο περιβάλλον του WD J0914 + 1914, αποκαλύπτοντας σημαντικές λεπτομέρειες σχετικά με τα είδη αντικειμένων που αναμένουμε να δούμε.
Το μείγμα νερού και υδρόθειου πρότεινε έναν πλανήτη αερίου παρόμοιο σε σύνθεση με τους μεγάλους πλανήτες μας, όπως ο Ποσειδώνας και ο Ουρανός , που εξατμίζεται η ατμόσφαιρα του.
Για να μπορέσει ο γιγάντιος πλανήτης να εξατμίζεται με αυτό τον τρόπο, θα πρέπει να βρίσκεται κοντά στον λευκό νάνο. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι θα είναι περίπου σε απόσταση 15 ηλιακές ακτίνες – ή περίπου 10 εκατομμύρια χιλιόμετρα – με μια τροχιά περιόδου μόλις δέκα ημερών. (Για λόγους σύγκρισης, ο Ερμής έχει μια τροχιά που δεν τον φέρνει πιο κοντά από 46 εκατομμύρια χιλιόμετρα στον Ήλιο μας).
Ο λευκός νάνος (WD J0914+1914) είναι το απομεινάρι ενός άστρου (με ένα δίσκο περίπου 10 φορές μεγαλύτερο από το μέγεθος του ήλιου μας) που κάποτε έμοιαζε με τον Ήλιο μας. Η θερμοκρασία του πιστεύεται ότι φθάνει τους 28.000 βαθμούς Κελσίου, πενταπλάσια από του Ήλιου. Η ακτινοβολία του μητρικού άστρου αναγκάζει την ατμόσφαιρα του παγωμένου εξωπλανήτη να διαφεύγει στο διάστημα με εντυπωσιακό ρυθμό τουλάχιστον 3.000 τόνων ανά δευτερόλεπτο, σχηματίζοντας έτσι ένα δίσκο σαν ουρά από αέρια που περιέχουν υδρογόνο, οξυγόνο και θείο.
Οι επιστήμονες ανέφεραν ότι κάπως έτσι μπορεί να μοιάζει το ηλιακό μας σύστημα στο μακρινό μέλλον. Άστρα σαν τον Ήλιο καίνε υδρογόνο στον πυρήνα τους στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους, όμως όταν το καύσιμο αυτό τελειώσει, «φουσκώνουν» σαν καυτό μπαλόνι και μετατρέπονται σε ερυθρούς γίγαντες, με μέγεθος εκατοντάδες φορές μεγαλύτερο από το αρχικό τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να «καταπίνουν» και να καταστρέφουν τους πιο κοντινούς πλανήτες τους και αυτή πιθανότατα θα είναι η μοίρα της Γης, του Ερμή και της Αφροδίτης σε περίπου 4,5 έως πέντε δισεκατομμύρια χρόνια. Τελικά ο ερυθρός γίγαντας χάνει τα εξωτερικά στρώματα του στο διάστημα, αφήνοντας πίσω του ένα πυρήνα, που είναι ο λευκός νάνος, ένα μικρό απομεινάρι που όμως ακόμη μπορεί να έχει πλανήτες γύρω του, τους πιο μακρινούς που ξέφυγαν από την θανατηφόρα «αγκαλιά» του ερυθρού γίγαντα.
Οι αστρονόμοι εικάζουν ότι υπάρχουν πολλά τέτοια αστρικά συστήματα που έχουν κάποιο λευκό νάνο στο κέντρο τους, αλλά έως τώρα ποτέ δεν είχαν βρει ένα πλανήτη που να έχει διασωθεί από τη φάση ερυθρού γίγαντα του άστρου του και να συνεχίζει να κινείται γύρω πλέον από ένα λευκό νάνο. Στο συγκεκριμένο αστρικό σύστημα, εκτός από τον γιγάντιο εξωπλανήτη που βρέθηκε, θεωρείται πιθανό ότι υπάρχουν και άλλοι.
ΑΠΕ
