Νεαρό σμήνος αστέρων βρέθηκε να φωτοβολεί με μυστηριώδες νέφος ακτίνων-Χ

Από τη σελίδα του Chandra, 18 Δεκεμβρίου 2002

Σε μια απόσταση 6.000 ετών φωτός από τη Γη, το σμήνος των αστέρων RCW 38 είναι μια σχετικά κοντινή περιοχή όπου σχηματίζονται τα αστέρια. Αυτή η περιοχή, διαμέτρου περίπου 5 ετών φωτός, περιέχει χιλιάδες καυτών, πολύ νέων αστεριών, που σχηματίστηκαν λιγότερο από ένα εκατομμύριο έτη πριν. Ανιχνεύθηκαν δε από Chandra ακτίνες-X από τις καυτές ατμόσφαιρες 190 από αυτά τα αστέρια.

Μαζί με την σημειακή εκπομπή από τα αστέρια, η εικόνα του Chandra αποκάλυψε ένα διάχυτο νέφος ακτίνων-X που περιτυλίγει το σμήνος των άστρων. Το φάσμα των ακτίνων-Χ του νέφους εμφανίζει μια κορυφή στις υψηλής ενέργειας ακτίνων-X, η οποία δείχνει ότι οι ακτίνες X προέρχονται από ηλεκτρόνια τρισεκατομμυρίων βολτ που κινούνται σε ένα μαγνητικό πεδίο. Τέτοια σωματίδια παράγονται χαρακτηριστικά από τα εκρηγνυόμενα αστέρια, ή στα ισχυρά μαγνητικά πεδία γύρω από τους αστέρες νετρονίων ή τις μαύρες οπές, τίποτα όμως από αυτά δεν είναι εμφανής στο σμήνος RCW 38.

Μια πιθανή προέλευση για αυτά τα ηλεκτρόνια υψηλής ενέργειας είναι να υπάρχει μια, μη ανιχνευθείσα ακόμη, σουπερνόβα,  που βρίσκεται στο σμήνος. Αν και οι άμεσες αποδείξεις για μια τέτοια σουπερνόβα θα μπορούσαν να έχουν εξασθενίσει πριν από εκατοντάδες χρόνια, ένα κύμα κλονισμού ή ένα ταχέως περιστρεφόμενο αστέρι νετρονίων, το οποίο δημιουργήθηκε από την έκρηξη (ξέσπασμα), θα μπορούσε να δράσει μαζί με τα σωματίδια τα οποία εξατμίζονται από τα νέα αστέρια για να παραγάγει τα ηλεκτρόνια της υψηλής ενέργειας.

Ανεξάρτητα από την προέλευση των ενεργητικών ηλεκτρονίων, η παρουσία τους θα μπορούσε να αλλάξει τη χημεία των δίσκων που τελικά θα σχηματίσουν τους πλανήτες γύρω από τα άστρα στο σμήνος. Παραδείγματος χάριν, στο ηλιακό μας σύστημα, βρίσκουμε αποδείξεις για ορισμένους βραχύβιους ραδιενεργούς πυρήνες (αργίλιο-26 που είναι ο πιο γνωστός). Αυτό υπονοεί την ύπαρξη μιας πρόσφατης διαδικασίας υψηλής- ενέργειας στην εξέλιξη του ηλιακού μας συστήματος. Εάν το ηλιακό μας σύστημα ήταν βυθισμένο για καιρό σε μια θάλασσα ενεργητικών σωματιδίων, αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει τα σπάνια νουκλεΐδια που βρίσκονται σήμερα στους μετεωρίτες και οι οποίοι βρέθηκαν πάνω στη Γη.