Που τελικά ταιριάζει η θεωρία της χορδής;

Οι θεωρίες χορδής προσφέρουν μια περιγραφή της φυσικής στην κλίμακα του Plank, τη κλίμακα της κβαντικής βαρύτητας, που είναι ένα ισχυρά ζητούμενο φαινόμενο στην Κοσμολογία.
Πάντως, οι θεωρίες χορδής περιπλέκονται και σε ερωτήματα του τύπου: Πως το Σύμπαν μας έγινε αυτό που εμείς παρατηρούμε σήμερα;

Extra διαστάσεις που συμπτύσσονται
Συμπτύσοντας μια επιπλέον διάσταση

Πρώτα από όλα, χρειαζόμαστε μια θεωρία χορδής που να περιέχει μάζα πχ φερμιόνια. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ξεκινήσουμε το Σύμπαν με μία θεωρία υπερχορδής (θεωρία χορδής με υπερσυμμετρία, που ζευγαρώνει κάθε μποζόνιο με ένα  φερμιόνιο).
Αλλά η υπερσυμμετρία δεν έχει παρατηρηθεί σήμερα. Τα μποζόνια και φερμιόνια ΔΕΝ είναι ισοδύναμα ζευγαρωμένα στο Σύμπαν που βλέπουμε σήμερα. Άρα πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να σπάσουμε την υπερσυμμετρία καθώς το Σύμπαν διαστέλεται από την περίδο του Plank.

Άλλο ζήτημα που εισάγεται από τις θεωρίες χορδής είναι ο μεγάλος αριθμός των διαστάσεων του χωρόχρονου. Σήμερα οι διαστάσεις που βλέπουμε είναι τρεις χωρικές και μία χρονική. Εαν οι θεωρίες χορδής είναι σωστές (και πολλοί νομίζουν οτι είναι γιατί περιέχουν τη κβαντική βαρύτητα) τότε κατά τη διάρκεια της διαστολής του Σύμπαντος, μόνο ο χρόνος και οι τρεις χωρικές διαστάσεις μπορούν να διασταλούν και να αυξηθούν.

Οι παραπάνω διαστάσεις έχουν να φτάσουν σε κάποιες μικρές διαμορφώσεις και να μείνουν εκεί. Αυτό καλείται σύμπτυξη (compactification). Οι συμπυκνωμένες διαστάσεις πρέπει να παραμείνουν τόσο μικρές, ενω το Σύμπαν διαστέλλεται από τις παρατηρήσεις μας. Δεν είναι ακόμη βέβαιο στην θεωρία χορδής πως να φέρει σε πέρας αυτή την υπόθεση.

Δεν πρόκειται όμως να υπάρξει έλλειψη αναπάντητων ερωτήσεων στην θεωρία χορδής ή στη κοσμολογία για αρκετό χρόνο!