Η μια πλευρά μπορεί να έχει λάθος ή ο Θεός και η Επιστήμη δεν μπερδεύονται

Άρθρο των Richard Dawkins και Jerry Coyne στον Guardian, Σεπτέμβριος 2005

Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι η αποδοχή του 'Ευφυούς Σχεδίου' στη διδασκαλία θα έχει καταστρεπτικές συνέπειες

Και σε μια εποχή που ο φωτισμένος δυτικός κόσμος αποδέχεται αξιωματικά την άποψη του Δαρβίνου περί φυσικής επιλογής, οι HΠA δοκιμάζονται από μία ιδεολογική διαμάχη, σχεδόν παράλογη. "Να διδάσκεται ή όχι ταυτόχρονα με τον Δαρβίνο η άποψη ότι ένα υπέρτατο ον σχεδίασε αυτόν τον σύνθετο κόσμο, στον οποίο ζούμε;" είναι το κεντρικό ερώτημα της διένεξης. "Πιστεύω ότι σκοπός της εκπαίδευσης είναι να εκθέτει τους μαθητές ισότιμα σε διαφορετικές σχολές σκέψης. Με ρωτάτε αν πρέπει ή δεν πρέπει να εκτίθενται τα παιδιά σε διαφορετικές ιδέες. Η απάντηση μου είναι “ναι”, δήλωσε τον ¨Αύγουστο ο ίδιος ο πρόεδρος των HΠA, Tζορτζ Mπους, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων στους κόλπους της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας. Ο διάλογος με αντικείμενο τον ευφυή σχεδιασμό και με προφανή περιφρόνηση προς τη θεωρία της εξέλιξης των ειδών εγκαινιάστηκε λοιπόν με προσωπική παρέμβαση του προέδρου Mπους.

Στο πρώτο άκουσμα, σχετικά με τη φράση "ισότιμα και οι δύο πλευρές" θερμαίνει τις καρδιές των εκπαιδευτικών όπως είμαστε εμείς. Ακούγεται πολύ λογικό, δεν είναι έτσι; Είναι τόσο μετριοπαθής πρόταση. Γιατί λοιπόν να μην διδαχθούν "ισότιμα και οι δύο πλευρές" και να μην αφήσουμε τα παιδιά να αποφασίσουν για αυτές;

Ένας από μας πέρασε χρόνια σαν δάσκαλος στην Οξφόρδη και ήταν συνήθειά του να επιλέγει αμφισβητούμενα θέματα για τα εβδομαδιαία δοκίμια των σπουδαστών. Έπρεπε λοιπόν να πάνε στη βιβλιοθήκη, να διαβάσουν και για τις δύο πλευρές σε μια διαφωνία, να δώσουν μια δίκαιη περιγραφή και των δύο, και έπειτα να κάνουν μια ισορροπημένη κρίση στο δοκίμιό τους. Η επίκληση για την ισορροπία, επ' ευκαιρία εξουσιαζόταν πάντα από το αξίωμα, "Όταν εκφράζονται δύο αντίθετες απόψεις με την ίδια ένταση, η αλήθεια δεν βρίσκεται απαραιτήτως ακριβώς στη μέση. Είναι δυνατόν η μια πλευρά να είναι απλά λάθος".

Σαν δάσκαλοι και οι δύο μας έχουμε διαπιστώσει ότι το να ζητάμε από τους σπουδαστές μας να αναλύσουν τις διαμάχες έχει τεράστια αξία στην εκπαίδευσή τους. Τι πάει λάθος τότε με τη διδασκαλία και των δύο πλευρών της υποτιθέμενης διαμάχης μεταξύ της εξέλιξης και του δημιουργισμού ή όπως μετονομάστηκε κατ' ευφημισμό "Ευφυές Σχέδιο" (ID); Και, επ' ευκαιρία να μην είστε εύπιστοι από τον ανειλικρινή ευφημισμό. Δεν υπάρχει τίποτα νέο στην θεωρία του "Ευφυούς Σχεδίου".  Είναι απλά ο δημιουργισμός που καλύπτεται με ένα νέο όνομα με τη βοήθεια του αμερικανικού συντάγματος για το χωρισμό μεταξύ της εκκλησίας και του κράτους.

Γιατί, τότε, δύο ισόβιοι εκπαιδευτικοί και παθιασμένοι συνήγοροι του να διδάσκονται "και οι δύο πλευρές" στη διδασκαλία θα συντάσσονταν ουσιαστικά με όλους τους βιολόγους για να γίνει εξαίρεση στην υποτιθέμενη διαμάχη μεταξύ της δημιουργίας και της εξέλιξης; Τι πάει λάθος στη σωστή λογική "Είναι δίκαιο να διδαχθούν και οι δύο πλευρές"; Η απάντηση είναι απλή. Δεν είναι καθόλου μια επιστημονική διαμάχη. Και αποσπάται η προσοχή επειδή η εξελικτική επιστήμη, ίσως περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη σημαντική επιστήμη, χρηματοδοτείται γενναιόδωρα με τη γνήσια διαμάχη.

Ο Κάρολος Δαρβίνος αντιμετωπίζεται με δυσπιστία από τη συντηρητική θρησκευόμενη Δεξιά στην Αμερική

Ανάμεσα στις διαμάχες που οι σπουδαστές της εξέλιξης αντιμετωπίζουν συνήθως, είναι αυτές που είναι πραγματικά προκλητικές και έχουν μεγάλη εκπαιδευτική αξία: η ουδετερότητα εναντίον της επιλογής στη μοριακή εξέλιξη, η προσαρμογή, η επιλογή ομάδας, η διακοπτόμενη ισορροπία, η "Κάμβριος Έκρηξη", οι μαζικές εξαφανίσεις, ο ανταγωνισμός μεταξύ των ειδών, η σεξουαλική επιλογή, η εξέλιξη των φύλων, η εξέλιξη του ίδιου του φύλου, η εξελικτική ψυχολογία, η Δαρβίνεια Ιατρική και πολλά άλλα. Το κυριότερο όμως είναι ότι όλες αυτές οι διαμάχες, και πολλές περισσότερες, δίνουν αφορμές για συναρπαστικά και ζωηρά επιχειρήματα, όχι μόνο σε δοκίμια αλλά και σε συζητήσεις μεταξύ των σπουδαστών έως αργά τη νύχτα.

Το Ευφυές Σχέδιο δεν είναι ένα επιχείρημα του ίδιου χαρακτήρα με αυτές τις διαμάχες. Δεν είναι καν ένα επιστημονικό επιχείρημα, αλλά θρησκευτικό. Μπορεί να αξίζει να συζητηθεί σε μια κατηγορία στην ιστορία των ιδεών, σε μια κατηγορία της φιλοσοφίας για τις δημοφιλείς λογικές πλάνες, ή σε μια συγκριτική θρησκευτική κατηγορία πάνω στους μύθους προέλευσης από όλο τον κόσμο. Αλλά δεν ανήκει σε μια κατηγορία συζητήσεων της βιολογίας, περισσότερο απ' όσο ανήκει η αλχημεία σε μια κατηγορία της χημείας, το 'φλογιστόν' σε μια κατηγορία της φυσικής (πίστευαν ότι ήταν ένα από τα στοιχεία του κόσμου). Σε αυτές τις περιπτώσεις, αν απαιτούσαμε να διατεθεί ίσος χρόνος και για "τις δύο θεωρίες" θα ήταν γελοίο. Ομοίως, στην ευρωπαϊκή ιστορία του 20ού αιώνα, ποιος θα απαιτούσε ίσο χρόνο με τη θεωρία ότι το ολοκαύτωμα δεν συνέβη ποτέ;

Αλλά γιατί είμαστε τόσο βέβαιοι ότι το Ευφυές Σχέδιο (ID) δεν είναι μια πραγματική επιστημονική θεωρία, αντάξια να τη μεταχειριστούμε "ισότιμα"; Είναι απλώς ότι δεν είναι η προσωπική μας άποψη; Είναι μια άποψη συνηθισμένη στη μεγάλη πλειοψηφία των βιολόγων, αλλά φυσικά η επιστήμη δεν προχωρά κατά πλειοψηφία μεταξύ των επιστημόνων.

Γιατί ο δημιουργισμός (ή η ενσάρκωσή του ως Ευφυές Σχέδιο) δεν είναι μια άλλη επιστημονική διαμάχη, τόσο αντάξια της επιστημονικής συζήτησης όσο τα πολλά επιστημονικά θέματα που απαριθμήσαμε ανωτέρω; Θα αναφέρουμε πιο κάτω το γιατί.

Εάν η ID ήταν πραγματικά μια επιστημονική θεωρία, θα είχαν συγκεντρωθεί μέσω της έρευνας αποδεικτικά στοιχεία, που θα γέμιζαν παρόμοια επιστημονικά περιοδικά. Αυτό όμως δεν συμβαίνει. Δεν είναι ότι οι συντάκτες αρνούνται να δημοσιεύσουν την έρευνα τους. Απλά δεν υπάρχει καμία έρευνα για να δημοσιευτεί. Οι συνήγοροί της θεωρίας ID παρακάμπτουν την κανονική επιστημονική ως οφείλεται διαδικασία, με το να απευθύνονται άμεσα στο μη επιστημονικό κοινό και - με μεγάλη πονηριά - στους κυβερνητικούς ανώτερους υπαλλήλους που οι ίδιοι εκλέγουν.

Το επιχείρημα που οι συνήγοροι της ID θέτουν είναι πάντα του ίδιου χαρακτήρα. Δεν προσφέρουν ποτέ τα θετικά στοιχεία υπέρ του Ευφυούς Σχεδίου. Το μόνο που κάνουν πάντα είναι να παίρνουν έναν κατάλογο υποτιθέμενων ανεπαρκειών στην εξέλιξη των ειδών. Έχουμε μιλήσει για τα "χάσματα" στο αρχείο των απολιθωμάτων. Ή για όργανα που δηλώνονται χωρίς αποδεικτικά στοιχεία: είναι πάρα πολύ σύνθετα για να έχουν εξελιχθεί από τη φυσική επιλογή.

Σε όλες τις περιπτώσεις υπάρχει μία κρυμμένη - που μόλις και μετά βίας την κρύβουν - υπόθεση "προεπιλογής" ότι εάν η Θεωρία Α έχει κάποια δυσκολία στην εξήγηση του Φαινομένου Χ, πρέπει αυτόματα να προτιμήσουμε τη θεωρία Β χωρίς ακόμη και να ρωτήσουμε εάν η θεωρία Β (ο δημιουργισμός σε αυτήν την περίπτωση) είναι συνολικά καλύτερη για την εξήγηση του. Ας σημειώσουμε το πόσο ανισόρροπο είναι, και πόσο ψέμα κρύβει στην προφανή λογική η φράση του Bush: "διδάξτε και τις δύο πλευρές".

Έτσι πάντα στη μια πλευρά ζητείται να προσκομίσει στοιχεία, για κάθε βήμα του δρόμου. Στην άλλη πλευρά όμως δεν απαιτείται ποτέ να δώσει έστω κι ένα γιώτα των στοιχείων, αλλά κρίνεται ότι έχει κερδίσει αυτομάτως τη μάχη, τη στιγμή που η πρώτη πλευρά συναντά μια δυσκολία - το είδος της δυσκολίας που όλες οι επιστήμες αντιμετωπίζουν κάθε ημέρα, και πηγαίνουν να εργαστούν για να τη λύσουν.

Τι όμως τελικά είναι ένα χάσμα στο απολιθωμένο αρχείο; Είναι απλά η απουσία ενός απολιθώματος που ειδάλλως θα είχε τεκμηριώσει μια ιδιαίτερη εξελικτική μετάβαση. Το χάσμα σημαίνει ότι στερούμαστε ένα πλήρες κινηματογραφικό αρχείο του κάθε βήματος στην εξελικτική διαδικασία. Αλλά πόσο απίστευτα δύσκολο είναι να απαιτήσουμε ένα πλήρης αρχείο, δεδομένου ότι μόνο ένα μικροσκοπικό ποσοστό των θανάτων οδηγείται σε ένα απολίθωμα.

Η ισοδύναμη αποδεικτική απαίτηση προς τους υποστηρικτές του δημιουργισμού θα ήταν ένα πλήρες κινηματογραφικό αρχείο της συμπεριφοράς του Θεού για κάθε ημέρα,  για παράδειγμα, ότι πήγε να εργαστεί στα οστά των αυτιών των μαστοφόρων ή στα μικρά μαστίγια των βακτηρίων, που κάνουν μικρές ωθήσεις για να κινηθούν τα βακτηρίδια. Ακόμη και ο πιο πιστός συνήγορος του Ευφυούς Σχεδίου θα υποστηρίξει ότι δεν μπορεί να υπάρξει τέτοια θεία μαγνητοταινία.

Οι βιολόγοι, αφ' ετέρου, μπορούν με βεβαιότητα να απαιτήσουν την ισοδύναμη κινηματογραφική ακολουθία απολιθωμάτων για έναν πολύ μεγάλο αριθμό εξελικτικών μεταβάσεων. Όχι για όλα, αλλά για πάρα πολλά, συμπεριλαμβανομένης και της μετάβασης μας από το δίποδο Αυστραλοπίθηκο. Και κανένα απλό αυθεντικό απολίθωμα δεν έχει βρεθεί ποτέ σε "λανθασμένη" θέση στην εξελικτική ακολουθία. Και αν κάποτε θα είχε ξεθαφτεί ένα τέτοιο αναχρονιστικό απολίθωμα τότε θα άλλαζε τελείως την εξέλιξη.

Ομοίως, ο ισχυρισμός ότι κάποια όργανα - πέστε ότι είναι τα βακτηριακά μαστίγια - είναι πάρα πολύ σύνθετα για να έχουν εξελιχθεί μέσω της φυσικής επιλογής, είναι πολύ αξιολύπητος ο συλλογισμός που θα υποστηρίξει το σχέδιο της "αντίπαλης" Ευφυούς Θεωρίας εξ ορισμού. Γιατί αυτό το είδος του συλλογισμού της προεπιλογής ανοίγει εντελώς την πιθανότητα ότι, εάν είναι πάρα πολύ σύνθετα για να έχουν εξελιχθεί τα βακτηριακά μαστίγια, επίσης είναι πάρα πολύ σύνθετα και για να έχουν δημιουργηθεί.

Και πράγματι, η σκέψη της στιγμής δείχνει ότι οποιοσδήποτε Θεός ικανός να δημιουργεί τα βακτηριακά μαστίγια (για να μην πούμε τίποτα για τον Κόσμο) θα έπρεπε να είναι πολύ πιο σύνθετη οντότητα από ό,τι τα ίδια βακτηριακά μαστίγια (ή τον Κόσμο) - και μπορεί φυσικά να τα εξηγήσει αφού τα έχει δημιουργήσει.

Δεν μπορείτε να έχετε σύνθετες οντότητες που να δημιουργήθηκαν από τον Ευφυή Σχεδιαστή και άλλες που θα έχουν εξελιχθεί μέσω της επιλογής όπως δείχνουν τα αρχεία. Δεν μπορεί να είναι Δημιουργός σύνθετων οντοτήτων και με τους δύο τρόπους. Είτε λοιπόν ο Ευφυής Σχεδιασμός ανήκει στον χώρο της επιστήμης - οπότε σ' αυτή την περίπτωση πρέπει να έχει την πειθαρχία που απαιτείται από μια επιστημονική υπόθεση, είτε πάει από τον χώρο της επιστήμης στον χώρο της εκκλησίας, όπου ανήκει.

Τι όμως συμβαίνει στην πραγματικότητα με τα βακτηριακά μαστίγια. Δεν είναι και πάρα πολύ σύνθετα για να έχουν εξελιχθεί, ούτε είναι μια δομή που έχει μελετηθεί προσεκτικά. Οι βιολόγοι έχουν τοποθετήσει εύλογες σειρές ενδιάμεσων, χρησιμοποιώντας συστατικά που βρίσκονται σε άλλα όντα. Αλλά ακόμα κι αν βρέθηκε κάποια ειδική περίπτωση για την οποία οι βιολόγοι δεν έχουν καμία έτοιμη εξήγηση, το σημαντικό σημείο είναι ότι η "προκαθορισμένη" λογική των δημιουργιστών παραμένει πλήρως ασθενική.

Δεν υπάρχουν αποδείξεις υπέρ του Ευφυούς Σχεδίου: μόνο υποτιθέμενα χάσματα στην πληρότητα του εξελικτικού απολογισμού, που συνδέονται με την "προκαθορισμένη" πλάνη που έχουμε προσδιορίσει. Και, ενώ είναι αναπόφευκτη αλήθεια ότι υπάρχουν ημιτέλειες στην εξελικτική επιστήμη, τα θετικά στοιχεία για το γεγονός της εξέλιξης είναι αληθινά τεράστια, κατασκευασμένα από εκατοντάδες χιλιάδες επιβεβαιωμένων παρατηρήσεων. Αυτά προέρχονται από περιοχές όπως τη γεωλογία, την παλαιοντολογία, τη συγκριτική ανατομία, τη φυσιολογία, τη βιοχημεία, την ηθολογία, τη βιογεωγραφία, την εμβρυολογία και - όλο και περισσότερο σήμερα - την μοριακή γενετική.

Το βάρος των αποδεικτικών στοιχείων υπέρ της εξέλιξης έχει γίνει τόσο μεγάλο που η αντίθεση στο γεγονός της εξέλιξης είναι κωμική για όλους που είναι εξοικειωμένοι ακόμη και με ένα μέρος των δημοσιευμένων στοιχείων. Η εξέλιξη είναι ένα γεγονός: τόσο γεγονός όσο και η τεκτονική των πλακών ή το ηλιοκεντρικό ηλιακό σύστημα.

Γιατί, τελικά, πειράζει εάν αυτά τα ζητήματα συζητούνται σε επιστημονικές τάξεις; Ίσως θα πρέπει απλά να δεχτούμε τη λαϊκή απαίτηση όπως διδάσκουμε τον Ευφυή Σχεδιασμό καθώς επίσης και την εξέλιξη. Τότε θα χρειαζόμαστε μόνο, περίπου, 10 λεπτά για να εξαντλήσουμε τον Ευφυή Σχεδιασμό, και μετά θα μπορούσαμε να επιστρέψουμε στη διδασκαλία της πραγματικής επιστήμης και της γνήσιας διαμάχης. 

Όμως αν αυτό γίνει είναι σαν να δεχόμαστε ότι υπάρχουν δύο πλευρές και αυτό θα αποσπούσε τους σπουδαστές από τις πραγματικά σημαντικές και ενδιαφέρουσες διαμάχες, που αναζωογονούν την εξελικτική συζήτηση. Και το χειρότερο, θα έδινε στο Δημιουργισμό τη μόνη νίκη που επιδιώκει ρεαλιστικά. Χωρίς κανένα οποιοδήποτε επιχείρημα, θα είχε κερδίσει το δικαίωμα για μια μορφή υπερνατουραλισμού να αναγνωριστεί ως αυθεντικό μέρος της επιστήμης. Και αυτό θα ήταν το τέλος της εκπαίδευσης της επιστήμης στην Αμερική.

Επιχειρήματα για την Εξέλιξη

Η "Κάμβρια Έκρηξη"

Αν και το αρχείο απολιθωμάτων δείχνει ότι τα πρώτα πολυκύτταρα όντα έζησαν πριν περίπου 640 εκατομμύρια χρόνια, η ποικιλομορφία των ειδών ήταν χαμηλή μέχρι περίπου πριν 530 εκατομμύρια χρόνια. Εκείνη την περίοδο υπήρξε μια ξαφνική έκρηξη πολλών διαφορετικών θαλασσίων ειδών, συμπεριλαμβανομένης και της πρώτης εμφάνισης των μαλακίων, των αρθρόποδων, των εχινόδερμων και των σπονδυλωτών. Το "ξαφνικά" εδώ χρησιμοποιείται υπό τη γεωλογική έννοια, η "έκρηξη" εμφανίστηκε για μία περίοδο 10 έως 30 εκατομμύρια έτη, που είναι, τελικά, συγκρίσιμη με την εποχή που χρειάστηκαν για να εξελιχθούν πολλά από τα περισσότερα θηλαστικά. Αυτή η γρήγορη διαφοροποίηση δημιουργεί συναρπαστικά ερωτήματα. Οι εξηγήσεις περιλαμβάνουν την εξέλιξη των οργανισμών με σκληρά μέρη (που βοηθούν να γίνουν απολιθώματα), την εξελικτική "ανακάλυψη" των ματιών, και την ανάπτυξη νέων γονιδίων που επέτρεψαν σε τμήματα των οργανισμών για να εξελιχθούν ανεξάρτητα.

Η εξελικτική βάση της ανθρώπινης συμπεριφοράς

Ο τομέας της εξελικτικής ψυχολογίας (που κάποτε ονομαζόταν "κοινωνιοβιολογία") υποστηρίζει ότι πολλά καθολικά γνωρίσματα της ανθρώπινης συμπεριφοράς (ειδικά σεξουαλική συμπεριφορά), καθώς επίσης και οι διαφορές μεταξύ των ατόμων και μεταξύ των εθνικών ομάδων, έχουν μια γενετική βάση. Αυτά τα γνωρίσματα και οι διαφορές λέγονται ότι έχουν εξελιχθεί στους προγόνους μας μέσω της φυσικής επιλογής. Υπάρχει μεγάλη διαμάχη για αυτούς τους ισχυρισμούς, κατά ένα μεγάλο μέρος επειδή είναι δύσκολο να αναδημιουργηθούν οι εξελικτικές δυνάμεις που ενέργησαν στους προγόνους μας, και είναι ανήθικο να γίνουν γενετικά πειράματα στους σύγχρονους ανθρώπους.

Σεξουαλική εναντίον φυσικής επιλογής

Αν και οι οπαδοί της εξέλιξης συμφωνούν ότι οι αμετάβλητες προσαρμογές προκύπτουν από τη φυσική επιλογή, υπάρχουν πολλά γνωρίσματα, όπως το επιμελημένο φτέρωμα των αρσενικών πουλιών και οι διαφορές μεγέθους μεταξύ των φύλων σε πολλά είδη, τα οποία εξηγούνται καλύτερα από τη "σεξουαλική επιλογή": Επιλογή βασισμένη στα μέλη ενός φύλου (συνήθως θηλυκά) που προτιμούν να ζευγαρώσουν με τα μέλη του άλλου φύλου που παρουσιάζουν ορισμένα επιθυμητά γνωρίσματα. Οι εξελικτικοί συζητούν πόσα χαρακτηριστικά των ζώων έχουν προκύψει από τη σεξουαλική σε αντιδιαστολή με τη φυσική επιλογή. Μερικοί, όπως και ο ίδιος ο Δαρβίνος,  θεωρούν ότι πολλά φυσικά χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν τις ανθρώπινες "φυλές" προέκυψαν από τη σεξουαλική επιλογή.

Ο στόχος της φυσικής επιλογής

Οι οπαδοί της εξέλιξης συμφωνούν ότι η φυσική επιλογή ενεργεί συνήθως στα γονίδια των οργανισμών - άτομα που μεταφέρουν γονίδια που τους δίνουν ένα πλεονέκτημα αναπαραγωγικό ή επιβίωσης πάνω στους άλλους οργανισμούς θα αφήσουν περισσότερους απογόνους, βαθμιαία αλλάζουν τη γενετική σύνθεση ενός είδους. Αυτό ονομάζεται "μεμονωμένη επιλογή". Αλλά μερικοί εξελικτικοί επιστήμονες έχουν προτείνει ότι η επιλογή μπορεί να ενεργήσει επίσης και σε πιο υψηλά επίπεδα: Στους πληθυσμούς (επιλογή ομάδας), ή ακόμα και στα ίδια τα είδη (επιλογή ειδών). Η σχετική σημασία του ατόμου εναντίον αυτών των υψηλότερων τάξεων επιλογής είναι ένα θέμα έντονης συζήτησης.

Φυσική επιλογή εναντίον της γενετικής κλίσης

Η φυσική επιλογή είναι μια διαδικασία που οδηγεί στην αντικατάσταση ενός γονιδίου από ένα άλλο με έναν προβλέψιμο τρόπο. Αλλά υπάρχει επίσης μια "τυχαία" εξελικτική διαδικασία που ονομάζεται γενετική κλίση, η οποία είναι το γενετικό ισοδύναμο της ρίψης του νομίσματος. Η γενετική κλίση οδηγεί σε απρόβλεπτες αλλαγές στις συχνότητες των γονιδίων που δεν κάνουν πολλή διαφορά στην προσαρμογή των φορέων τους, και μπορούν να προκαλέσουν την εξέλιξη αλλάζοντας τη γενετική σύνθεση των πληθυσμών. Πολλά χαρακτηριστικά του DNA λέγονται ότι έχουν εξελιχθεί από τη γενετική κλίση. Οι εξελικτικοί γενετιστές  διαφωνούν για τη σημασία της επιλογής εναντίον της κλίσης στην εξήγηση των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων των οργανισμών και του DNA τους. Όλα οι εξελικτικοί συμφωνούν ότι η γενετική κλίση δεν μπορεί να εξηγήσει την προσαρμοστική εξέλιξη. Αλλά δεν είναι όλη η εξέλιξη προσαρμοστική.

Η αντιπαράθεση για τη θεωρία της εξέλιξης ξεκίνησε το 1925, όταν στην Αμερική υπήρχαν και πάλι έντονες διαφωνίες για το αν πρέπει να διδάσκεται η θεωρία του Δαρβίνου.  Ένας νεαρός καθηγητής των φυσικών επιστημών, ο Τζον Σκόουπς, είχε τότε παραβιάσει το νόμο της πολιτείας του Τένεσι - που απαγόρευε τη διδασκαλία των νόμων της Εξέλιξης - και μπορεί να καταδικάστηκε σε πρόστιμο μεν, αλλά η αμερικανική κοινή γνώμη τάχθηκε με το μέρος του.

Σήμερα, η χριστιανική δεξιά δεν μιλά για τον Αδάμ και την Εύα, ή ακόμη και για το Θεό, όπως παλιά οι Δημιουργιστές. Η προσέγγισή τους έχει επιστημονική χροιά: η θεωρία της φυσικής επιλογής, λένε, δεν μπορεί να εξηγήσει την πολυπλοκότητα της ζωής.

Γι αυτό όταν δεν υπάρχουν στοιχεία για την εξέλιξη στο παλαιολιθικό αρχείο - πρέπει σύμφωνα με αυτούς - να επικαλεστούμε μια ανώτερη δύναμη που να σχεδίασε την έμβια ύπαρξη, την οποία μάλιστα αποφεύγουν να την ονομάσουν Θεός.

Το ίδρυμα που λέγεται Discovery Institute με έδρα το Σιάτλ χρηματοδοτείται τόσο από τη χριστιανική Δεξιά όσο και από μη θρησκευτικά ιδρύματα, όπως εκείνο του Μπιλ Γκέιτς, προσπαθεί να προσελκύσει όσο το δυνατόν περισσότερους οπαδούς, με εκδόσεις βιβλίων, ντοκυμαντέρ κλπ.

Οι οπαδοί του Ευφυούς Σχεδιασμού επαίρονται έτσι για το ανοιχτό τους επιστημονικό πνεύμα. Δεν απαιτούν την αποβολή του Δαρβίνου από τα σχολεία, αλλά την ισότιμη διδασκαλία της δικής τους θεωρίας. Γιατί σύμφωνα με αυτούς οι περισσότεροι Αμερικανοί πιστεύουν ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό.

Ήδη στο Ντόβερ της Πενσιλβάνια οι εκπαιδευτικές αρχές αποφάσισαν από την σχολική χρονιά 2005 να διαβαστεί στους μαθητές την πρώτη μέρα του μαθήματος βιολογίας το εξής κείμενο: "Ο ευφυής σχεδιασμός αποτελεί μια εξήγηση για την προέλευση της ζωής που διαφέρει από τις θεωρίες του Δαρβίνου. Οι μαθητές που θέλουν να μάθουν περισσότερα για το θέμα αυτό μπορούν να προμηθευτούν το βιβλίο Άνθρωποι και Πάντα" (που αποτελεί το ευαγγέλιο των πιστών του Ευφυούς Σχεδιασμού).

Οι αντίπαλοι του Δαρβίνου προτίθενται τώρα να επεκτείνουν τον αγώνα τους σε όλη τη χώρα, ενώ τοπικές εκπαιδευτικές αρχές, που πρόσκεινται στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, εξετάζουν το ενδεχόμενο να περιλάβουν από φέτος τον Ευφυή Σχεδιασμό στη διδακτέα ύλη.

Σχετικές σελίδες για ενημέρωση