Αν και δεν υπάρχουν ακόμη αποδείξεις για τη θεωρία των χορδών, όμως αυτή προκαλεί το ενδιαφέρον.

Αρθρο των N.Y.Times στις 15-Μαρτίου-2001

Μπορεί οι επιστήμονες να έχουν βρεί θεωρίες στα πιό απίθανα μέρη και ακόμη και στον ύπνο τους, αλλά είναι κοινώς παραδεκτό πως οι προβλέψεις των θεωριών, δοκιμάζονται τελικά στα πειράματα, όπου η φύση καθορίζει ποιές από τις εμπνεύσεις είναι σωστές και ποιές κάνουν λάθος.

Οπως γνωρίζουμε υπάρχει μια θεωρία, αυτή των χορδών, που είναι μια φιλόδοξη, βαθιά μαθηματική προσπάθεια, για  να μπλεχτεί όλη μαζί η φυσική -- από τη βαρύτητα έως την κβαντική μηχανική και τις υποατομικές δυνάμεις -- σε έναν ενιαίο θαυμάσιο φορμαλισμό. Αν και οι θεωρητικοί των χορδών υποψιάστηκαν αρχικά πως βρίσκονται επάνω σε μια "θεωρία των πάντων" στα μέσα της δεκαετίας του '80, και αυτό το πεδίο είναι η καυτότερη περιοχή στη θεωρητική φυσική, οι θεωρητικοί των χορδών, πρέπει να επινοήσουν τουλάχιστον ένα εργαστηριακό πείραμα για να εξετάσουν τις τρομερές ιδέες τους, αν ισχύουν ή όχι.

Εν μέρει, αυτό που κάνει τις θεωρητικές χορδές να μη μπορούν να παρατηρηθούν άμεσα, είναι ότι οι πιθανές αυτές οντότητες είναι μικρότερες από το ένα τρισεκατομμυριοστό του τρισεκατομμυριοστού του μεγέθοθς ενός ατόμου. Οι διαφορετικές δονήσεις μιας χορδής αντιστοιχούν στα διαφορετικά σωματίδια στη φύση, αλλά πρέπει οι επιστήμονες να αναπτύξουν ακόμα περισσότερο την θεωρία αυτή για να είναι τελικά μια πλήρης θεωρία.

Ένας από τους μεγαλύτερους θεωρητικούς φυσικούς της εποχής μας, ο Δρ David Gross, διευθυντής του Iδρύματος για την Θεωρητική Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στην Santa Barbara, ήταν ένας από τους πρώτους υπεύθυνους για την ανάπτυξη της θεωρίας χορδών. Αλλά μερικοί φυσικοί τρομάζουν από την κυριαρχία μιας θεωρίας που δεν έχει ακόμη αποδειχθεί πειραματικά.

Διάφοροι φυσικοί συζήτησαν για το μέλλον αυτής της θεωρίας, σε μια διάσκεψη στην Santa Barbara για να τιμήσουν αυτό το μήνα τον Δρ Gross που είχε τα 60α γενέθλιά του.

Οι σκέψεις των συγκεντρωμένων φυσικών, αποκάλυψαν πώς στους καιρούς με αδύνατους πειραματισμούς, οι φυσικοί στηρίζονται στις διαισθήσεις τους, τις καθαρώς μαθηματικές ενδείξεις, τις υποδηλωτικές συνδέσεις τους με τις καθιερωμένες θεωρίες. Ενώ η φυσική πάντα φρόντιζε να έχει αυτά τα τεχνάσματα, μέσα στο παιχνίδι της έρευνας, όμως ποτέ πριν από την περίπτωση της θεωρίας των χορδών, δεν είχε προχωρήσει τόσο πολύ στο άγνωστο.

Η θεωρία σειράς συνεχώς αλλάζει, δεδομένου ότι προέκυψε αρχικά πριν από αρκετές δεκαετίες, και ακόμη και οι διακαείς υποστηρικτές του παραδέχονται ότι ακόμα δεν καταλαβαίνουν περισσότερο από αυτό που ο Δρ. Gross αποκάλεσε "η ουρά του τίγρη". Ενώ μέχρι σήμερα το φυσικό επίκεντρο αυτής της θεωρίας, οι χορδές, δονούταν πιθανά, σε 10-διάστατες περιοχές σε μια κατά προσέγγιση περιοχή δισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων φορές μικρότερη από ένα πρωτόνιο, και οι διαφορετικοί τρόποι δόνησης των χορδών αντιπροσωπεύουν τα διαφορετικά σωματίδια στη φύση, όμως σήμερα οι φυσικοί θεωρούν ότι τα τελευταία αντικείμενα είναι 11-διαστατικές μεμβράνες.

Πάντως, οι πρόσθετες διαστάσεις πέρα από τις συνηθισμένες τέσσερις πρέπει να κατσαρώνουν (να τυλίγονται) ώστε να είναι σχεδόν αδύνατον να τις αντιληφθούμε. Και επειδή οι δονήσεις θα περιελάμβαναν το γκραβιτόνιο, που εμπλέκεται στην διαβίβαση της βαρυτικής δύναμης, καθώς επίσης και τα σωματίδια που περιλαμβάνονται στις ισχυρές και ασθενείς πυρηνικές δυνάμεις και στον ηλεκτρομαγνητισμό, η θεωρία χορδών προσφέρουν την προοπτική της ενοποίησης της φυσικής.

Στην συνάντηση αυτή για τα γενέθλια του Δρ.Gross συμμετείχαν σπουδαίοι θεωρητικοί φυσικοί, όπως ο Edward Witten, ένας φυσικός στο Princeton, του Νιού Τζέρσευ, ο Joan Baez, ένας επιστήμονας στο μαθηματικό τμήμα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, ο γνωστός μας Stephen W. Hawking από το University of Cambridge, που τόνισε πως υπάρχουν ακόμη αρκετά μυστήρια, ο Dr. Stephen Shenker, από το Stanford,  ο οποίος είπε πως υπάρχει αρκετά καλό μαθηματικό υπόβαθρο της θεωρίας και αυτό δίνει ελπίδες όπως ανέφερε ο Dr Gross.

Ακόμη έλαβαν μέρος ο Sir Roger Penrose, από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, που είπε πως η θεωρία αυτή είναι ένας 'μακρύς πυροβολισμός'. Είπε πως δεν έχει τίποτα εναντίον ενός ενδιαφέροντος μακρού πυροβολισμού, αλλά αυτή η θεωρία των χορδών  'έχει αναλάβει εις βάρος όλων των άλλων πεδίων της φυσικής".

"Οι περισσότεροι φυσικοί των τελευταίων εκατό ετών, είχαν σκεφτεί ότι η θεωρία των πάντων ήταν ακριβώς 'κοντά στη γωνία,' είπε ο Steven Hawking . "Συνεχίζουμε με τις νέες ανακαλύψεις, αλλά δεν σκέφτομαι ότι μπορούμε ακόμα να πούμε πως βλέπουμε το τέλος."