Ποιό είναι το μέγιστο όριο της ακτινοβολίας που μπορούμε να πάρουμε;

Τον Σεπτέμβριο του 1987, δύο άνδρες μπήκαν σε μια εγκαταλελειμμένη ιατρική κλινική στην πόλη Goiania της Βραζιλίας, και αποσυναρμολόγησαν ό,τι πίστευαν ότι ήταν πολύτιμο υλικό. Μέσα σε μια μέρα, και οι δύο είχαν εμετό. Και λίγο μετά διάρροια και ζαλάδα. Εν αγνοία τους, το σκραπ που πήραν από την κλινική περιείχε μια ιδιαίτερα ραδιενεργή πηγή, που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία ασθενών με καρκίνο.

Ο Devair Ferreira, που εμπορευόταν σκραπ και αγόρασε από αυτούς την ραδιενεργή πηγή, έμεινε έκπληκτος από την μπλε λάμψη που εξέπεμπε η πηγή στο σκοτάδι. Κράτησε λοιπόν το κουτί με την ραδιενεργό σκόνη στην τραπεζαρία του σπιτιού του και κάλεσε τους φίλους και την οικογένεια του γύρω από αυτήν για να την θαυμάσουν. Όλοι τους άγγιζαν την σκόνη και την έβαζαν πάνω τους σαν την χρυσόσκονη που βάζουμε στο καρναβάλι. Έτσι, πήραν θραύσματα του ραδιενεργού χλωριούχου καισίου (της ραδιενεργού ουσίας) σπίτι τους. Μέσα σε ένα μήνα, η γυναίκα του εμπόρου Ferreira, η εξάχρονη  ανιψιά του και δύο από τους υπαλλήλους του είχαν πεθάνει από οξύ σύνδρομο ακτινοβολίας. Συνολικά, μολύνθηκαν 249 άνθρωποι.

Οι δόσεις της ραδιενεργού ακτινοβολίας, που μετράται σε sieverts, υπολογίζονται λαμβάνοντας υπόψη το είδος της ακτινοβολίας και την περιοχή του σώματος που έχει ακτινοβοληθεί. Όλα τα θύματα έλαβαν μια δόση μεταξύ 4,5 και 6 sieverts σε λίγες μέρες. Αυτό όμως το νούμερο είναι μια τεράστια δόση αν σκεφτεί κανείς ότι κάθε χρόνο παίρνουμε κατά μέσο όρο 2,4 millisieverts από φυσικές πηγές, όπως το ραδόνιο που βρίσκεται στο υπέδαφος.

Το όριο για έναν αιφνίδιο θάνατο είναι περίπου 2 sieverts, και ο θάνατος είναι πολύ πιθανόν να συμβεί με δόση 6 sieverts, αν και ο Devair Ferreira πήρε ακτινοβολία 7 sieverts και επέζησε. Πέθανε το 1994 ως συνέπεια της κίρρωσης του ήπατος από το ποτό. Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα γιατί ο Ferreira επέζησε από την ακτινοβολία. Η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι έμεινε περισσότερο χρόνο έξω από το σπίτι του από ό,τι από η γυναίκα του. Αυτό έδωσε στα κύτταρα του σώματος του πολύ χρόνο για να αποκαταστήσουν μέρος της βλάβης που έπαθαν.