Ανάμεσα στα αστέρια η προέλευση της ζωής

Από σελίδα του BBC, 27 Μαρτίου 2002

Ένα άλας που βρίσκεται μέσα σε έναν μετεωρίτη είναι αποδεικτικό στοιχείο του νερού.

Νέα στοιχεία ότι οι δομικές μονάδες της ζωής (αμινοξέα) είναι διεσπαρμένες στα νέφη μεταξύ των αστέρων,  αναφέρονται σε δύο ερευνητικές εργασίες στο περιοδικό Nature.

Κάνοντας προσομοίωση των υπέρψυχρων συνθηκών που βρίσκονται στο διάστημα, οι ερευνητές έχουν δείξει ότι μικροσκοπικοί κόκκοι πάγου μπορούν να παίξουν τον ξενιστή σε σημαντικές αντιδράσεις όταν ακτινοβοληθούν από το υπεριώδες φως.

Στα πειράματα, άτομα συναθροίστηκαν σε αμινοξέα, τα βασικά συστατικά των πρωτεϊνών, τα περίπλοκα μόρια που χτίζουν και διατηρούν τους ζωντανούς οργανισμούς. Οι ερευνητές λένε πως είναι δυνατόν τέτοιοι κόκκοι πάγου να μπορούσαν να έχουν ενσωματωθεί στο αστρικό νέφος, που σχημάτισε το ηλιακό σύστημά μας και κατέληξε στη δημιουργία της Γης, βοηθώντας έτσι τη ζωή να ξεκινήσει.

Μεταξύ των αστεριών

Διάφορα αποδεικτικά στοιχεία δείχνουν ότι μερικές από τις δομικές μονάδες της ζωής (αμινοξέα) παραδόθηκαν στην πρωτόγονη Γη μέσω μετεωριτών. Αλλά οι επιστήμονες θα επιθυμούσαν ακόμα να ξέρουν πώς πήγαν αυτές οι δομικές μονάδες στους μετεωρίτες.

Φαίνονται να υπάρχουν δύο τρόποι. Μια πρόταση είναι ότι οι σύνθετες χημικές αντιδράσεις που περιλαμβάνουν το νερό πραγματοποιήθηκαν επάνω, ή μέσα, στα βραχώδη σώματα που σχηματίσθηκαν όταν το ηλιακό μας σύστημα ήταν νεαρό. Αυτές οι αντιδράσεις παρήγαγαν ποικίλα αμινοξέα. Παραδείγματος χάριν, η ανάλυση του διάσημου μετεωρίτη Murchison δείχνει ότι περιέχει 70 είδη αμινοξέων.

Αλλά γράφοντας στο περιοδικό Nature, δύο ανεξάρτητες ομάδες, μια που καθοδηγείται από τον Max Bernstein του Ιδρύματος Seti στις ΗΠΑ και η άλλη από την Uwe Meierhenrich του Πανεπιστημίου της Βρέμης, στη Γερμανία, υποβάλλουν ένα άλλο σενάριο.

Αυτό περιλαμβάνει τις χημικές αντιδράσεις στους κόκκους του πάγου που βρίσκονται στο διαστρικό διάστημα.

Οι ερευνητές πραγματοποίησαν πειράματα που μιμήθηκαν τις συνθήκες που βρίσκονται μεταξύ των αστεριών, χρησιμοποιώντας υπεριώδη ακτινοβολία και θερμοκρασίες περίπου μείον 258 βαθμούς Κελσίου (που σημαίνει ότι είναι 15 βαθμούς πάνω από το απόλυτο μηδέν).

Σε αυτές τις συνθήκες αυτοί εισήγαγαν μερικά από τα μόρια που είναι γνωστά πως κινούνται ατάκτως στο διάστημα, όπως το μονοξείδιο του άνθρακα και η αμμωνία.

Και οι δύο ομάδες ανέφεραν το σχηματισμό των αμινοξέων, όπως η γλυκίνη, η αλανίνη, η σερίνη και η προλίνη.

Εντούτοις, τα πειράματα δεν ήταν ταυτόσημα. Μια ομάδα χρησιμοποίησε ένα αρχικό μίγμα που ήταν πλούσιο σε νερό, η άλλη ομάδα χρησιμοποίησε μια ένωση φτωχή σε νερό που παρήγαγε όμως πολύ περισσότερα αμινοξέα.

Αυτή η έρευνα προσθέτει και άλλα αποδεικτικά στοιχεία ότι ο σχηματισμός των σύνθετων μορίων εμφανίζεται σε πολλά διαφορετικά περιβάλλοντα στον κόσμο, και αυτό θα ενθαρρύνει εκείνους που θεωρούν ότι η ζωή είναι ευρέως διαδεδομένη στο Σύμπαν.