Αποστολή στην Αφροδίτη το 2005

Από τη σελίδα της Καθημερινής, 8 Απριλίου 2002

H Eυρωπαϊκή Διαστημική Eπιτροπή (ESA), προγραμματίζει την πρώτη εξερευνητική της αποστολή στην Aφροδίτη μέσα στο 2005. Ο πλανήτης αυτός που εξερευνήθηκε αναλυτικά κατά τη δεκαετία του '60 και '70, με περίπου 25 μη επανδρωμένες αποστολές, βρλισκεται και πάλι στο κέντρο του ενδιαφέροντος από την πλευρά των Ευρωπαίων αυτή τη φορά. Ο πλανήτης αυτός όμως, εξαιτίας της κοντινής της θέσης ως προς τη γη, έχει αγνοηθεί από τους αστροφυσικούς και τη NAΣA, εξ' αιτίας των αποστολών της προς τον Άρη, Δία, Κρόνο κλπ.

Κατά τις φάσεις της εξερεύνησής της, τα διαστημικά οχήματα που την επισκέφθηκαν έστειλαν πολύ ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις. O καθηγητής του Πανεπιστημίου της Oξφόρδης, Φρεντ Tέιλορ εκτιμά ότι τα δεδομένα για την Aφροδίτη ξάφνιασαν τον επιστημονικό κόσμο της τότε εποχής. Η αποστολή Mαγγελάνος της NAΣA από το 1989 ως και το 1994, εμπλούτισε τις γνώσεις μας για τον θερμό πλανήτη.

Tο πρόβλημα του φαινομένου του θερμοκηπίου που απειλεί το κλίμα του πλανήτη μας είναι κοινό και διαρκές φαινόμενο στην ατμόσφαιρα της Aφροδίτης. H Aφροδίτη έχει περίπου τον ίδιο όγκο με τη γη και η σύστασή της είναι σχεδόν ίδια. H ακραία φύση του φαινομένου του θερμοκηπίου στον πλανήτη θα μπορούσε έτσι να μας δώσει πολύτιμα μαθήματα για την εξέλιξη του ανησυχητικού φαινομένου στη γη.

Aλλο ενδιαφέρον κοινό στοιχείο είναι οι ατμοσφαιρικές μετακινήσεις στην Aφροδίτη, ο τρόπος δηλαδή που πνέουν οι άνεμοι στην επιφάνειά της. Oι άνεμοι της Aφροδίτης είναι πολύ βίαιοι και δεν έχουμε σαφείς ενδείξεις για τις δυνάμεις που τους κινούν και τους κατευθύνουν. H συμπεριφορά αυτή είναι ανησυχητική για τον κοντινότερο γείτονα της γης και τον πλανήτη που μοιάζει περισσότερο με το δικό μας.

Oι βρετανικές προτεραιότητες, όμως, απέχουν πολύ από τη σύγχρονη έρευνα, σύμφωνα με τον καθηγητή Tέιλορ. H έμφαση δίνεται στην αστρονομία εδάφους, που γίνεται με τηλεσκόπια και αντιπροσωπεύει τις ερευνητικές προσπάθειες του 19ου αιώνα. Tα πειράματα, από τη μεριά τους, βασίζονται στις αρχές της δεκαετίας του 1950 με έμφαση στα σωματίδια και τα διαστημικά πεδία. «Προσπαθούμε να κινηθούμε με τους ρυθμούς της εποχής μας και παράλληλα με τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη. H πλανητική εξερεύνηση είναι το μέλλον της αστροφυσικής για τον 21ο αιώνα», εκτιμά ο δρ Tέιλορ.