 Είναι
εύκολο να προβλεφθεί που θα εμφανιστεί ένας τυφώνας ή κυκλώνας, όταν γνωρίζουμε που έχει
δημιουργηθεί. Μία από τις περιοχές σχηματισμού των κυκλώνων είναι το Βόρειο μέρος της
Μεσογείου, κατά μήκος των ακτών της Γαλλίας και Ιταλίας. Οι περισσότεροι από τους
κυκλώνες του καλοκαιριού που μας πέρασε ήρθαν από αυτή την περιοχή και πλημμύρισαν
πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και τη Νότια Ρωσία. Προκάλεσαν δε ακόμα και χιονοπτώσεις
στην Αυστρία και τη Βόρεια Ιταλία.
"Δεν υπάρχει αξιόπιστη πρόβλεψη για βροχοπτώσεις με καταιγίδες με
χρονικό ορίζοντα έστω και δύο εβδομάδων. Ο μηχανισμός τέτοιων γεγονότων δεν έχει ακόμη
διευκρινιστεί. Κάνω μια υπόθεση η οποία βασίζεται σε ευρήματά μας" λέει ο Ρώσος
γεωφυσικός Pudov.
Τον Ιούνιο του 2002 συνέβη μια ισχυρή διαταραχή του γεωμαγνητικού πεδίου. Ήταν μάλιστα η
ισχυρότερη διαταραχή των τελευταίων 100 ετών. Την προκάλεσε μια εξαιρετικά ισχυρή ηλιακή
δραστηριότητα, η οποία είχε προηγηθεί. Το μαγνητικό πεδίο της γης είναι πολύ αδύναμο για
να προκαλέσει απευθείας κλιματικές μεταβολές, αλλά προκαλεί έμμεσο επηρεασμό, μέσω του
νερού και των νεφών. Το νερό του ωκεανού είναι καλός αγωγός του ηλεκτρισμού, και ως εκ
τούτου όταν κινείται μέσα στο γεωμαγνητικό πεδίο, τα φορτία του δημιουργούν ισχυρά
τελλουρικά ρεύματα, της τάξης ακόμη και των χιλιάδων Ampere. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, οι
ηλεκτρικές δυνάμεις που εμφανίζονται να βοηθούν στην απομάκρυνση των μορίων του νερού
από την επιφάνεια του ωκεανού προς την ατμόσφαιρα. Όταν η ηλέκτριση είναι μάλλον ισχυρή,
όπως ήταν το περασμένο καλοκαίρι, μεγάλες μάζες νερού μπορούν να εξατμίζονται.
Τα σύννεφα παίζουν επίσης μεγάλο ρόλο. Το σύστημα της επιφάνειας των ωκεανών και τα
σύννεφα σχηματίζουν κάποιο είδος πυκνωτή με αντίθετα φορτισμένους οπλισμούς. Οι δυνάμεις
Lorentz που όπως προαναφέραμε ασκούνται από το γεωμαγνητικό πεδίο στα φορτία του νερού
και ανεβάζουν τα μόρια του νερού προς τα επάνω, αυξάνουν την υγρασία και το ηλεκτρικό
φορτίο των νεφών με το φαινόμενο της ηλεκτροστατικής επαγωγής. Η συγκέντρωση του νερού
στα σύννεφα συνεχίζεται, μέχρι να ξεσπάσει μια εκφόρτιση μεταξύ των "πλακών" του πυκνωτή
αυτού. Όταν το ηλεκτρικό φορτίο του πυκνωτή είναι πολύ μεγάλο, για παράδειγμα εξαιτίας
των ισχυρών γεωμαγνητικών εξάρσεων, τα νέφη είναι πολύ υγρά κι έτσι σχηματίζονται
κυκλώνες. Ένας κυκλώνας με τη σειρά του μετακινεί μεγάλες υγρές μάζες, και το νερό των
μαζών αυτών χύνεται σ' εκείνες τις τοποθεσίες όπου οι θερμοκρασιακές διαφορές είναι πολύ
μεγάλες. Φαίνεται πως κάτι τέτοιο συνέβη το τελευταίο καλοκαίρι πάνω από την
Ευρώπη.
Μια τέτοια εξήγηση ρίχνει επίσης φως στο μηχανισμό της δημιουργίας τυφώνων. Για πολύ
χρόνο οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί υπάρχει τόσο πολύ νερό σ' ένα
τυφώνα. Αν η ποσότητα του νερού αυξανόταν μόνο με εξάτμιση από την επιφάνεια, τότε κατά
τη φάση της συμπύκνωσής του ξανά σε υγρό θα ελευθέρωνε ένα μεγάλο ποσό θερμότητας, ικανό
να ανυψώσει τη θερμοκρασία της τροπόσφαιρας σε απίστευτες τιμές. Όμως κάτι τέτοιο δεν
συμβαίνει, κι έτσι πρέπει να υπάρχει κι άλλη μια πηγή νερού για τους τυφώνες. Ο Pudov
πιστεύει ότι ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα, τα οποία αναγκάζουν τα μόρια του νερού να
κινούνται προς τα σύννεφα, θα μπορούσαν να παίξουν το ρόλο μιας τέτοιας πηγής. |
