Οι εκπομπές αερίων από τις θάλασσες συνδέονται με τη μαζική εξαφάνιση των ειδών
Οι εκπομπές μεθανίου μπορεί να έχουν καταστροφικές συνέπειες

Από σελίδα του Nature, 22 Αυγούστου 2003

Μια τεράστια έκρηξη μεθανίου κατά την οποία βγήκαν αφροί του αερίου από τους ωκεανούς, πριν 250 εκατομμύριο χρόνια, προκάλεσε τη χειρότερη μαζική εξαφάνιση των ειδών, ισχυρίζεται ένας αμερικανός γεωλόγος.

Παρόμοια, μικρότερης κλίμακας όμως, γεγονότα θα μπορούσαν να έχουν συμβεί από τότε, κάτι που μπορεί έτσι να εξηγήσει και τη πλημμύρα που περιγράφεται στη Βίβλο.

Αυτό προτείνει ο Gregory Ryskin του Βορειοδυτικού Πανεπιστημίου στο Evanston του Ιλλινόις. Και θα μπορούσαν να συμβούν πάλι: "Είναι μια πολύ υποθετική ιδέα αλλά είναι πάρα πολύ σημαντικό για να το αγνοήσουμε", λέει ο Ryskin.

Έως το 95% των γήινων θαλασσίων ειδών στο τέλος της πέρμιαν περιόδου και κάπου το 70% των στεριανών ειδών, συμπεριλαμβανομένων των φυτών, των εντόμων και των σπονδυλωτών, επίσης χάθηκαν.

"Είναι αναμφίβολα το πιο σημαντικότερο γεγονός στη βιολογία αλλά δεν υπάρχει καμία συναίνεση για το τι συνέβη στην πραγματικότητα," λέει ο παλαιοντολόγος Andrew Knoll του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ στο Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης.

Ο Ryskin υποστηρίζει ότι άρχισε να ελευθερώνεται μεθάνιο από τη βακτηριακή αποσύνθεση ή από το παγωμένο ένυδρο μεθάνιο, σε βαθιές περιοχές των ωκεανών. Κάτω από την τεράστια πίεση του νερού, το αέριο μεθάνιο διαλύθηκε στο νερό στο κατώτατο σημείο του ωκεανού και ήταν παγιδευμένο εκεί σε μεγάλες συγκεντρώσεις.

Κάτω από μια διαταραχή - μια μικρή σύγκρουση με μετεωρίτη ή ακόμα και από μια γρήγορη κίνηση ενός θηλαστικού - θα μπορούσε τότε να έχει έλθει το νερό -το κορεσμένο με το αέριο- πιο κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας. Τότε κοντά στην επιφάνεια άρχισε ο βρασμός του διαλύματος, λόγω της μειωμένης πίεσης, και θα ξεκίνησε η διαδικασία της συνεχούς ελευθέρωσης τεράστιων ποσοτήτων μεθανίου.

Οι ωκεανοί θα μπορούσαν εύκολα να περιέχουν αρκετό μεθάνιο για να εκραγούν με μια ισχύ 10.000 φορές μεγαλύτερη από το παγκόσμιο απόθεμα των πυρηνικών όπλων, υποστηρίζει ο Ryskin. Ή το ωκεάνιο μεθάνιο θα μπορούσε να έχει ισχύ 100 εκατομμυρίων μεγατόνων TNT.

"Το μεγάλο θανατικό τότε θα έγινε σε μια τεράστια κλίμακα," λέει.

"Είναι μια εκκεντρική ιδέα", λέει ο γεωλόγος Paul Wignall του Πανεπιστημίου του Λιντς στη Βρετανία, "αλλά όχι ότι δεν πρέπει να ληφθεί σοβαρά." Υπάρχουν στοιχεία ότι οι ωκεανοί λίμνασαν στο τέλος της Πέρμιαν περιόδου. Και οι χημικές υπογραφές στα απολιθώματα εκείνης της εποχής υπαινίσσονται ότι υπήρξε μια τεράστια αλλαγή στο ποσό του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα. Το διοξείδιο του άνθρακα θα είχε παραχθεί τότε που το μεθάνιο διαλύθηκε ή εξερράγη στην ατμόσφαιρα.

Μετά από όλα αυτά, οι εκπομπές του παγιδευμένου μεθανίου από τις λίμνες και τους ωκεανούς είναι "ένας σπάνιος αλλά γνωστός θαλάσσιος κίνδυνος", προσθέτει ο Wignall.

Προειδοποίηση πλημμύρων

Το ίδιο φαινόμενο θα μπορούσε να εξηγήσει πιο πρόσφατα γεγονότα, όπως η βιβλική πλημμύρα, που περιγράφεται στο βιβλίο της Γένεσης, υποστηρίζει επίσης ο Ryskin. Μια έκρηξη από τη στάσιμη Μαύρη Θάλασσα της Ευρώπης θα ταίριαζε με τους υπολογισμούς. Υπάρχουν ακόμα και μερικά γεωλογικά στοιχεία ότι ένα τέτοιο γεγονός πραγματοποιήθηκε πριν 7.000-8.000 χρόνια.

Άλλες στάσιμες θάλασσες μπορεί ακόμα να συσσωρεύσουν μεθάνιο στα βάθη τους και θα μπορούσαν να αντιπροσωπεύσουν έναν μελλοντικό κίνδυνο, προσθέτει ο Ryskin. "Ακόμα κι αν υπάρχει μόνο μια μικρή πιθανότητα να είναι σωστή η θεωρία μου, θα πρέπει να αρχίσουμε να ψάχνουμε για περιοχές του ωκεανού όπου αυτό το φαινόμενο μπορεί να συμβεί," υποστηρίζει.