|
Δισεκατομμύρια ανθρώπων
θα βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο από
θύελλες, πλημμύρες και ξηρασίες στα
χρόνια που μας έρχονται, εν μέρει ως
αποτέλεσμα της παγκόσμιας ανόδου της
θερμοκρασίας, προειδοποιεί το Διεθνές
Συμβούλιο για τον Υδάτινο Πλούτο.
"Μέχρι το 2025, ο μισός
παγκόσμιος πληθυσμός θα ζει στις
επικίνδυνες περιοχές για θύελλες και
άλλα καιρικά ακραία φαινόμενα",
αναφέρει το εν λόγω συμβούλιο, με
στοιχεία που μαζεύτηκαν από τα Ηνωμένα
Έθνη και άλλους εμπειρογνώμονες. Το
οικονομικό κόστος θα είναι τεράστιο,
ειδικά γιατί οι φτωχές χώρες έχουν
μεγάλη πιθανότητα να αντιμετωπίσουν
τέτοια γεγονότα.
Πλημμύρες:
Μπορεί στο μέλλον να είναι ένα
συνηθισμένο φαινόμενο
|
Τα ήδη ακραία ρεκόρ του καιρού
συνεχώς μεγαλώνουν και χειροτερεύουν
ενώ οι προκύπτουσες
υδρομετεωρολογικές καταστροφές
προξενούν ζημιές στα ζώα και
αναστατώνουν τις εθνικές οικονομίες",
αναφέρει ο William Cosgrove, Πρόεδρος ενός
think tank, που εδρεύει στη Μασσαλία, για
τους χρήστες και τους προμηθευτές του
νερού για την κοινωνική και την
οικονομική ανάπτυξη.
"Το μεγάλο πρόβλημα
είναι ότι οι περισσότερες χώρες δεν
είναι έτοιμες να ασχοληθούν επαρκώς με
τις μεγάλες φυσικές καταστροφές που
γίνονται τώρα, μια κατάσταση που θα
γίνει πολύ χειρότερη, με τις θύελλες
και τις ξηρασίες να γίνονται κυρίαρχες",
είπε.
Το συμβούλιο προειδοποίησε σε μια
διάσκεψη οκτώ ημερών, το τρίτο φόρουμ
του Παγκόσμιου Νερού, το οποίο ξεκινάει
στο Κιότο της Ιαπωνίας, στις 16 Μαρτίου.
Το φόρουμ είναι η βάση των προσπαθειών
των Ηνωμένων Εθνών να επισύρει την
προσοχή αυτή τη χρονιά, στην κατάχρηση
των παγκόσμιων πολύτιμων δεξαμενών του
γλυκού νερού.
Οι εμπειρογνώμονες λένε
ότι οι ποταμοί και τα υδροφόρα στρώματα
σε πολλά μέρη του κόσμου επηρεάζονται
από τη βιομηχανική ρύπανση, τη διάθεση
λυμάτων ή την υπερβολική εξαγωγή του
νερού. Αυτό επιδεινώνει την ποιότητα
του νερού, επιβάλλει ελλείψεις και,
στις ανήσυχες συνοριακές περιοχές,
μπορεί να φέρει και πόλεμο.
Το συμβούλιο υπογράμμισε ότι οι
ανεφοδιασμοί με νερό σε πολλές χώρες θα
μπορούσαν να επηρεαστούν άσχημα από
την κλιματική αλλαγή που έγινε με το
κάψιμο των ορυκτών καυσίμων. Καθώς η
θερμοκρασία της θάλασσας και της
ατμόσφαιρας ανεβαίνει σταθερά, αυτό θα
μπορούσε να είναι "καταστρεπτικό για
τα παραδοσιακά μοντέλα των
βροχοπτώσεων", δήλωσε.
"Η αναμενόμενη
κλιματολογική αλλαγή κατά τη διάρκεια
του 21ου αιώνα θα εντείνει περαιτέρω τον
υδρολογικό κύκλο, με τις βροχερές
εποχές να γίνονται μικρότερες και
εντονότερες σε μερικές περιοχές, ενώ οι
ξηρασίες σε άλλες περιοχές θα αυξηθούν
περισσότερο σε διάρκεια, οι οποίες θα
μπορούσαν να φέρουν κίνδυνο στα είδη
και τις συγκομιδές.
Ένα άλλο αποτέλεσμα της κλιματικής
αλλαγής θα είναι ο κίνδυνος συχνότερων,
και ενδεχομένως περισσότερο έντονων
θυελλών ή άλλων ακραίων καιρικών
γεγονότων. Ένα μέρος του προβλήματος,
πρόσθεσε, ήταν αυτό της ανθρώπινης
κατοικίας στις επικίνδυνες περιοχές,
όπως η καταπάτηση εδάφους στις κοίτες
που πλημμυρίζουν.
Το οικονομικό κόστος των ακραίων
καταστροφών και των πλημμύρων είναι
αρκετό και θεωρείται ότι θα αυξηθεί,
χτυπώντας έτσι τα φτωχότερα έθνη πολύ
σκληρότερα. Από το 1971 έως το 1995, οι
πλημμύρες είχαν επιπτώσεις σε
περισσότερους από 1.5 δισεκατομμύριο
ανθρώπους, ή 100 εκατομμύρια ανά έτος.
Από αυτούς οι 318.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν
και περισσότεροι από 81 εκατομμύρια
έμειναν άστεγοι.
Επιπλέον, ο αριθμός των σημαντικών
καταστροφών λόγω πλημμύρων έχει
αυξηθεί αδυσώπητα. Υπήρξαν έξι στη
δεκαετία του '50, επτά στη δεκαετία του
'60, οκτώ στη δεκαετία του '70, 18 στη
δεκαετία του '80 και 26 στη δεκαετία του
'90.
"Οι ξηρασίες γίνονται πιο σοβαρές
και περισσότερο διαδεδομένες. Μέχρι το
45% των αναφερόμενων θανάτων από τις
φυσικές καταστροφές μεταξύ του 1992 και
του 2001 έγιναν από τις ξηρασίες και τους
λιμούς. Οι πιο τρωτές κοινότητες είναι
οι λαοί που καταλαμβάνουν τα οριακά
αγροτικά και αστικά περιβάλλοντα.
Ήδη κτύπησε συναγερμός για τις χώρες
στην Αφρική, λόγω των πρωτοφανών
ξηρασιών, που πολλές έχουν δοκιμάσει.
Αυτό, ίσως, να είναι σήμα για τη
διαδεδομένη κλιματική αλλαγή. Για
παράδειγμα η δεξαμενής Akosombo της Γκάνας,
μια τεράστια λίμνη που δημιουργήθηκε
το 1966 και που παρείχε συγχρόνως το 95%
των αναγκών ηλεκτρισμού αυτής της
χώρας, και άφηνε αρκετή ηλεκτρική
ενέργεια για εξαγωγή στις γειτονικές
χώρες.
Όμως τώρα η λίμνη έμεινε η μισή λόγω των
λιγότερων βροχοπτώσεων. Αυτό φυσικά
είχε έναν τεράστιο οικονομικό
αντίκτυπο, γιατί η ηλεκτρική ενέργεια
τώρα πρέπει να παραχθεί από άλλες πηγές
και, μερικές φορές, πρέπει να μοιραστεί. |
