Τα κλιματικά μοντέλα προβλέπουν ακόμα καυτότερα καλοκαίρια

Από σελίδα του PhysicsWeb. 23 Ιανουαρίου 2004

Το κύμα θερμότητας με θερμοκρασίες ρεκόρ, που είχε επιπτώσεις το καλοκαίρι του 2003 σε όλη την Ευρώπη,  "πραγματοποιήθηκε 50 χρόνια πιο νωρίς" σύμφωνα με έναν Ελβετό επιστήμονα του κλίματος.

Ο Martin Beniston του Πανεπιστημίου του Fribourg αναφέρει ότι το κύμα της θερμότητας της τελευταίας χρονιάς δεν ήταν σαν εκείνο που εμφανίστηκε το 1947 και το 1976, και μάλιστα έμοιαζε περισσότερο με αυτά που αναμένονται προς το τέλος αυτού του αιώνα. Ελπίζει δε ότι οι κυβερνήσεις θα δουν το κύμα θερμότητας ως μια ένδειξη της κατάστασης που έρχεται, για να σκεφτούν νέες στρατηγικές για τη μελλοντική κλιματική αλλαγή και την παγκόσμια θέρμανση (M. Beniston 2004 Geophys. Res. Lett. 31 L02202).

Ο Beniston χρησιμοποίησε το περιφερειακό μοντέλο κλίματος HIRHAM, που αναπτύχθηκε από το δανικό Μετεωρολογικό Ινστιτούτο για να τρέξει δύο προσομοιώσεις 30 χρόνων. Την προσομοίωση του "σημερινού κλίματος" έτρεξαν για την περίοδο από το 1961 ως το 1990, ενώ την προσομοίωση ενός "κλίματος με τα αέρια του θερμοκηπίου" καλύφτηκε από το 2071 έως το 2100.

Και για τις δύο περιόδους, ο Beniston μελέτησε αρχικά τις διακυμάνσεις στις καθημερινές μέγιστες θερινές θερμοκρασίες στη Βασιλεία της βορειοδυτικής Ελβετίας, που υπολογίστηκαν κατά μέσο όρο κατά τη διάρκεια του Ιουλίου, του Αυγούστου και του Σεπτεμβρίου. Ανέλυσε επίσης τον αριθμό των ημερών στις οποίες οι θερμοκρασίες υπερέβησαν τους 30°C. Βρήκε δε ότι το 2003 ήταν σαφώς το καυτότερο καλοκαίρι από το 1901.

Έπειτα, επέκτεινε το μοντέλο σε διαφορετικά μέρη της Ευρώπης και βρήκε ότι στο τελευταίο μισό αυτού του αιώνα, οι θερινές θερμοκρασίες θα μεγάλωναν στο μεγαλύτερο μέρος της ηπείρου, κάτι που οδηγεί σε μια "μετατόπιση προς το βορρά" τις κλιματολογικές θερμικές ζώνες. Αυτό σημαίνει ότι η Ελβετία θα μπορούσε να έχει ένα κλίμα παρόμοιο με αυτό της Νότιας Γαλλίας σήμερα.

Μελλοντικά καλοκαίρια

Δεξιά στην εικόνα, εμφανίζονται οι μέρες που η θερμοκρασία θα  ξεπερνά τους 30°C κατά την περίοδο 2071-2100 συγκρινόμενη με την περίοδο 1961–1990.

Ο Beniston παρατήρησε μια γενική αύξηση περίπου 4°C σε μια περιοχή, που πιάνει από την κεντρική Ευρώπη έως τη Μαύρη Θάλασσα, με τις μεγαλύτερες αυξήσεις να συμβαίνουν πάνω από την Ιβηρική χερσόνησο και σημείο της Γαλλίας.

Επιπλέον, διαπίστωσε ότι ο αριθμός των θερμών ημερών θα αύξανε - ιδιαίτερα στη μεσογειακή περιοχή και στην Ανατολική Ευρώπη - με επιπλέον 40 έως 60 ημέρες ή και περισσότερες πάνω από τους 30°C. Για σύγκριση, στην περίοδο 1961 ως το 1990 είχαμε ένα μέσο όρο γύρω τις 10 καυτές ημέρες.

"Ίσως η προσοχή που δόθηκε από τα ΜΜΕ σε αυτά καθώς και σε παρόμοια αποτελέσματα να παρακινήσει τους πολιτικούς να αρχίσουν για μία μακροπρόθεσμη πολιτική - και τις επιπτώσεις τέτοιας κλιματικής αλλαγής στην υγεία, τις διαθέσιμες ποσότητες του νερού και την ποιότητα, την ασφάλεια των τροφίμων κλπ", ανέφερε ο Beniston.