Οι επιστήμονες θέλουν να συμμετέχουν και να καθοδηγούν τις συζητήσεις που γίνονται ανάμεσα σε αυτούς και στους συνηγόρους των παραφυσικών φαινομένων. Μια τέτοια συζήτηση που έγινε πρόσφατα στο Λονδίνο, ενώπιον ακροατηρίου, έδειξε ότι υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον του κοινού για τέτοια θέματα.

Από τη μια μεριά του πάνελ των ομιλητών ήταν ο Lewis Wolpert, ένας αναπτυξιακός βιολόγος στο Πανεπιστημιακό κολλέγιο του Λονδίνου, που έδωσε επιχειρήματα ενάντια στην ύπαρξη της τηλεπάθειας, σε μια συζήτηση στη Βασιλική Εταιρεία των Τεχνών (RSA) στο Λονδίνο στις 15 Ιανουαρίου. Ο Rupert Sheldrake, από την άλλη πλευρά, είναι ένας πρώην βιοχημικός και ένας φυσιολόγος των φυτών στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ, που έχει ασχοληθεί με την παραψυχολογία και φυσικά ήταν ένθερμος υποστηρικτής. Και το μεγαλύτερο μέρος του ακροατηρίου τους, περίπου 200 άτομα, φάνηκε να συμφωνεί μαζί του.

Ο βιολόγος Wolpert είναι ένας από τους πιό γνωστούς επιστήμονες της Μεγάλης Βρετανίας. Όμως, λίγα μέλη του ακροατηρίου φάνηκαν να πείθονται από τα επιχειρήματά του.

Ο Sheldrake βρέθηκε πίσω από το καθαρό επιστημονικο πεδίο στις αρχές της δεκαετίας του '80 με τον ισχυρισμό ότι οι ιδέες και οι μορφές μπορούν να εξαπλωθούν από μια μυστήρια δύναμη, την οποία ονόμασε μορφικό συντονισμό.

Ο Sheldrake άρχισε τη συζήτηση παρουσίαοντας στο ακροατήριο του τα αποτελέσματα πειραμάτων τηλεπάθειας ή της κατ' αίσθηση αντίληψης, μαζί με την έρευνά του για το εάν οι άνθρωποι ξέρουν ποιος πρόκειται να τηλεφωνήσει ή να τους στείλει e-mail, εάν τα σκυλιά ξέρουν πότε οι ιδιοκτήτες τους έρχονται στο σπίτι, και στον τηλεπαθητικό δεσμό μεταξύ μιας γυναίκας της Νέας Υόρκης και του παπαγάλου της σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της.

"Δισεκατομμύρια τέλεια λογικών ανθρώπων θεωρούν ότι είχαν αυτή την εμπειρία", ανέφερε ο Sheldrake.

Ο Wolpert, όμως, ισχυρίστηκε ότι η τηλεπάθεια είναι "παθολογική επιστήμη", βασισμένη σε λεπτά, χωρίς επανάληψη αποτελέσματα που υποστηρίζονται από φανταστικές θεωρίες και μια ad hoc απάντηση στην κριτική.

"Το γεγονός είναι ότι δεν υπάρχουν πειστικά στοιχεία για αυτά," είπε. "Ένα ανοικτό μυαλό είναι ένα πολύ κακό πράγμα - όλα πέφτουν έξω."

Μία ακροάτρια του διαλόγου, η Ann Blaber, που εργάζεται πάνω στη μουσική των παιδιών και ήταν αναποφάσιστη πάνω στο θέμα, ο Sheldrake ήταν πιο πειστικός. Η άποψή της αντανακλούσε τις ιδέες πολλών στο ακροατήριο, το οποίο κατηγόρησε ποικιλοτρόπως τον Wolpert για τη "μη γνώση των αποδείξεων" και ότι είναι "μη επιστημονικός".