Το 2005 θα ανακηρυχθεί η θερμότερη χρονιά όλων των εποχών ενώ η τρύπα του όζοντος θα κλείσει μετά το 2065

Πηγή: AP, 7 Δεκεμβρίου 2005

Το 2005, η χρονιά που σε λίγο τελειώνει, θα είναι πιθανότατα η θερμότερη, ξηρότερη και η πιο θυελλώδης από τότε που άρχισε η καταγραφή μετεωρολογικών στοιχείων πριν από έναν αιώνα, σύμφωνα με έκθεση που κατατέθηκε στην παγκόσμια Διάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή του OHE.

Όπως ανακοίνωσε η περιβαλλοντική οργάνωση WWF, το 2005 σημειώθηκε ρεκόρ τροπικών καταιγίδων και κυκλώνων στο βόρειο Ειρηνικό, ρεκόρ στον ρυθμό τήξης των πάγων της Αρκτικής και ρεκόρ θερμοκρασίας στα τροπικά νερά της Καραϊβικής. Ήταν επίσης η ξηρότερη χρονιά στην περιοχή του Αμαζονίου, με τη συνεχιζόμενη ανομβρία να πλησιάζει τα χειρότερα επίπεδα του αιώνα. 

Η συμφωνία του Κιότο

Οι επιστήμονες θεωρούν πως ο απόγονος του Κιότο θα πρέπει να επιφέρει σαρωτικές περικοπές στις εκπομπές δηλητηριωδών αερίων, αλλιώς η Γη θα υποστεί καταστροφικές αλλαγές στο κλίμα της. Αυτές οι μειώσεις, όμως, είναι εφικτές μόνον αν τις υιοθετήσουν οι χώρες που ευθύνονται περισσότερο για τη μόλυνση, με επικεφαλής τις ΗΠΑ, που εγκατέλειψαν το Κιότο το 2001, την Κίνα, η οποία ως αναπτυσσόμενη χώρα εξαιρείται από τις περικοπές, αλλά και την Ινδία.

Η πρόταση, την οποία διατύπωσε η οικοδέσποινα χώρα, ο Καναδάς, προβλέπει την πραγματοποίηση διαπραγματεύσεων υπό το πλαίσιο της Συνθήκης για τις Κλιματολογικές Αλλαγές του ΟΗΕ (UNFCCC), το βασικό αποτέλεσμα της διάσκεψης κορυφής του Ρίο το 1992.

Οι λεπτομέρειες για τον τελικό στόχο παραμένουν εσκεμμένα συγκεχυμένες, προκειμένου να αποφευχθεί ένα διπλωματικό ναυάγιο. Οι ΗΠΑ βρέθηκαν στο περιθώριο αφότου η Αυστραλία, ο παραδοσιακός τους σύμμαχος, συμπαρατάχθηκαν με την καναδική πρόταση. «Είναι πεποίθησή μας πως η πρόοδος δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσω αυτών των τυποποιημένων συζητήσεων», ανέφερε η Αμερικανίδα αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών για τη δημοκρατία και τις διεθνείς υποθέσεις. «Πιστεύουμε ότι η καλύτερη προσέγγιση είναι εκείνη που λαμβάνει υπόψη της τις διαφορετικές απόψεις. Μία φόρμουλα δεν μπορεί να καλύψει τους πάντες», συμπλήρωσε

Θα γίνουν πιο ξερά και τα ποτάμια

Η άνοδος της θερμοκρασίας του πλανήτη μπορεί να μειώσει τη ροή των ποταμών στη λεκάνη της Μεσογείου, στον Αμαζόνιο και στις κεντρικές Ηνωμένες Πολιτείες, επηρεάζοντας έτσι τη γεωργία αλλά και τις πόλεις των περιοχών αυτών, υποστηρίζουν Βρετανοί ερευνητές.

Αν οι εκπομπές των καυσαερίων που ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου συνεχιστούν με το σημερινό ρυθμό, μέχρι το τέλος του 21ου αιώνα οι επιπτώσεις θα είναι εμφανείς σε πολλά ποτάμια, όπως προβλέπει η έκθεση του Κέντρου Χάντλεϊ, παράρτημα της βρετανικής μετεωρολογικής υπηρεσίας.

Η έκθεση παρουσιάστηκε στο περιθώριο του συνεδρίου του ΟΗΕ για τις κλιματολογικές αλλαγές στον πλανήτη, που ολοκληρώνεται σήμερα στο Μόντρεαλ.

Ενώ σε ορισμένες περιοχές, όπως στη Λατινική Αμερική, τα νερά των ποταμών θα μειωθούν, την ίδια στιγμή θα φουσκώσουν τα ποτάμια στη δυτική Αφρική και στη βόρεια Κίνα.

Οι επιπτώσεις θα είναι δραματικές για την άρδευση και για τις πόλεις που εξαρτώνται από τους ποταμούς για τον εφοδιασμό τους με πόσιμο νερό, τόνισε η Βίκι Πόουπ, μία εκ των συγγραφέων της μελέτης.

Η τρύπα του όζοντος στην Ανταρκτική δεν θα κλείσει πριν το 2065

Η τρύπα του όζοντος πάνω από το Βόρειο Πόλο δεν θα κλείσει όπως είχε εκτιμηθεί πριν και θα καθυστερήσει τουλάχιστον μια δεκαετία σε σχέση με προηγούμενες εκτιμήσεις, καθώς παλιά μοντέλα κλιματιστικών, ψυγείων και αυτοκινήτων συνεχίζουν να απελευθερώνουν καταστρεπτικές ουσίες.

Η μελέτη αυτή, που παρουσιάστηκε σε συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Εταιρείας στο Σαν Φρανσίσκο, δείχνει ότι η μείωση του χλωρίου και του βρωμίου στην ατμόσφαιρα καθυστερεί. Μάλιστα το 15% της σημερινής ετήσιας παγκόσμιας εκπομπής αυτών των ενώσεων αντιστοιχεί στις ΗΠΑ και τον Καναδά, χώρες στις οποίες η παραγωγή τους έχει σταματήσει.

Πάντως, το στρώμα του όζοντος πάνω από την Αρκτική, το οποίο είχε αραιωθεί λιγότερο από ό,τι στην Ανταρκτική, θα έχει επουλωθεί σχεδόν πλήρως μεταξύ του 2030 και 2040, όπως έδειξε η έρευνα της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των HΠA.

Η τρύπα του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική επεκτείνεται εποχιακά μέχρι τις νοτιότερες περιοχές της Λατινικής Αμερικής, ενώ η τρύπα της Αρκτικής επηρεάζει την άνοιξη κατοικημένες περιοχές της βόρειας Ευρώπης.

Η καταστροφή του όζοντος οφείλεται κυρίως στους χλωροφθοράνθρακες (CFC), ουσίες που χρησιμοποιούνταν παλαιότερα σε ψυγεία και κλιματιστικά (φρέον), σε σπρέι και διαλύτες. Η χρήση τους καταργήθηκε σταδιακά σε 180 χώρες, έπειτα από την ενεργοποίηση του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ το 1987.

Η τρύπα του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική ανακαλύφθηκε τη δεκαετία του 1980 και είναι γνωστό ότι επηρεάζεται και από μετεωρολογικούς παράγοντες, καθώς ορισμένα ψυχρά ρεύματα αέρα επιτείνουν την καταστροφή του όζοντος - στο Νότιο Πόλο οι θερμοκρασίες είναι γενικά χαμηλότερες, γι' αυτό και η τρύπα της Ανταρκτικής είναι πάντα μεγαλύτερη από της Αρκτικής.

Εξαιτίας των ιδιαίτερων κλιματικών συνθηκών, το μέγεθος της φετινής τρύπας πλησίασε την έκταση-ρεκόρ που καταγράφηκε το 2003. Το Σεπτέμβριο, η τρύπα έφτασε σε μέγεθος τα 26 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα, περίπου όσο η έκταση της Βορείου Αμερικής.