Η γεωχημικός Lynda Williams του πολιτειακού πανεπιστημίου της Αριζόνα μαζί με άλλους συναδέλφους της έχουν ανακαλύψει ότι ορισμένα μεταλλεύματα αργίλου κάτω υπό ορισμένες συνθήκες στο κατώτατο σημείο του ωκεανού μπορεί να είχαν ενεργήσει ως 'επωαστήρες' ή σαν μια αρχέγονη μήτρα για τα πρώτα οργανικά μόρια στη γη.

Η έρευνα της Williams προτείνει πως μερικά από τα θεμελιώδη υλικά απαραίτητα για τη ζωή μπορεί να υπήρχαν βαθιά κάτω στη θάλασσα. Τα αποτελέσματα των πειραμάτων της Williams δημοσιεύθηκαν σε ένα άρθρο με τίτλο "Οργανικά Μόρια Σχηματίστηκαν σε μια Αρχέγονη Μήτρα" στο περιοδικό της Γεωλογίας.

Η Williams και η ομάδα της μιμήθηκαν τις συνθήκες που βρέθηκαν στις υδροθερμικές αναβλύσεις κατά μήκος των γραμμών, όπου συγκλίνουν οι  τεκτονικές πλάκες στο ωκεάνιο πάτωμα. Οι αναβλύσεις ή διέξοδοι είναι σχισμές στον θαλάσσιο πυθμένα που ρέουν προς τα έξω πολύ καυτό νερό σαν ένα υποβρύχιο ηφαίστειο.

Από μια προηγούμενη εργασία, οι ερευνητές ήξεραν ότι με τις αρκετά υψηλές θερμοκρασίες και την πίεση, οι ηφαιστειακές εκπορεύσεις θα μπορούσαν να παραγάγουν χημικά σύνθετη μεθανόλη. Αυτό που οι επιστήμονες δεν ήξεραν ήταν πώς η μεθανόλη θα μπορούσε να επιζήσει των έντονων θερμοκρασιών 300 έως 400 Κελσίου.

"Όταν αρχικά το άκουσα, σκέφτηκα," αυτό είναι περίεργα, αναφέρει η Williams για τον σχηματισμό της μεθανόλης. "Η μεθανόλη υποτίθεται ότι διασπάται σε αυτές τις θερμοκρασίες. Και αναρωτήθηκα, "τι μπορεί να το προστατεύει;" Η απάντηση είναι τα κοινά μεταλλεύματα αργίλου."

Η Williams υπέθεσε ότι ο άργιλος που περιβάλλει τις υδροθερμικές αναβλύσεις μπορεί να έχει χρησιμεύσει ως μια "αρχέγονη μήτρα" για τα πρωτόγονα μόρια, προφυλάσσοντας τα μέσα στα ορυκτά στρώματά του. Επινόησε λοιπόν ένα πείραμα που θα εξέταζε εάν η οργανική σύνθετη μεθανόλη θα προστατευόταν μεταξύ στρωμάτων αργίλου.