Επανδρωμένη αποστολή σε έναν αστεροειδή

Πηγή: NewScientist, 22 Μαρτίου 2007

Η NASA κάνει σχέδια όχι μόνο να ξαναστείλει αστροναύτες ως το 2020 ή να κατασκευάσει μια βάση στην Σελήνη, αλλά φαίνεται πως είναι έτοιμη τώρα για ένα βήμα πιο πέρα. Την αποστολή επανδρωμένης αποστολής σε αστεροειδή, πέρα στο μακρινό διάστημα. Έτσι, θα γίνει πραγματικότητα το σχέδιο του ανθρώπου να φτάσει έξω από το σύστημα Γης - Σελήνης.

Το σκάφος Ωρίων στο διάστημα θα τροφοδοτείται με ηλιακή ενέργεια

Μια τέτοια αποστολή θα μπορούσε να ολοκληρωθεί χρησιμοποιώντας το ίδιο διαστημικό σκάφος που έχει ως σκοπό να στείλει Αμερικανούς πίσω στο φεγγάρι.

Περίπου πριν δύο χρόνια, η NASA άρχισε να εργάζεται για την κατασκευή ενός νέου διαστημικού θαλάμου για αστροναύτες, καθώς και για έναν πύραυλο με σκοπό να στείλει αστροναύτες στο φεγγάρι μέχρι το 2020. Τώρα, ο Paul Abell του διαστημικού κέντρου Johnson της NASA στο Χιούστον και η ομάδα του λένε ότι ο νέος διαστημικός θάλαμος Ωρίων μαζί με τον πύραυλο Ares θα μπορούσαν να στείλουν, επίσης, αστροναύτες σε ένα από τους πολλούς αστεροειδείς που οι τροχιές τους είναι κοντά στη γη.

Η ανάλυση της ομάδας δείχνει ότι η αποστολή θα απαιτούσε λιγότερα καύσιμα από το να πάμε στο φεγγάρι, επειδή η πολύ ασθενής βαρύτητα του αστεροειδή σημαίνει ότι χρειάζεται πολύ λίγη προσπάθεια για να δραπετεύσει το σκάφος από την έλξη του, και να έρθει πίσω στη Γη. Επίσης, λόγω της πιο αδύνατης βαρύτητας, το σκάφος Ωρίων θα ήταν σε θέση να αιωρηθεί κοντά στον αστεροειδή και να προσεδαφιστεί πάνω του πολύ εύκολα.

Ένα ταξίδι μετά επιστροφής σε έναν αστεροειδή μήκους 30 μέτρων, που λέγεται 1998 KY26 παραδείγματος χάριν και θα περάσει από τη Γη το 2013 και το 2024, θα μπορούσε να ολοκληρωθεί σε τρεις μήνες. Εντούτοις, η γρήγορη σχετικά περιστροφή του 1998 KY26 μπορεί να μην κάνει την αποστολή εύκολη. Η ομάδα αναμένει ότι οι νέες αναζητήσεις αστεροειδών θα προσδιορίσουν τους καταλληλότερους στόχους.

Τα πλεονεκτήματα μιας τέτοιας αποστολής είναι κυρίως δυο. Το πρώτο είναι η δυνατότητα να μελετηθεί η δομή και η σύσταση ενός αστεροειδή (πολύ σημαντικό αν χρειαστεί να αντιμετωπιστεί ένας επικίνδυνος αστεροειδής κοντά στη γη. Επιπλέον θα είναι μια πρώτη μίνι δοκιμή για μελλοντικές αποστολές στον Άρη.

Υπάρχουν όμως και δυσκολίες για μια τέτοια αποστολή. Θα πρέπει πρώτα από όλα να βεβαιωθεί ότι το σκάφος θα μπορέσει να μεταφέρει τις απαραίτητες προμήθειες για το πλήρωμα (νερό, τρόφιμα, οξυγόνο κλπ), για το περίπου μηνιαίο ταξίδι που αναμένεται να είναι η διάρκεια του ταξιδιού. Βέβαια το σκάφος Ωρίων έχει ως σκοπό να μεταφέρει αρκετές προμήθειες για να υποστηρίξει ένα πλήρωμα τεσσάρων αστροναυτών για δύο εβδομάδες. Η ομάδα του Abell θεωρεί ότι το διαστημικό σκάφος μπορεί να μετατραπεί για να μεταφέρει δύο ή τρεις αστροναύτες, αυξάνοντας παράλληλα το βάρος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τις προμήθειες.

Αλλά το κυρίως όμως πρόβλημα είναι η κοσμική ακτινοβολία και οι ηλιακές εκλάμψεις που μπορεί να είναι επικίνδυνες για την υγεία των αστροναυτών. Όπως λένε στη NASA, μελετάνε τρόπους ώστε η επίδραση της ακτινοβολίας να περιοριστεί, αλλά είναι μάλλον αδύνατο να μηδενιστεί εντελώς. Ο μόνος τρόπος να υπάρξουν οι λιγότερες δυνατές επιπτώσεις είναι να περιοριστεί η διάρκεια της αποστολής. Ή το νερό μέσα στο σκάφος για το πλήρωμα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως μια ασπίδα ενάντια στην ακτινοβολία, και ότι τα απόβλητά τους επίσης θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τον ίδιο σκοπό, αν και η ερευνητική ομάδα αναγνωρίζει ότι η ακτινοβολία θα παραμένει επικίνδυνη.

Εκτός από τη μελέτη των δομικών ιδιοτήτων του αστεροειδούς με τη βοήθεια ραντάρ - σημαντικό εάν πρέπει κάποτε να εκτρέψουμε ένα τέτοιο αστεροειδή - η αποστολή θα χρησίμευε ως δοκιμή για μια αποστολή στον Άρη. Το μέλος της ομάδας Robert Landis προσθέτει ότι η μετάβαση στον αστεροειδή δεν προορίζεται για να αντικαταστήσει την επιστροφή στο φεγγάρι.

Ένα νέο μοντέλο που βοηθάει την εκτίμηση των πιθανών συνεπειών μιας σύγκρουσης με αστεροειδή δημιουργήθηκε από μια ομάδα με επικεφαλής τον Nick Bailey του Πανεπιστημίου του Southampton. Το καινούριο στοιχείο είναι ότι παίρνει υπ' όψιν του και την κατανομή του πληθυσμού σε παράκτιες περιοχές, και έτσι συνυπολογίζει και τις ανθρώπινες απώλειες από τα τσουνάμι που θα επακολουθήσουν.

Στο μοντέλο προσομοιώθηκαν χιλιάδες συγκρούσεις σε διάφορα σημεία του πλανήτη και έτσι τελικά βρήκαν τις περιοχές που θα επηρεαστούν περισσότερο. Οι αστεροειδείς στους οποίους επικεντρώθηκε η έρευνα είναι οι μικρότεροι, με πλάτος 100 ως 500 μέτρων, κι αυτό γιατί χτυπάν τη Γη με μεγαλύτερη συχνότητα, της τάξης μια φορά κάθε 10,000 χρόνια, ενώ οι μεγαλύτεροι με διάμετρο >1km μια φορά κάθε 100,000 χρόνια.

Οι 5 περιοχές που κινδυνεύουν περισσότερο είναι οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Σουηδία, ο Καναδάς και η Ιαπωνία. Η τρίτη θέση της Σουηδίας αρχικά θεωρήθηκε έκπληξη, αλλά ρόλο έπαιξε το συνολικό μήκος των ακτών της.

Σίγουρα χρειάζεται πολλή μελέτη ακόμα, πχ ένα πολύ βασικό σενάριο, που το μοντέλο δεν εξέτασε, είναι το να σπάσει σε κομμάτια ο αστεροειδής κατά την είσοδο στην Γη και έτσι να μην έχουμε μία μόνο σύγκρουση, αλλά πολύ περισσότερες σε διάφορα σημεία.

Τέλος μια ομάδα από αστροναύτες και κοσμοναύτες σχημάτισαν το Ίδρυμα Β612, από το όνομα του αστεροειδή του Μικρού Πρίγκιπα, με στόχο να μελετήσει τους αστεροειδείς.