Τα θηλαστικά δε συνδέονται με την εξαφάνιση των δεινοσαύρων

Πηγή: BBC, 28 Μαρτίου 2007

Η εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια δεν ήταν η αιτία της ανάπτυξης νέων ειδών και της εξέλιξης των θηλαστικών, σύμφωνα με ένα νέο γενεαλογικό δέντρο των θηλαστικών που καταρρίπτει την ισχύουσα θεωρία.

Μέχρι τώρα η επικρατούσα θεωρία δεχόταν ότι η εμφάνιση και άνοδος των θηλαστικών συνδεόταν άμεσα με την εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Γιατί όταν εξέλιπαν οι δεινόσαυροι τα θηλαστικά απέκτησαν ξαφνικά την ελευθερία να εκμεταλλεύονται νέες πηγές τροφής και νέους βιότοπους και έτσι γεννήθηκε ένα κύμα νέων ειδών.

Η ανάλυση, που δημοσιεύεται στο Nature, λέει ότι οι κυριότερες ομάδες θηλαστικών είχαν εμφανιστεί δεκάδες εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα. Το νέο γενεαλογικό δέντρο που κατασκεύασαν οι επιστήμονες στηρίζεται σε συνδυασμένα δεδομένα που καλύπτουν την πλειοψηφία των θηλαστικών και προβλέπεται να προκαλέσει νέες έρευνες και μελέτες σχετικά με την εξέλιξη των θηλαστικών.

Τα είδη που περιλαμβάνονται στη μελέτη, που πραγματοποίησε μια διεθνής ομάδα ερευνητών, ξεπερνούν τα 4.500 και περιλαμβάνουν το 99% των σημερινών θηλαστικών. Η διεθνής ομάδα των επιστημόνων έφτιαξε το υπερδένδρο των θηλαστικών από τα υπάρχοντα απολιθωμένα στοιχεία και από γενετικές αναλύσεις.

Η ανάλυση υποδεικνύει ότι μετά τον αφανισμό των τεράστιων ερπετών εμφανίστηκαν σχετικά λίγα νέα είδη θηλαστικών, τα οποία εξαφανίστηκαν και αυτά χωρίς να αφήσουν απογόνους. Πάντως, οι παράγοντες που οδήγησαν στην αρχή της ακμής των θηλαστικών πριν από 100-85 εκατομμύρια χρόνια δεν είναι σαφείς.

Ένας από τους συντάκτες της έκθεσης λέει ότι η νέα έρευνα εξηγεί γιατί οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να βρουν σχετικά σύγχρονους προγόνους των πλασμάτων που είναι γνωστό ότι ζούσαν εκείνη την περίοδο. Η εξαφάνιση των δεινοσαύρων δεν τους έδωσε κάποια εξελικτική ώθηση και έτσι εκείνοι οι πρόγονοι παρέμειναν σχετικά πρωτόγονοι.

Καθ' όλη τη διάρκεια της κρητιδικής περιόδου, όταν κυριαρχούσαν οι δεινόσαυροι στη Γη, τα θηλαστικά ήταν σχετικά λίγα σε αριθμό, και εμποδίζονταν από το να διαφοροποιηθούν και να εξελιχθούν στα οικοσυστήματα που εξουσιάζονταν από τα αρχαία ερπετά. Επίσης, την περίοδο της εξαφάνισης των δεινοσαύρων τα θηλαστικά ήταν μικρά, περίπου στο μέγεθος της γάτας

 Η νέα έρευνα υποστηρίζει ότι αυτό συνέβη μέχρι κάποιο βαθμό, αλλά τα νέα είδη οδηγήθηκαν σε εξελικτικό αδιέξοδο. Και δεν βρήκε κανένα τέτοιο κύμα που να αφορά τους προγόνους των σημερινών θηλαστικών, όπως των τρωκτικών, των αλόγων, των ελεφάντων και των ανθρώπων. Αντίθετα, έδειξε ότι υπήρξε ένα αρχικό κύμα πριν από 85-100 εκατομμύρια χρόνια και άλλο ένα πριν από 35-55 εκατομμύρια χρόνια, σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας.

Εκρηκτική εξέλιξη

Σύμφωνα με τους γεωλόγους η μαζική εξάλειψη των δεινοσαύρων και ειδών οφείλεται στην πτώση ενός αστεροειδούς πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια (μια εποχή που καταγράφηκε και στους βράχους και ονομάζεται όριο Κ-Τ).

Κι ενώ μέχρι τώρα πίστευαν οι επιστήμονες ότι αναπτύχθηκαν τότε τα θηλαστικά χάρις στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων, το νέο γενεαλογικό δέντρο (υπερδένδρο) δείχνει ότι τα θηλαστικά με πλακούντα είχαν διαχωριστεί ήδη σε αυτές τις υποομάδες μέχρι 93 εκατομμύρια χρόνια πριν, δηλαδή πολύ πριν από την σύγκρουση με τον αστεροειδή και σε μία εποχή που κυριαρχούσαν ακόμα οι δεινόσαυροι στον πλανήτη.

Το υπερδένδρο είναι ένας νέος τρόπος να δείξουμε όλα τα είδη θηλαστικών στον πλανήτη, αρχίζοντας από έναν κοινό πρόγονο. Οι σχέσεις των ειδών μπορούν να προκύψουν από τα μορφολογικά χαρακτηριστικά και τις γενετικές ακολουθίες, εξηγούν οι επιστήμονες.

Τα Andrewsarchus ήταν το μεγαλύτερο σαρκοφάγο χερσαίο θηλαστικό που περπάτησε πάνω στη Γη. Έζησε περίπου πριν 32-60 εκατομμύρια χρόνια

Μετά από το ξεκίνημα αυτών των υποομάδων στη Γη, ο ρυθμός της εξέλιξης των θηλαστικών έπεσε και παρέμεινε χαμηλό πάλι μέχρι την Ηώκαινο Εποχή, πριν 55 εκατομμύρια χρόνια.

Η έναρξη της Ηώκαινους Εποχής χαρακτηρίστηκε από τη γρήγορη αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας και μια έκρηξη στην ποικιλομορφία των θηλαστικών.

Η σύνθεση των βράχων και τα θαλάσσια ιζήματα που βρίσκονται στο όριο μεταξύ της Παλαιόκαινης και Ηώκαινης εποχής δείχνουν ότι οι παγκόσμιες θερμοκρασίες αυξήθηκαν κατά, περίπου, έξι βαθμούς Κελσίου σε λιγότερο από 1.000 χρόνια - ένα γεγονός γνωστό ως θερμικό μέγιστο.

Ο Δρ Rob Asher, ειδικός στα θηλαστικά στο πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ λέει: "Οι παλαιοντολόγοι ξέρουν εδώ και εκατό χρόνια ότι δεν εμφανίστηκαν όλες οι σύγχρονες ομάδες θηλαστικών με πλακούντα μετά από το όριο Κ-Τ. Οι περισσότερες τάξεις αυτών των θηλαστικών - γάτες, νυχτερίδες, φάλαινες και άνθρωποι - εμφανίζονται στην Ηώκαινο. Από την άλλη, δεν εξαφανίζονται όλοι οι δεινόσαυροι στο τέλος της Κρητιδικής. Υπήρξε μια περίοδος αρκετών εκατομμυρίων ετών στο τέλος αυτής της περιόδου, που επιβεβαίωσε αρκετές εξαφανίσεις δεινοσαύρων που δεν πετούσαν. Έτσι η παλαιά άποψη που γράφεται στα εγχειρίδια ότι στο όριο Κ-Τ εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι, και συγχρόνως εμφανίστηκαν τα θηλαστικά είναι κάτι σαν παραμύθι."

Αλλά η άποψη ότι τα απολιθώματα των θηλαστικών από την Κρητιδική αντιπροσωπεύουν τους ίδιους τους προγόνους των σημερινών θηλαστικών ήταν ένα αμφισβητούμενο ζήτημα, συμπλήρωσε ο Δρ Asher.

Home