Ένα αστέρι γεννιέται

Πηγή: ESA, 31 Μαΐου 2007

Ο σχηματισμός των άστρων οδηγεί σε ένα περίπλοκο σύστημα στο οποίο το νέο άστρο περιβάλλεται από έναν δίσκο αερίου και σκόνης. Αυτή η ύλη ακολουθεί έπειτα μια από τρεις διαφορετικές διαδρομές. Αυτή η ύλη βρίσκει ένα δρόμο να πέσει πάνω στο αστέρι με τη βοήθεια του μαγνητικού πεδίου, ή παραμένει στο δίσκο για να σχηματίσει τους πλανήτες, ή απομακρύνεται  έξω από σύστημα με έναν άνεμο ή ένα πίδακα που δημιουργείται από το συνολικό μαγνητικό πεδίο.

Το διαστημικό παρατηρητήριο XMM-Newton χρησιμοποιήθηκε για να στοχεύσει πάνω σε άστρα στο κοντινό Μοριακό Νέφος του Ταύρου. Αυτό το τεράστιο νέφος στο διάστημα είναι η πιο κοντινή στη Γη περιοχή όπου σχηματίζονται τα νέα άστρα και περιέχει πάνω από 400 νέα αστέρια.

Τα αποτελέσματα αυτά κάνουν τους αστρονόμους να περιμένουν πολλά, καθώς τα ρεύματα του υλικού που πέφτουν αλληλεπιδρούν με το καυτό στέμμα, ψύχοντας το, ενώ τα ρεύματα του αερίου που εκτινάσσονται θερμαίνουν με κλονισμό, καθώς εκτινάσσονται από το αστέρι.

Τα περισσότερα από αυτά τα αστέρια συσσωρεύουν ακόμα υλικό, μια διαδικασία γνωστή ως προσαύξηση. Καθώς όμως πέφτει το υλικό  κτυπά την επιφάνεια του αστεριού, και διπλασιάζει σχεδόν τη θερμοκρασία της επιφάνειας του από 5000 Kelvin σε 10.000 Kelvin. Έτσι παράγεται μια υπερβολική ποσότητα υπεριώδους ακτινοβολίας η οποία εκπέμπεται από το αστέρι και ανιχνεύεται από το οπτικό όργανο ελέγχου του Xmm-Newton. Οι αστρονόμοι έχουν σκεφτεί ότι τα ίδια κύματα κλονισμού που προκάλεσαν την εκπομπή της υπεριώδους ακτινοβολίας πρέπει επίσης να παραγάγουν και ακτίνες X.

Home