|
Βραχώδεις πλανήτες, ενδεχομένως με συνθήκες κατάλληλες για την
παρουσία της ζωής, μπορεί να είναι πιο συνηθισμένοι από όσο προηγουμένως νομίζαμε
στο Γαλαξία μας, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.
Τα νέα στοιχεία προτείνουν ότι περισσότεροι από τα μισά άστρα
σαν τον ήλιο μας στο Γαλαξία μας θα μπορούσαν να έχουν παρόμοια πλανητικά
συστήματα.
 Επιστήμονες
πιστεύουν ότι μπορούν να υπάρχουν πολλοί περισσότεροι κόσμοι στο εξωτερικό
τμήμα του ηλιακού μας συστήματος
Μπορούν επίσης να υπάρχουν εκατοντάδες άγνωστοι κόσμοι στα εξωτερικά
μέρη του ηλιακού συστήματός μας, πιστεύουν οι αστρονόμοι.
Ενώ οι μελλοντικές μελέτες τέτοιων κόσμων θα αλλάξουν ριζικά
την γνώση μας για το πώς οι πλανήτες διαμορφώνονται, λένε οι ίδιοι αστρονόμοι.
Τα νέα συμπεράσματα για τους πλανήτες παρουσιάστηκαν στην Αμερικανική Ένωση
για την Πρόοδο της Επιστήμης (AAAS) στη Βοστώνη.
Ο Michael Meyer, ένας αστρονόμος από το πανεπιστήμιο της Αριζόνα, τόνισε ότι
πλανήτες σαν τη Γη μας είναι πιθανώς πολύ πιο συνηθισμένοι από όσο προηγουμένως
νομίζαμε γύρω από αστέρια σαν τον ήλιο μας.
"Οι παρατηρήσεις μας προτείνουν ότι μεταξύ του 20% και 60% των άστρων σαν
τον Ήλιο μας έχουν κατάλληλα στοιχεία για το σχηματισμό βραχωδών πλανητών
με ίδιες διαδικασίες που οδήγησαν στο σχηματισμό της Γης, κι αυτό είναι πολύ
συναρπαστικό." τόνισε.
Η ομάδα του Meyer χρησιμοποίησε το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer για να εξετάσει
ομάδες άστρων με μάζες παρόμοιες με τον ήλιο μας. Έτσι, ανίχνευσαν δίσκους
από κοσμική σκόνη γύρω από τα αστέρια, σε μερικές από τις νεώτερες ομάδες
που ερευνήθηκαν.
Η σκόνη θεωρείται ένα υποπροϊόν από τα βραχώδη συντρίμμια όταν αυτά συγκρούονται
και συγχωνεύονται για να διαμορφώσουν νέους πλανήτες.
Η διαστημική αποστολή Kepler της NASA προς αναζήτηση πλανητών σαν τη Γη, που
θα ξεκινήσει το 2009, αναμένεται να μας δώσει περισσότερες ενδείξεις για αυτούς
τους απόμακρους άγνωστους κόσμους.
Παγωμένοι κόσμοι
 Μερικοί αστρονόμοι θεωρούν ότι μπορούν να υπάρχουν εκατοντάδες
μικρά βραχώδη αντικείμενα στις εξωτερικές άκρες του ηλιακού συστήματός μας,
και ίσως ακόμη και μια χούφτα παγωμένων κόσμων σαν τη Γη.
Μιλώντας στο συνέδριο της AAAS, ο Alan Stern της NASA είπε πως θεωρεί ότι
έχουμε βρει μόνο την κορυφή του παγόβουνου όσο αφορά την ύπαρξη πλανητών μέσα
στο ηλιακό σύστημά μας.
Περισσότερα από χίλια αντικείμενα έχουν ήδη ανακαλυφθεί ήδη μόνο στη ζώνη
Kuiper, τόνισε, πολλά δε συναγωνίζονται τον Πλούτωνα σε μέγεθος.
"Η παλιά άποψή μας, ότι το ηλιακό σύστημα είχε εννέα πλανήτες θα αντικατασταθεί
από μια νέα άποψη ότι υπάρχουν εκατοντάδες εάν όχι χιλιάδες πλανήτες στο ηλιακό
σύστημά μας," είπε.
Θεωρεί ότι πολλοί από αυτούς τους πλανήτες θα είναι παγωμένοι, μερικοί θα
είναι βραχώδεις, ενώ μερικά αντικείμενα μπορεί να έχουν την ίδια μάζα με τη
Γη.
"Θα μπορούσαν να υπάρχουν τέτοια αντικείμενα με τη μάζα της Γης στο Νέφος
του Oort (ένα νέφος που περιβάλλει το πλανητικό σύστημά μας) αλλά θα ήταν
παγωμένα σε αυτές τις αποστάσεις," πρόσθεσε ο Stern. "Θα έμοιαζαν με μια παγωμένη
γη."
Ζώνη Goldilocks
Ο ενθουσιασμός για την ανακάλυψη άλλων πλανητών σαν τη Γη ξεκινά
από την ιδέα ότι μερικοί από αυτούς ίσως περιέχουν ζωή ή ίσως, αιώνες από
τώρα, να να ιδρυθούν εκεί πάνω ανθρώπινες αποικίες.
Το κλειδί για αυτήν την αναζήτηση, λέει η Debra Fischer του πολιτειακού πανεπιστημίου
του Σαν Φρανσίσκο, ήταν η ζώνη Goldilocks.
Αυτή η ζώνη αναφέρεται σε έναν χώρο του διαστήματος στον οποίο ένας πλανήτης
είναι ακριβώς στη σωστή απόσταση από το μητρικό του αστέρι, έτσι ώστε η επιφάνειά
του να είναι ούτε τόσο καυτή ούτε τόσο ψυχρή για να υποστηρίξει υγρό νερό.
"Στο μυαλό μου υπάρχουν δύο πράγματα που πρέπει να κάνουμε μετά: πρέπει να
βρούμε τον πλανήτη με τη σωστή μάζα και πρέπει να είναι στη σωστή απόσταση
από το μητρικό του αστέρι," συμπλήρωσε.
Η Χρυσομαλλούσα (Goldilocks) είναι
η ηρωίδα του παραμυθιού Τα τρία αρκουδάκια. Η Χρυσομαλλούσα επισκέπτεται
το σπίτι τους και δοκιμάζει τη σούπα τους. Το πρώτο πιάτο είναι πολύ καυτό,
το δεύτερο είναι πολύ κρύο και το τρίτο έχει τη σωστή θερμοκρασία. Με βάση
αυτό το περιστατικό ο όρος Goldilocks χρησιμοποιείται
σε πολλά πεδία (μεταξύ των άλλων την αστρονομία, τη θεωρία της πολυπλοκότητας,
τα οικονομικά, τη θεωρία παιγνίων, τη βιολογία), για να περιγράψει ένα φαινόμενο
που εξελίσσεται υπό ιδανικές συνθήκες. Στην προκειμένη περίπτωση η ζωή πάνω
στη Γη είναι αποτέλεσμα ιδανικών συγκυριών τόσο στο μικρόκοσμο όσο και στο
μεγάκοσμο.
Για την ανακάλυψη των εξωπλανητών χρησιμοποιούνται ήδη τρεις μέθοδοι
-
Με τη μέτρηση της μεταβολής του χρώματος του άστρου
γύρω από το οποίο περιφέρεται ο πλανήτης. Η περιφορά του πλανήτη
προκαλεί μια μικρή μετατόπιση στη θέση του άστρου ως προς εμάς. Όταν
αυτή η μετακίνηση γίνεται προς την κατεύθυνσή μας το φως του άστρου
γίνεται (ελαφρώς) πιο μπλε ενώ όταν η γίνεται προς την αντίθετη
κατεύθυνση το φως γίνεται πιο κόκκινο (αυτό το γνωστό φαινόμενο - που
έχει την ίδια εξήγηση με τον ήχο του ασθενοφόρου που αλλάζει συχνότητα
όταν μας προσπερνάει - λέγεται φαινόμενο Doppler ).
-
Με τη μέτρηση της μεταβολής της έντασης του φωτός
που εκπέμπει το άστρο καθώς ο πλανήτης περνά από μπροστά του (και
επισκιάζει ένα μικρό τμήμα του). Αυτή η μέτρηση δίνει πληροφορίες για
την διάμετρο του πλανήτη (αφού η σκιά έχει εξαρτάται από τη διάμετρο).
-
Με τον βαρυτικό μικροεστιασμό (gravitational microlensing): όταν ένα
λαμπρό άστρο περνάει πίσω από το άστρο του εξωπλανήτη, το φως του
λαμπρού άστρου καμπυλώνεται εξαιτίας του βαρυτικού πεδίου του άστρου του
εξωπλανήτη (διότι το φως ακολουθεί τον συντομότερο δρόμο από το ένα
σημείο στο άλλο, αλλά ας μην μπούμε σε λεπτομέριες). Έτσι σχηματίζεται
ένας δίσκος από “είδωλα” του λαμπρού άστρου. Αν υπάρχει εξωπλανήτης αυτά
τα είδωλα είναι στρεβλωμένα εξαιτίας του βαρυτικού πεδίου του πλανήτη.
Από το blog του Lazopolis
http://yet.anotherblog.net/?p=393
|
