Το
διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra πέταξε για
πρώτη φορά τον Ιούλιο του 1999. Ένα χρόνο
μετά μετράει πολλές επιτυχίες στην
κατανόηση της ιστορίας του Σύμπαντος.
Έχει κατασκευασθεί για να συλλέγει
ακτίνες Χ. Το ύψος της τροχιάς του
Chandra είναι 200 φορές μεγαλύτερο από αυτό
του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, και
αντιστοιχεί στο ένα τρίτο της
απόστασης από τη Γη στη Σελήνη.
Το
διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra, που
ονομάστηκε έτσι προς τιμή του μεγάλου
Iνδού φυσικού Subrahmayan Chandrasekhar (Chandra στα
Σανσκριτικά σημαίνει φεγγάρι-φωτεινό),
θεωρείται από τους μεγαλύτερους
αστροφυσικούς. 'Εζησε από 1910 έως το 1995
και έλαβε το βραβείο Nobel Φυσικής το 1983.
Μελέτησε μεταξύ άλλων τους λευκούς
νάνους και έγραψε τη μαθηματική
θεωρία των μαύρων οπών.
Το Chandra θεωρείται ότι
μπορεί να φωτογραφήσει βίαια κοσμικά
γεγονότα, όπως υπερκαινοφανείς, τη
γειτονιά μαύρων τρυπών, αλλά και
συμπλέγματα γαλαξιών με ανάλυση 50
φορές μεγαλύτερη από ό,τι είχε
επιτευχθεί με παλαιότερα τηλεσκόπια.
Συλλέγει με διαφορετικό τρόπο το φως
από το μέρος του φάσματος που
ονομάζεται «ακτίνες Χ». Τέτοια
ακτινοβολία παράγεται σε βίαια
κοσμικά γεγονότα, π.χ., από τις
περιοχές που αναφέραμε. Τα όργανα
παρατήρησης ενός τηλεσκοπίου είναι
έτσι σχεδιασμένα, ώστε να συλλέγουν
φως από συγκεκριμένες συχνότητες και
το Chandra συλλέγει ακτίνες Χ.
Το Chandra μπήκε σε τροχιά
από το διαστημικό λεωφορείο Columbia.
Πρόκειται για το ισχυρότερο
τηλεσκόπιο ακτινών Χ που υπάρχει
σήμερα. Αναλύει αντικείμενα και πηγές
ακτινών Χ μέχρι και 20 φορές πιο
αμυδρών σε σχέση με ό,τι ήταν εφικτό
μέχρι τώρα. Το Chandra θα βρίσκεται σε μια
τροχιά 200 φορές υψηλότερα από το
διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble και έτσι σε
κάθε περιστροφή γύρω από τη Γη θα
είναι σαν να έχει καλύψει το ένα τρίτο
της απόστασης από τον πλανήτη μας στη
Σελήνη.
Σύμφωνα με στοιχεία
της NASA, το τηλεσκόπιο έχει τέτοια
ικανότητα ανάλυσης, που μοιάζει με την
ικανότητα κάποιου να δει το οδικό σήμα
STOP από απόσταση 12 μιλίων ή να διαβάσει
τον τίτλο μιας εφημερίδας με μέγεθος
μόνο 1 εκατοστό από απόσταση μισού
μιλίου. Στο σύμπαν όμως, το πόσο μακριά
μπορούμε να δούμε σημαίνει επίσης το
πόσο πίσω στο παρελθόν μπορούμε να
κοιτάξουμε και έτσι το τηλεσκόπιο, με
βάση τις δυνατότητές του, μπορεί να
μας δείξει κάποια κβάζαρ μέχρι και
πριν από 10 δισ. χρόνια.
Μιά
από τις τελευταίες εικόνες του Chandra
στις 16-8-2000, από δύο γαλαξίες (Antennae
NGC4038/4039). Αυτή η X-ακτίνων εικόνα
δείχνει τις κεντρικές περιοχές των
δύο γαλαξιών σε σύγκρουση. Η δωδεκάδα
των φωτεινών σημείων -σαν πηγές- είναι
αστέρες νετρονίων ή μαύρες τρύπες ελκοντας
αέρια πλησίον αστέρων.
Το Chandra φωτογραφίζει
και γαλαξιακά σύννεφα αερίου τόσο
πυκνά, που το φως χρειάζεται μέχρι και
πέντε εκατομμύρια χρόνια για να τα
διαπεράσει. Τα σύννεφα αυτά αποτελούν
πηγές ακτινών Χ, όπως και η περίμετρος
μαύρων τρυπών, από την οποία
εκπέμπεται φως από κάποια σωματίδια
απειροελάχιστο χρόνο πριν
απορροφηθούν από αυτές.
Το Chandra XRay Observatory Center ή
'Chandra' είναι πολύ
σημαντικό, διότι ένα μεγάλο μέρος της
ύλης στο σύμπαν είναι πολύ θερμό, για
να παρατηρηθεί με το Hubble. Αυτό
οφείλεται στο ότι μπορούμε να
παρατηρούμε κοσμικά αντικείμενα
ανάλογα με την ακτινοβολία που
εκπέμπουν. Όσο πιο βίαια είναι τα
κοσμικά γεγονότα ή τα φαινόμενα που
παρατηρούνται, τόσο πιο μεγάλη είναι η
θερμοκρασία τους. Συνεπώς, ένα μεγάλο
μέρος της ακτινοβολίας που εκπέμπουν
βρίσκεται στο χώρο του φάσματος που
ονομάζεται ακτίνες Χ και αντιστοιχούν
σε φωτόνια υψηλής συχνότητας και
ενέργειας.
Τραβήχθηκε
τον Ιανουάριο του 2000. Δείχνει εκπομπή
ακτίνων Χ στο κέντρο του Γαλαξία μας,
από ένα θερμό νέφος αερίων που
περιβάλλουν μιά υπερ-βαρέα μαύρη
τρύπα.
Υπάρχουν περιοχές στο
σύμπαν πολύ απρόσιτες ακόμα και για τα
πιο ισχυρά μέχρι τώρα τηλεσκόπια.
Τέτοιες περιοχές που μοιάζουν στο
ανθρώπινο μάτι συχνά κενές, όχι όμως
και για το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra,
που βλέπει με ακτίνες Χ, βίαιους και
δραστήριους τόπους, όπου οι
θερμοκρασίες φτάνουν εκατομμύρια
βαθμούς, όταν ύλη επιταχύνεται λόγω
της βαρύτητας κοντά στην ταχύτητα του
φωτός και μαγνητικά πεδία γίνονται
τρισεκατομμύρια φορές ισχυρότερα από
αυτό της Γης.
Παρατηρώντας τέτοιες περιοχές που δεν
μπορούσαν μέχρι τώρα να μελετηθούν
αποτελεσματικά ούτε με το άλλο
διαστημικό τηλεσκόπιο, το Hubble, οι
επιστήμονες ονειρεύονται να
ανακαλύψουν πολλά μυστικά της δομής
και της εξέλιξης του σύμπαντος.
Το Chandra, λίγους μόνο
μήνες από την αρχή της λειτουργίας του,
έδωσε πιθανή απάντηση σε ένα ερώτημα
που κυριαρχούσε αρκετές δεκαετίες στο
χώρο της Αστρονομίας σχετικά με τη
διάχυτη ακτινοβολία Χ που διαπερνά το
σύμπαν, δείχνοντας πως αυτή
προέρχεται από γιγάντιες μαύρες
τρύπες στα κέντρα μακρινών γαλαξιών.
Η είδηση αυτή ανακοινώθηκε στο
συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας
Αστρονομίας (AAS), τον Ιανουάριο του 2000.
Η λύση αυτού του προβλήματος που
διαρκεί εδώ και 37 χρόνια, θα συντείνει
στο να σχηματιστεί ενιαία εικόνα για
το πώς οι υπερκαινοφανείς εξελίχθηκαν
σε τεράστιας μάζας μαύρες τρύπες στα
κέντρα γαλαξιών.
Φωτογραφία
που δείχνει το νεφέλωμα Crab που είναι
το υπόλοιπον ενός supernova που όταν
εξερράγει το 1054 μΧ φάνηκε από την Γη.
Είναι 6000 έτη φωτός από τη Γη. Στο
κέντρο του φωτεινού νεφελώμα
βρίσκεται ένα ταχύτατα
περιστρεφόμενος αστέρας νετρονίων, ή
ένας pulsar που εκπέμπει παλμούς
ακτινοβολίας 30 φορές το δευτερόλεπτο
To 1962 από μιά τυχαία
ανακάλυψη βρήκαμε ότι μιά διάχυτη
κοσμική ακτινοβολία ακτίνων Χ έρχεται
από όλες τις πλευρές του Σύμπαντος.
Σύμφωνα με ένα επιστήμονα της NASA, τον
Richard Mushotzky το "το εύρημα αυτό ήταν
ουσιαστικά η βάση της αστρονομίας
ακτίνων Χ". Ωστόσο, η μεγάλη δύναμη
ανάλυσης του τηλεσκοπίου Chandra έδωσε τη
δυνατότητα να μελετηθεί το ζήτημα
διαφορετικά.
Ενώ με παλαιότερα μέσα δεν μπορούσε να
διακρίνει κανείς παρά μόνο μια
ομοιογενή φωτεινότητα, το Chandra,
μελετώντας μια συγκεκριμένη περιοχή
του ουρανού, μπόρεσε να διακρίνει
συγκεκριμένα σημεία από τα οποία
προερχόταν η ακτινοβολία κατά το 80%
αυτής. Κατά 20% παραμένει αδιευκρίνιστη
η προέλευση της ακτινοβολίας.
Οι διάφορες πηγές αυτής της
ακτινοβολίας δεν θα μπορούσαν να
ανιχνευθούν από προηγούμενες
αποστολές παρά μόνο από το Chandra. Από τη
στιγμή που το Chandra εντόπισε τις πηγές
αυτές της ακτινοβολίας Χ, στράφηκαν
προς την κατεύθυνσή τους τα γήινα
τηλεσκόπια Keck στη Χαβάη αλλά και το
Hubble.