Η Ζωή είναι Οργάνωση 

Κοιτάζοντας πίσω στον χρόνο, η εξέλιξη συνολικά είχε αναμφίβολα μια γενική κατεύθυνση, από το απλό στο πολύπλοκο, από την εξάρτηση από το περιβάλλον προς μια σχετική ανεξαρτησία από αυτό. Προς όλο και μεγαλύτερη αυτονομία των ατόμων, όλο και μεγαλύτερη ανάπτυξη των αισθητηρίων οργάνων και των νευρικών συστημάτων τα οποία μεταφέρουν και επεξεργάζονται την πληροφορία για την κατάσταση του περιβάλλοντος του οργανισμού και τελικά όλο και μεγαλύτερη συνείδηση. 

 Η πρόοδος λοιπόν είναι μια ιδιότητα της εξέλιξης της ζωής σαν σύνολο,  όποιο σχεδόν μέτρο σύγκρισης και αν χρησιμοποιήσουμε, λέει κάπου ο Edward O. Wilson

Η ζωή είναι Οργάνωση. Από τα προκαρυωτικά, τα ευκαρυωτικά κύτταρα, τους ιστούς και τα όργανα ως τα φυτά και τα ζώα, τις οικογένειες, τις κοινότητες, τα οικοσυστήματα, και ολόκληρο τον ζωντανό μας πλανήτη, η Ζωή είναι Οργάνωση σε κάθε κλίμακα. Θα λέγαμε ότι η εξέλιξη της ζωής είναι η αύξηση της βιολογικής οργάνωσης. Είναι ξεκάθαρο λοιπόν, ότι αν η ζωή προέρχεται και εξελίσσεται προοδευτικά, χωρίς να έχει εισαχθεί αυτή η οργάνωση εξωτερικά, τότε κάτι έχει οργανώσει τη Ζωή. Η λογική εντροπία ενός κλειστού συστήματος έχει μειωθεί. Γι αυτή την παραβίαση  μιλάνε οι άνθρωποι, όταν λένε λανθασμένα ότι η ζωή παραβιάζει  τον Δεύτερο Θερμοδυναμικό Νόμο. Αυτή η παραβίαση, η μείωση της λογικής εντροπίας σ' ένα κλειστό σύστημα, πρέπει να συμβαίνει συνεχώς στα πλαίσια της Νεοδαρβινικής άποψης για την εξελικτική πρόοδο.

Οι περισσότεροι νεο-Δαρβινιστές δεν αντιλαμβάνονται το πρόβλημα που υπάρχει. Όταν το αντιμετωπίζουν αναζητούν καταφύγιο στη σύγχυση που υπάρχει μεταξύ των δύο ειδών της εντροπίας. Λένε ότι η εντροπία (και εννοούν την λογική), δεν έχει μειωθεί διότι το σύστημα δεν είναι κλειστό. Ενέργεια όπως πχ από το ηλιακό φως εισέρχεται σταθερά στο σύστημα. Αν θεωρήσουμε ένα μεγαλύτερο σύστημα που να περιλαμβάνει και τον Ήλιο, η εντροπία (και εννοούν την Θερμοδυναμική), έχει αυξηθεί όπως απαιτείται από τον Δεύτερο Νόμο.