Η εμπλοκή της NASA 
Μέρος 11ο

Άρθρο, Ιούλιος 2002

Η πιο φιλόδοξη όμως αναζήτηση SETI κατευθύνθηκε από τη NASA, η οποία είχε και άφθονη χρηματοδότηση και περισσότερα στοιχεία (δορυφόρους, όργανα κλπ) από οποιεσδήποτε άλλες ιδιωτικές αναζητήσεις. 

Πράγματι - η συμμετοχή της NASA στο πρόγραμμα SETI ήταν αποφασιστική, και γιατί απέκτησε κύρος η εξωγήινη αναζήτηση και γιατί προωθήθηκε η τεχνολογία αναζήτησης σε εξαιρετικά επίπεδα σε σχέση με τους πρωτοπόρους Ozma. Συγχρόνως, η αναζήτηση της NASA κατέδειξε επίσης τους κινδύνους εξάρτησης από την Αμερικανική κυβέρνηση, που είναι η κύρια πηγή χρηματοδότησης της NASA. Μάλιστα κατά τη διάρκεια δύσκολων οικονομικά εποχών στην Ουάσιγκτον, το πρόγραμμα SETI αποδείχθηκε εξαιρετικά τρωτό στους μεταβαλλόμενους πολιτικούς ανέμους.

Το 1970 ο John Billingham του ερευνητικού κέντρου Ames της NASA έπεισε τον Διευθυντή του Ames Henry Mark να αρχίσει μια μικρή μελέτη της στρατηγικής του προγράμματος SETI και την πιθανότητα της επαφής με ένα εξωγήινο πολιτισμό. Το αποτέλεσμα ήταν το "Project Cyclops", ένα πρόγραμμα του 1971, που υποστηρίχτηκε από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και την Ames της NASA.

Η πρόταση που προέκυψε από το project, πρόβλεπε ένα δάσος περίπου χιλίων πιάτων των 100-μέτρων, που θα καταλαμβάνουν μια περιοχή διαμέτρου περίπου 10 χιλιομέτρων. Μάλιστα για το Cyclops θα απαιτούνταν μια επένδυση των 10$ δισεκατομμυρων! 

Φυσικά τα έξοδα ήταν τεράστια και δεν πραγματοποιήθηκε. Αντί για αυτό έγιναν δύο ανταγωνιστικές μελέτες. Στην πρώτη έψαχναν τα αστέρια που έπρεπε να επιλεχτούν στην έρευνα. Αποφασίστηκε να είναι παρόμοια με τον ήλιό μας και σχετικά κοντινά, ώστε να μπορούν να ακουστούν προσεκτικά οποιαδήποτε σήματα που θα προέρχονται από αυτά. 

Η δεύτερη προσέγγιση υποστήριζε μια "πλήρη έρευνα του ουρανού," και την υπερασπίστηκε ο Bruce Murray, διευθυντής του Jet Propulsion laboratory (JPL) στη Πασαντένα. Σύμφωνα με τον Murray ήταν ανώφελο να σκεφτεί κάποιος που  θα βρίσκονταν οι εξωγήινοι πολιτισμοί. Ήταν επίσης άχρηστο να υποθέσουν σε ποια συχνότητα θα διαβίβαζαν τα μηνύματα. Το γεγονός είναι, επέμεινε ο Murray, ότι  δεν ξέρουμε που ακριβώς να στοχεύσουμε. Άρα η μόνη λογική πράξη είναι να ψάξουμε συστηματικά σε ολόκληρο τον ουρανό για ένα σήμα στην ευρύτερη ζώνη των πιθανών συχνοτήτων. Μια τέτοια αναζήτηση δεν θα ήταν τόσο ευαίσθητη όσο μια αναζήτηση σε ορισμένο στόχο, αλλά θα κερδίσουμε  σε εύρος συχνοτήτων.

Μέχρι το 1979 η NASA είχε σε ισχύ τα περιγράμματα ενός συνεπούς σχεδίου SETI. Αντί της επιλογής όμως μεταξύ των δύο ανταγωνιστικών προσεγγίσεων, η NASA αποφάσισε να ακολουθήσει και τα δύο. Μια αναζήτηση σε ορισμένο στόχο θα βασιζόταν στην Αmes της NASA , ενώ μια έρευνα όλου του ουρανού θα γινόταν από την JPL. 

Ένα επίσημο project της NASA, που ονομάστηκε "Microwave Observing Program" (MOP), φτιάχτηκε για να διεξαγάγει την αναζήτηση, μετά από μια περίοδο έρευνας και ανάπτυξης.

Μια καλλιτεχνική απεικόνιση του δικτύου τηλεσκοπίων Κύκλωπας (Cyclops) του  SETI πάνω στην σκοτεινή πλευρά της σελήνης.

Έρευνα Μικροκυμάτων Υψηλής Ανάλυσης (HRMS)

Από την αρχή, 1979,, το MOP αντιμετώπισε μια σκληρή επίθεση από τον γερουσιαστή William Proxmire σαν το "πιο σπάταλο πρόγραμμα". Το 1982 ο Proxmire κατόρθωσε πραγματικά να κόψει όλη την ομοσπονδιακή χρηματοδότηση για το MOP μέσω μιας νομοθετικής τροποποίησης, που απειλείσε να βάλει τέλος σε ολόκληρη τη προσπάθεια. Η απειλή όμως αποτράπηκε μέσω της έγκαιρης επέμβασης του Carl Sagan, ο οποίος συναντήθηκε προσωπικά με το γερουσιαστή και τον έπεισε ότι το πρόγραμμα SETI ήταν μια σημαντική αναζήτηση. 

Ο Sagan κατόπιν δημοσίευσε ένα κείμενο υπέρ του SETI, πείθοντας πολλούς παγκόσμιου κύρους επιστήμονες, συμπεριλαμβανομένων επτά Νομπελιστών, να το υπογράψουν.  Η δημοσιότητα και το γόητρο του Sagan κράτησαν το πρόγραμμα SETI της NASA για μια ακόμη δεκαετία.

Στις 12 Οκτωβρίου του 1992, 500 έτη από την ημέρα που ο Κολόμβος έφθασε στο Νέο Κόσμο, προωθήθηκαν τελικά οι δύο αναζητήσεις της NASA. Στην αναζήτηση της Αmes άρχισαν να ανιχνεύουν 800-1000 αστέρια-στόχοι από το ράδιο τηλεσκόπιο των 305 μέτρων στο Arecibo του Πουέρτο Ρίκο, με το μεγαλύτερο πιάτο στον κόσμο. Το πρόγραμμα της JPL άρχισε να ψάχνει στους ουρανούς χρησιμοποιώντας το πιάτο των 34 μέτρων στο Deep Space Communications Complex στο Goldstone στην έρημο Mohave. Στις αναζητήσεις αυτές δόθηκε επίσης ένας νέος προσδιορισμός της NASA - Έρευνα Μικροκυμάτων Υψηλής Ανάλυσης (HRMS).

Ράδιο Τηλεσκόπιο στο Arecibo του Puerto Rico

Και οι δύο αναζητήσεις χρησιμοποίησαν την πιο προηγμένη τεχνολογία που ήταν διαθέσιμη. Η αναζήτηση σε ορισμένους στόχους-αστέρια θα ανέλυε το φάσμα μεταξύ 1 και 3 GHz ψάχνοντας σε στενά σήματα ζωνών. 

Η αναζήτηση του JPL είχε ως σκοπό να χαρτογραφήσει ολόκληρο τον ουρανό στις συχνότητες που κυμαίνονται από 1 GHz ως 10 GHz. Αυτή η τεράστια ζώνη των 9 GHz θα αναλυόταν από την Wide Band Spectrum Analyzer.  Θα δημιουργούσε ένα μωσαϊκό 25.000 πλαισίων, που αποτελούν τον ουρανό όλης της νύχτας. Εάν σκεφθούμε ότι το πριν 15 χρόνια Big Ear έψαχνε μόνο σε 50 κανάλια, παίρνουμε μια αίσθηση του μεγέθους του σχετικού τεχνολογικού επιτεύγματος.

Αλλά σε λιγότερο από ένα έτος μετά από την έναρξή τους, και οι δύο αναζητήσεις ξαφνικά και οριστικά τελείωσαν, θύματα ενός νέου κύματος περικοπών του Κογκρέσου. Αυτή τη φορά ήταν ο γερουσιαστής Richard Bryan της Νεβάδας που οδήγησε στην περικοπή των Αμερικανικών Κυβερνητικών δαπανών για το SETI. 

Πρόγραμμα Phoenix

Μετά από μια επένδυση περίπου 60 εκατομμυρίων δολαρίων και πάνω από 23 έτη προσπάθειας, και λιγότερο από ένα έτος λειτουργίας, το πρόγραμμα SETI της NASA ήταν απροσδόκητα νεκρό. Εντούτοις, παρά την απογοήτευση που προκλήθηκε, στους ενθουσιώδες φίλους του SETI, από την ακύρωση της πιο φιλόδοξης αναζήτησης που έχει γίνει ποτέ, μπορεί τώρα να ειπωθεί ότι το πρόγραμμα HRMS δεν πέθανε μάταια. 

Οι τεράστιοι πόροι που ήταν διαθέσιμοι στη NASA υποστήριξαν αξιοπρόσεκτες τεχνολογικές προόδους, οι οποίες θα ήταν πολύ δύσκολο να επιτευχθούν χωρίς μια τέτοια υποστήριξη. Επιπλέον, ο εξοπλισμός που χρησιμοποιήθηκε στην έρευνα σε ορισμένους στόχους-αστέρια στην αναζήτηση της Αmes δεν πήγε μάταια, αλλά μεταφέρθηκε προς το ιδιωτικώς χρηματοδοτημένο Ίδρυμα SETI. Το ίδρυμα χρησιμοποίησε τον εξοπλισμό αυτό έπειτα για να προωθήσει την αναζήτησή του σε στόχους-αστέρια. Αυτό το πρόγραμμα που τρέχει και σήμερα και ονομάζεται "Project Phoenix".

Αν και οι αναζητήσεις της NASA ήταν ελλιπείς και σύντομες, μετασχημάτισαν εντελώς το πρόσωπο του προγράμματος SETI. Έναντι των σχετικά ερασιτεχνικών προσπαθειών των προηγούμενων αναζητήσεων, το SETI έγινε μια επαγγελματική επιχείρηση που διευθύνθηκε από εμπειρογνώμονες χρησιμοποιώντας τις πιο προηγμένες διαθέσιμες τεχνολογίες. Ο σκοπός και η εκλέπτυνση των αναζητήσεων έχουν αυξηθεί πολλές τάξεις μεγέθους μέσω της συμμετοχής της NASA. Αν και η NASA δεν είναι πλέον ενεργός συμμετέχων στο SETI, όλα τα υπάρχοντα προγράμματα SETI  πήραν μορφή κάτω από την επιρροή της εντυπωσιακής προσπάθειάς της.