Η ακύρωση του προγράμματος SETI της NASA το 1993 ήταν ένας μεγάλος κλονισμός στην κοινότητα SETI. Γιατί αν και το πρόγραμμα HRMS της NASA ήταν ένα πολύ μικρό πρόγραμμα για τα πρότυπα της NASA, επισκίασε όλες τις άλλες προσπάθειες του SETI. Όσο η NASA εργαζόταν για το SETI, ήταν σαφώς ο κυρίαρχος φορέας, και το τέλος του άφησε ένα δυσαναπλήρωτο κενό.

Η NASA, εντούτοις, δεν ήταν ποτέ ο μόνος χορηγός του SETI. Πολλές ιδιωτικές ομάδες ήταν στη σκιά του HRMS και ένωσαν μερικές φορές τις δυνάμεις τους με τη NASA. Όταν το  HRMS ακυρώθηκε απροσδόκητα, δύο από αυτές τις ιδιωτικές οργανώσεις παίζουν κυρίαρχο ρόλο στη συντήρηση του SETI στις δύσκολες περιόδους: Το ίδρυμα SETI, με κεντρικά γραφεία στην Silicon Valley στην Βόρεια Καλιφόρνια, και την Planetary Society, με έδρα την Πασαντένα.

Το ίδρυμα SETI ιδρύθηκε το 1984 για να υποστηρίξει και να πραγματοποιήσει την έρευνα για την SETI και τη ζωή στο Σύμπαν. Το ίδρυμα που περιλαμβάνει μεταξύ των ιδρυτών του και των χορηγών παλαίμαχους του SETI, όπως ο Frank Drake του Project Ozma, και του Bernard Oliver από το "Dolphin" . Αλλά συμπεριέλαβε επίσης μια νέα γενεά ερευνητών όπως η Jill Tarter και Seth Shostak. Τα περισσότερα από τα πρώτα έργα του Ιδρύματος χρηματοδοτήθηκαν από τη NASA, και διαδραμάτισε έναν σημαντικό ρόλο στο πρόγραμμα αναζήτησης της AMES της NASA.

Όταν το πρόγραμμα HRMS της NASA ακυρώθηκε το 1993, το ίδρυμα SETI αγωνίστηκε για να σώσει την αναζήτηση σε αστέρια-στόχους, και έγινε ο βασικός χορηγός του. Απόκτησε γρήγορα ένα μεγάλο μέρος του εξοπλισμού SETI της Ames NASA, και καταπιάστηκε με την ίδρυση χορηγιών. Τον Φεβρουάριο του 1995 προώθησε το έργο Phoenix, μια ιδιαίτερα προηγμένη αναζήτηση βασισμένη στο αρχικό πρόγραμμα της NASA.

Για την αναζήτησή τους, οι επιστήμονες του Phoenix, πήραν έναν κατάλογο 1000 αστεριών που φάνηκαν ότι ήταν οι πλέον πιθανές κατοικίες των εξωγήινων πολιτισμών. Είναι συνήθως αστέρια σαν τον δικό μας ήλιο σε μια απόσταση λιγότερη από 200 έτη φωτός από τη Γη και μεγαλύτερα από 3 δισεκατομμύρια έτη. Όταν ανακαλύπτονται αστέρια  που έχουν πλανήτες, προστίθενται επίσης στον κατάλογο. Κάθε αστέρι μπορεί να ελεγχθεί για σήματα σε οποιοδήποτε μήκος κύματος μεταξύ των 1000 και 3000 MHz. Για σύγκριση, το σημερινό δημοφιλές πρόγραμμα SETI@home ελέγχει μια ζώνη συχνότητας μόνο 2.5 Megahertz. Οι υπολογιστές του Phoenix αναλύουν έπειτα αυτό το τεράστιο εύρος ζώνης σε μικρές περιοχές, και μπορούν να αναγνωρίσουν ένα σήμα με ένα πλάτος μόνο 0.7 Hz. Αυτό είναι κρίσιμο για την αναγνώριση των ευφυών σημάτων, επειδή κανένα γνωστό φυσικά εμφανιζόμενο σήμα δεν έχει λιγότερο εύρος από 300 Hz.

Από το 1998 το πρόγραμμα Φοίνικας έχει μετακινηθεί στο Arecibo στο Πουέρτο Ρίκο, από την Αυστραλία που ήταν, όπου χρησιμοποιεί το ράδιο τηλεσκόπιο 305 μέτρων, το μεγαλύτερο στον κόσμο.

Αντίθετα από το ίδρυμα SETI που συνέχισε την αναζήτηση του HRMS πάνω σε ορισμένους στόχους, η Planetary Society υιοθέτησε μια διαφορετική μέθοδο στην μετα-NASA εποχή. Ακόμη και πριν από την ακύρωση του HRMS, η Planetary Society είχε εμφανίσει μια προτίμηση για την έρευνα "σε όλο τον ουρανό" παρά σε καθορισμένους στόχους. Αυτή η προσέγγιση αντανακλούσε τις απόψεις του Bruce Murray, του μελλοντικού Προέδρου της Planetary Society, ο οποίος με συνέπεια υποστήριξε ότι δεν πρέπει να κάνουμε οποιαδήποτε υπόθεση για τη φύση ενός εξωγήινου πολιτισμού, και ότι δεν πρέπει επομένως να περιορίσουμε την αναζήτησή μας στα αστέρια που εμφανίζονται να είναι φιλόξενα στις ανθρώπινες ευαισθησίες μας. Δεδομένου ότι ήταν διευθυντής του Jet Propulsion Laboratory από το 1976 ως το 1982, ο Murray ήταν κατά ένα μεγάλο μέρος αρμόδιος για την καθιέρωση του προγράμματος της έρευνας όλου του ουρανού, του προγράμματος SETI της JPL NASA.

Η Planetary Society, αντίθετα από το ίδρυμα SETI που συγκέντρωσε τις προσπάθειές του σε μια ιδιαίτερα περίπλοκη αναζήτηση, διένειμε τους πόρους της μεταξύ διάφορων ομάδων, οι οποίες δοκιμάζουν διαφορετικές τεχνικές. Από την αρχή της δεκαετίας του '80 η Planetary Society υποστήριζε διάφορες επιχειρήσεις SETI που καθοδηγήθηκαν από τον Paul Horowitz του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Τον Οκτώβριο του 1995, με την χρηματοδότηση της Planetary Society, ο Horowitz προώθησε το πρόγραμμα BETA - μια ράδιο έρευνα όλου του ουρανού στο φάσμα συχνότητας της "οπής του νερού. 

Από το 1996 η Planetary Society έχει υποστηρίξει επίσης το έργο SERENDIP, μια ράδιο έρευνα πάλι όλου του ουρανού που καθοδηγείται από τον Dan Werthimer του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας του Μπέρκλεϋ. Όπως το πρόγραμμα Φοίνικας, ο δέκτης του SERENDIP είναι βασισμένος στο Παρατηρητήριο Arecibo. 

Μια παραφυάδα του SERENDIP είναι το ιδιαίτερα επιτυχές πρόγραμμα SETI@home - μια επιχείρηση που κατανέμει, στους υπολογιστές εκατομμυρίων χρηστών σε όλο τον κόσμο, ράδιο πακέτα στοιχείων, για επεξεργασία . Αυτοί χρησιμοποιούν  τους προσωπικούς υπολογιστές τους για να αναλύσουν τα στοιχεία για ένα εξωγήινο σήμα. Όταν οι ιδρυτές της SETI@home έψαχναν έναν χορηγό το 1998, η Planetary Society παρείχε το αναγκαίο κεφάλαιο εκκίνησης. Η Planetary Society έχει παραμείνει ο βασικός χορηγός για το πρόγραμμα SETI@home από τότε. 

Η επιχείρηση αυτή είναι απλή. Οι υπολογιστές αναλύουν τα σήματα που λαμβάνει το ραδιοτηλεσκόπιο του Arecibo, στο Πουέρτο Ρίκο. Ο κάθε εθελοντής, κατεβάζει ενα λογισμικό το οποίο εγκαθίσταται στον προσωπικό του υπολογιστή και λειτουργεί είτε μόνιμα είτε ως screensaver, όποτε ο υπολογιστής είναι ανοικτός. Το λογισμικό συνδεέται μέσω internet με το Πανεπιστήμιο του Berkeley, λαμβάνει μια ποσότητα δεδομένων, την αναλύει και μόλις τελειώσει στέλνει τα αποτελέσματα πίσω και λαμβάνει νέο πακέτο.

Το λογισμικό τώρα αυτό που κάνει είναι να ψάχνει στο πακέτο του σήματος, χρησιμοποιώντας 15 διαφορετικές αναλύσεις συχνότητας (0.075,0.15,0.3,0.6,1.2,......1200Hz) για κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία. Φυσικά ,οι μαθηματικές διαδικασίες που πραγματοποιούνται είναι αρκετά πολύπλοκες. Στο πρόγραμμα αυτό του SETI αναλύονται μόνο ράδιο σήματα συχνότητας κοντά στα 1420 ΜΗz (με ένα εύρος 2.5ΜΗz). Αυτή είναι η συχνότητα εκπομπής του υδρογόνου και δεδομένου ότι το σύμπαν μας αποτελείται κατά περίπου 90% από το στοιχείο αυτό, αποτελεί το καλύτερο φυσικό διαγαλαξιακό κανάλι επικοινωνίας μεταξύ απομονωμένων πολιτισμών. 

Ποια είναι όμως τα στοιχεία που έχουν ενδιαφέρον για το seti@home;

• Όπου υπάρχουν διακριτές αυξήσεις της έντασης του σήματος, μεγαλύτερες τουλάχιστον 22 φορές της μέσης τιμής του ραδιοφωνικού «θορύβου» που προκαλεί ο γήινος πολιτισμός. 
• Οι γκαουσιανές,δηλαδή περιοχές όπου η ένταση του σήματος αυξάνει σταδιακά, κορυφώνεται και ξαναπέφτει 
• Όταν συμβαίνει η πρώτη περίπτωση 3 διαδοχικές φορές σε ίσα μεταξύ τους διαστήματα. 
• Οι ραδιοφωνικοί παλμοί, δηλαδή σήματα που επαναλαμβάνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα. 

Το SETI@home χρησιμοποιεί τα στοιχεία που συλλέγονται από το δέκτη SERENDIP, αλλά εστιάζει σε ένα στενότερο εύρος ζώνης συχνοτήτων, που κεντροθετείται στη γραμμή υδρογόνου των 1420 KHz. Με πάνω από τρία εκατομμύρια προσωπικούς υπολογιστές στη διάθεσή του, το SETI@home μπορεί να αναλύσει τα στοιχεία του σε ένα βάθος και μια λεπτομέρεια που είναι αδύνατα στις συμβατικότερες προσεγγίσεις. Όπως το SERENDIP, το πρόγραμμα βασίζεται στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Berkeley και καθοδηγείται από το διευθυντή David Anderson και Dan Werthimer.

Η Planetary Society έχει ξεκινήσει αναζητήσεις πέρα από τις ράδιο αναζητήσεις, υποστηρίζοντας τις οπτικές επιχειρήσεις SETI, που ψάχνουν συγκεντρωμένα σήματα λέιζερ από τα αστέρια. Το 1998 άρχισε με δύο αναζητήσεις στόχους, που βασίστηκαν στο Χάρβαρντ και στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, ψάχνοντας για πολύ σύντομες εκρήξεις φωτός που να προέρχονται από υποψήφια αστέρια. 

Τέλος από το τέλος του 2000 η  Planetary Society συμπληρώνει αυτά τα προγράμματα με τη χρηματοδότηση της κατασκευής του μεγαλύτερου Οπτικού Παρατηρητήριου SETI στον κόσμο, στο Χάρβαρντ της Μασαχουσέτης. Όταν ολοκληρωθεί το 2002, το Παρατηρητήριο θα χρησιμοποιηθεί για την πρώτη οπτική έρευνα SETI όλου του ουρανού.

---

---