Ένα σχέδιο δράσης για προγράμματα SETI
Μέρος 3ο

Άρθρο, Ιούλιος 2002

Το σύντομο άρθρο των Morrison και  Cocconi έγινε το σχέδιο δράσης για τα περισσότερα από τα προγράμματα SETI που διευθύνθηκαν στα προηγούμενα 40 χρόνια. Η πρόταση ότι τα ηλεκτρομαγνητικά σήματα ήταν τα πιο ελπιδοφόρα μέσα για τις διαστρικές επικοινωνίες έγινε η βασική υπόθεση όλων των αναζητήσεων, συμπεριλαμβανομένων και των οπτικών σημάτων. Η υπόθεση ότι οποιοδήποτε εξωγήινο σήμα θα είχε μια μετατόπιση λόγω του φαινομένου Doppler έχει ενσωματωθεί επίσης σε όλα τα επόμενα προγράμματα SETI, τα οποία με σταθερό τρόπο ελέγχουν για σήματα σε μετατοπισμένες συχνότητες.

Το πρόβλημα από την αρχή ήταν σε ποια συχνότητα θα συντονίζαμε τους δέκτες μας για να μπορέσουμε να πιάσουμε τους διαστημικούς εξωγήινους σταθμούς . Εδώ σκεφθήκαμε περίεργα. Αν αυτοί οι ξένοι πράγματι θέλουν να επικοινωνήσουν μαζί μας, θα έπρεπε να διαλέξουν μια συχνότητα με κάποιο ιδιαίτερο σημειολογικό χαρακτηριστικό. Μια τέτοια συχνότητα είναι τα 1420 ΜΗz, στην οποία εκπέμπει το πιο άφθονο στοιχείο του Σύμπαντος, το ουδέτερο υδρογόνο. Η συχνότητα αυτή είναι γνωστή στους αστρονόμους ως “τραγούδι του υδρογόνου”. Ωστόσο, η καταγραφή των ράδιο σημάτων δεν γίνεται μόνο σ’ αυτή τη συχνότητα αλλά σε όλο το φάσμα των 1000-3000 ΜΗz, επειδή η περιοχή αυτή είναι απαλλαγμένη τόσο από τον ραδιοφωνικό θόρυβο του Γαλαξία —που επικρατεί στις χαμηλότερες συχνότητες— όσο και από το γήινο ραδιοφωνικό θόρυβο που επικρατεί στις υψηλότερες συχνότητες.

Η οπή του νερού στο φάσμα των συχνοτήτων
η ζώνη μεταξύ 1420 και 1660 MHz

Στα τελευταία χρόνια ένας άλλος πρωτοπόρος του SETI,  ο Bernard Oliver, αντιπρόεδρος της Hewlett Packard, πρόσθεσε μια άλλη μαγική συχνότητα, την 1662 KHz, τη συχνότητα εκπομπής ενός άλλου πολύ κοινού ιόντος του  υδροξυλίου - OH. Το υδρογόνο και το υδροξύλιο όταν συνδυαστούν σχηματίζουν το νερό -Η₂0- το βασικό συστατικό της ζωής, όπως την ξέρουμε. Καθώς η συχνότητα 1662 KHz μοιράζεται τα πλεονεκτήματα της συχνότητας 1420 MHz στην ύπαρξη μιας σχετικά "ήρεμης" περιοχή του φάσματος, ο Oliver ήρθε να θεωρήσει ότι η ζώνη συχνοτήτων μεταξύ τους κρατάει κάποια μοναδική υπόσχεση για την ανίχνευση ενός ξένου σήματος.

"Σίγουρα η ζώνη αυτή είναι ιδανικά τοποθετημένη και είναι μια απόκοσμη ποιητική θέση, επειδή βασίζεται στο βασικό συστατικό της ζωής: το νερό,  για την ανίχνευση του εξωγήινου σήματος", έγραψε ο Oliver το 1971. "Και πού θα το συναντήσουμε; Στην οπή του νερού, φυσικά!" Από τότε, ο όρος "οπή του νερού" χρησιμοποιείται για να αναφερθεί στις αναζητήσεις σε αυτήν ή την τριγύρω από αυτήν τη συχνότητα της εκπομπής του υδρογόνου.

Το  άρθρο των Morrison και Cocconi ήταν μία πρόσκληση για ενέργεια, και αυτοί οι ίδιοι είχαν ελπίδες να βάλουν τη θεωρία τους σε δοκιμή. Ο Cocconi ήρθε σε επαφή με τον Sir Bernard Lovell στο ράδιο παρατηρητήριο Jodrell Bank, που είναι ο μεγαλύτερος δίσκος στον κόσμο μέχρι σήμερα, και πρότεινε να του δοθεί κάποιος χρόνος στο τηλεσκόπιο για την έρευνα ενός εξωγήινου σήματος. Ο Sir Bernard ήταν, εντούτοις, δύσπιστος, και δεν συμμετείχε σε αυτή την επιχείρηση. Έτσι η έναρξη της πρώτης ράδιο αναζήτησης ενός ξένου σήματος αφέθηκε για αργότερα σε άλλα τηλεσκόπια.