Οι δορυφόροι ενεργούν σαν θερμόμετρα και εμφανίζουν ότι η Γη έχει πυρετό

Από τη NASA, Απρίλιος 2004

Σαν θερμόμετρα στο διάστημα, οι δορυφόροι παίρνουν τη θερμοκρασία της γήινης επιφάνειας και σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα δορυφορικά στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι η Γη έχει ανεβάσει "πυρετό" για δεκαετίες. Τα στοιχεία δημοσιεύτηκαν στο δελτίο της Αμερικανικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας τον περασμένο Μάρτιο.

Σε συνεργασία με τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό, η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ κατάφερε να δημιουργήσει ένα αρχείο, στο οποίο καταγράφονται οι αλλαγές της θερμοκρασίας στην επιφάνια του πλανήτη, από το 1981 μέχρι και το 1998. Σύμφωνα με την έρευνα της ΝΑSΑ, κάθε 10 χρόνια, η θερμοκρασία της γης αυξάνεται κατά 0,43ο C.

Το αρχείο αυτό παρέχει πρόσθετες αποδείξεις ότι η επιφάνεια της Γης, αλλά χωρίς χιόνι, κατά μέσον όρο έχουν θερμανθεί κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Το δορυφορικό αρχείο όμως είναι πιο λεπτομερές και περιεκτικό από τις διαθέσιμες μέχρι τώρα επίγειες μετρήσεις. Κι έτσι τα δορυφορικά στοιχεία θα είναι απαραίτητα για τη βελτίωση των αναλύσεων του κλίματος και τη μοντελοποίηση του κλίματος.

Η Menglin Jin, η επικεφαλής συντάκτης, είναι επισκέπτρια επιστήμονας στο Διαστημικό Κέντρο Πτήσεων Goddard της NASA, και ερευνήτρια στο πανεπιστήμιο του Μέρυλαντ. Η Jin σχολίασε ότι μέχρι τώρα οι παγκόσμιες θερμοκρασίες της επιφάνειας του εδάφους που χρησιμοποιήθηκαν στις μελέτες της κλιματικής αλλαγής, παρήχθησαν από χιλιάδες σταθμούς της Παγκόσμιας Μετεωρολογικοί Οργάνωσης (WMO) από όλο τον κόσμο.

Αλλά αυτοί οι σταθμοί μετρούν τη θερμοκρασία του επιφανειακού αέρα - δύο έως τρία μέτρα πάνω από το έδαφος - αντί της θερμοκρασίας του ίδιου του εδάφους. Οι δορυφορικές μετρήσεις της θερμοκρασίας του ίδιου του εδάφους συμπληρώνουν έτσι τους παραδοσιακούς μηχανισμούς καταγραφής των θερμοκρασιών.

Ένα μακροπρόθεσμο σύνολο δεδομένων της θερμοκρασίας του εδάφους θα μπορεί να επεξηγήσει τις παγκόσμιες καθώς επίσης και τις περιφερειακές παραλλαγές του κλίματος. Μαζί με άλλες δορυφορικές μετρήσεις, όπως η κάλυψη του εδάφους, τα νέφη, οι κατακρημνίσεις (βροχές-χιόνι) και οι μετρήσεις της θερμοκρασίας της επιφάνειας της θάλασσας, οι ερευνητές μπορούν να μελετήσουν τους μηχανισμούς τους υπεύθυνους για τη θέρμανση της επιφάνειας του εδάφους. Επιπλέον, οι δορυφορικές θερμοκρασίες του εδάφους έχουν παγκόσμια κάλυψη σε υψηλές αναλύσεις, και δεν περιορίζονται από πολιτικά σύνορα. 

Τα 18-ετή στοιχεία σε αυτήν τη δορυφορική μελέτη εμφάνισαν μέση αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά 0,43 βαθμούς Κελσίου ανά δεκαετία. Για σύγκριση, τα επίγεια στοιχεία των σταθμών (θερμοκρασία αέρα 2 μέτρα πάνω από την επιφάνεια) εμφάνισαν μια άνοδο 0,34ο C ανά δεκαετία, μικρότερη δηλαδή αύξηση. Πρόσθετα δε στοιχεία από το Εθνικό Κέντρο για την Περιβαλλοντική Πρόβλεψη της θερμοκρασίας του εδάφους, εμφάνισαν μια παρόμοια τάση της αύξησης της θερμοκρασίας κατά 0,28ο C ανά δεκαετία.

"Αν και έχει παρατηρηθεί μια τάση αύξησης στην παγκόσμια μέση τιμή της θερμοκρασίας, οι περιφερειακές αλλαγές μπορούν να είναι πολύ διαφορετικές", αναφέρει η Jin. "Ενώ πολλές περιοχές ήταν πιο ζεστές, οι κεντρικές ηπειρωτικές περιοχές στη Βόρεια Αμερική και την Ασία ήταν πιο ψυχρές".

Ένα ζήτημα με το σύνολο των θερμοκρασιών είναι ότι δεν μπορεί να ανιχνεύσει τις επιφανειακές θερμοκρασίες πάνω από το χιόνι. Το χειμώνα, τα περισσότερα εδάφη στα μέσα έως ανώτερα γεωγραφικά πλάτη του βόρειου ημισφαιρίου καλύπτονται από χιόνι. Από αυτή την περιοχή, το 90% είναι χωρίς χιόνι τον Ιούλιο, ενώ τον Ιανουάριο μόνο το 65%. Για αυτό τον λόγο, η μελέτη είχε εστιάσει μόνο στις περιοχές χωρίς χιόνι. Ακόμα, σε ορεινές περιοχές που είναι δύσκολο να ελεγχθούν, όπως είναι το Θιβέτ, οι δορυφόροι μπορούν να ανιχνεύσουν το βαθμό της κάλυψης του χιονιού καθώς και τις μεταβολές του.

Καταστάσεις όπως νέφη, ηφαιστειακές εκρήξεις, και άλλοι παράγοντες έδωσαν ψεύτικες αναγνώσεις των θερμοκρασιών του εδάφους, αλλά οι επιστήμονες τις έλαβαν υπ' όψιν τους για να υπολογίσουν σωστά τις θερμοκρασίες του εδάφους.