Ο μετεωρικός κρατήρας της Αριζόνα έγινε με ένα τμήμα του αστεροειδή δείχνει μια προσομοίωση

Πηγή: Discovery News, 11 Μαρτίου 2005

Ο τεράστιος βράχος που άνοιξε ένα μεγάλο κρατήρα στην Αριζόνα πριν 49.000 χρόνια περίπου, με την ισχύ περισσοτέρων από 150 βόμβες της Χιροσίμας ήταν ένα κομμάτι μόνο από ένα τεράστιο συμπαγή βράχο, λένε τώρα πλανητικοί επιστήμονες.

Ο καθηγητής Jay Melosh του Πανεπιστημίου της Arizona καθώς και ο Gareth Collins του Imperial College στο Λονδίνο δημοσίευσαν μια εργασία τους στο περιοδικό Nature, στην οποία λύνουν ένα μακροχρόνιο αίνιγμα σχετικά με τον πιο εμφανέστερο και διασημότερος κρατήρα του κόσμου: τον Μετεωρικό Κρατήρα, που βρίσκεται κοντά στο Flagstaff μέσα στην έρημο της Αριζόνα.

Με κάποιους υπολογισμούς, ο βράχος, ένας αστεροειδής ή ένας κομήτης που προσέκρουσε πάνω στη Γη, θα είχε κτυπήσει την επιφάνεια της με μια ταχύτητα από 9.000 έως 20.000 m/s, γι' αυτό και άφησε έναν τεράστιο κρατήρα διαμέτρου 1.2 χλμ και βάθους 150 μέτρων.

Όμως αν αυτό ήταν σωστό, η σύγκρουση θα είχε ελευθερώσει τέτοια θερμότητα που θα έλιωσε και τον ίδιο - τον πλούσιο σε περιεκτικότητα σίδηρο - βράχο, ή τουλάχιστον ένα μέρος του, με μία εκτυφλωτική λάμψη. Αλλά δεν έχουν βρεθεί ποτέ ίχνη από λιωμένα μέταλλα και βράχια στην περιοχή του πυθμένα του κρατήρα. 

Και η αιτία που δεν έχουμε δει τέτοια ίχνη, σύμφωνα με τη νέα μελέτη, είναι η εξής: ο βράχος ήταν το μεγαλύτερο κομμάτι από ένα διαστημικό συμπαγή βράχο που πιθανόν να ήταν μήκους 42 μέτρων. 

Μετά την είσοδο του στην γήινη ατμόσφαιρα, το γιγάντιο αντικείμενο έσπασε σε μικρότερα κομμάτια σε ένα ύψος περίπου 14 χιλιομέτρων, επειδή βρήκε μια πυκνότερη ατμόσφαιρα, η πίεση της οποίας αφ' ενός μείωσε την ταχύτητα καθόδου και αφ' ετέρου προκάλεσε τη θραύση του βράχου.

Τα θραύσματα αυτά έπειτα διασκορπίστηκαν στο έδαφος της Αριζόνα σε μια περιοχή με ακτίνα δέκα χιλιομέτρων, ενώ η ατμόσφαιρα έδρασε ως φρένο στην κάθοδο τους.

Το μεγάλο κομμάτι που δημιούργησε τον Μετεωρικό Κρατήρα πιθανώς είχε διάμετρο 20 μέτρα και ανήκε στον σιδερένιο πυρήνα του αστεροειδή. Χτύπησε δε το έδαφος με μια ταχύτητα 12.000 m/s, απελευθερώνοντας ισχύ ισοδύναμη με 2,5 μεγατόνους TNT, ή τουλάχιστον 150 φορές την ατομική βόμβα της Χιροσίμα, που έπεσε το 1945. Αυτό προτείνει η νέα μελέτη.

Το υπόλοιπο της ενέργειας σύγκρουσης, μια ισχύς περίπου 6,5 μεγατόννων TNT, απελευθερώθηκε στην ατμόσφαιρα, προκαλώντας ισχυρό κύμα κλονισμού.

Τα μεγάλα αντικείμενα από το διάστημα μπορούν να προκαλέσουν μεγάλες καταστροφές επειδή προσκρούουν με ταχύτητα δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα την ώρα.

Η τελευταία γνωστή σύγκρουση μεταξύ ενός μεγάλου διαστημικού αντικειμένου και τη Γης έγινε το 1908, όταν ένας βράχος που υπολογίστηκε ότι ήταν διαμέτρου 50 μέτρων εξερράγη οκτώ χιλιόμετρα πάνω από την Tunguska στη Σιβηρία καταστρέφοντας μια έκταση 2.000 τετραγωνικών  χιλιομέτρων δάσους.

Οι δεινόσαυροι πιστεύεται ότι εξαφανίστηκαν όταν ένας μεγάλος αστεροειδής κτύπησε τη Γη κάπου στο Μεξικό, περίπου, πριν 65 εκατομμύρια χρόνια, σκορπίζοντας ένα σύννεφο σκόνης, αιθάλης και τέφρας, που μείωσαν τη θερμότητα που ερχόταν από τον ήλιο και αλλάζοντας το γήινο κλίμα.