Μήπως πύρινες σφαίρες εξ ουρανού εξαφάνισαν τους προϊστορικούς Αμερικανούς πριν 12900 χρόνια;

Πηγή: New Scienrist, 26 Μαΐου 2007

Νέα στοιχεία έχουν προκύψει που δείχνουν ότι μια τεράστια πύρινη σφαίρα από το διάστημα κατέστρεψε τη Βόρεια Αμερική πριν περίπου 12.900 χρόνια, προκαλώντας αφάνταστες πύρινες καταιγίδες, την επιστροφή μιας Ψυχρής Εποχής και μια καταστροφή του 70% του ανθρώπινου πληθυσμού. Όλα αυτά σύμφωνα με τα νέα αποτελέσματα που συγκεντρώθηκαν από μια ομάδα 25 ερευνητών.

Αυτή η απίστευτη άποψη των γεγονότων που έγιναν γύρω από το τέλος μιας γεωλογικής εποχής γνωστής ως πλειστόκαινος, παρουσιάστηκε σε μια συνεδρίαση της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης στο Ακαπούλκο.

Οι επιστήμονες τώρα πιστεύουν ότι η αιτία αυτού του ηπειρωτικού μεγέθους κατακλυσμού ήταν ένας κομήτης που διαλύθηκε, σπάζοντας σε μικροσκοπικά κομμάτια καθώς εισήλθε στην ατμόσφαιρα από το βορρά ή τα βορειοδυτικά, προκαλώντας τεράστιες εκρήξεις και τις πύρινες βολίδες.

Μια ήπειρος σε πύρινη κόλαση

Ένας από τους τρεις κύριους επιστήμονες που μίλησαν εξ ονόματος της ομάδας, ο Jim Kennett, ωκεανογράφος στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στη Santa Barbara, παρουσίασε εντυπωσιακά στοιχεία από αρκετές περιοχές όπου έγιναν πυρκαγιές μεγάλης κλίμακας, που η Βόρεια Αμερική δοκίμασε αμέσως μετά την διάσπαση του κομήτη. Όπως τόνισε "Ολόκληρη η ήπειρος ήταν σε πύρινη κόλαση".

Τα αποδεικτικά στοιχεία προέρχονται από τόπους σε μια μικρού εύρους εποχή - πριν 12.900 έτη - με ιζήματα πλούσια σε άνθρακα, στη Βόρεια Αμερική όπου  κυρίως κατοικούσε ο ντόπιος λαός των Clovis.

Τεράστιες πυρκαγιές κάλυψαν γρήγορα τις δασώδεις εκτάσεις της Βόρειας Αμερικής, σκοτώνοντας μεγάλο πληθυσμό θηλαστικών κι επιφέροντας αιφνίδιο τέλος στη ζωή των ιθαγενών Clovis που ζούσαν σε οκτώ περιοχές, όπου διαπιστώθηκαν τα ιζήματα που εξετάστηκαν.

Οι επιστήμονες υποθέτουν ότι ο κομήτης έπεσε στο βόρειο τμήμα της αμερικανικής ηπείρου κι εξερράγη ενδεχομένως πάνω από το Οντάριο του Καναδά ή την περιοχή Χάντσον Μπέι. Επίσης, πρέπει το μετέωρο που έπεσε στη Γη να ήταν κάποιο σώμα με χαμηλή πυκνότητα, το οποίο κομματιάστηκε μόλις πέρασε στην ατμόσφαιρα. Τα κομμάτια αυτά εκρήγνυντο στον αέρα και κάποια από αυτά ενδεχομένως να κατέληξαν πάνω στον πάγο που κάλυπτε την περιοχή και ο οποίος είχε πάχος τουλάχιστον τρία χιλιόμετρα. Έτσι, όταν ολοκληρώνεται και η τελευταία παγετώδης περίοδος, τα ίχνη του κρατήρα χάνονται στον πάγο που λειώνει.

Την εποχή εκείνη, πριν από 12.900 χρόνια, συνέβησαν τρία μυστήρια γεγονότα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Το κλίμα άλλαξε αιφνιδίως στο βόρειο ημισφαίριο και άρχισε να επικρατεί ψύχος. Οι άνθρωποι που ζούσαν εκείνη την εποχή στη Βόρεια Αμερική εξαφανίστηκαν και το ίδιο συνέβη και με 35 είδη χερσαίων θηλαστικών της περιοχής, όπως τα μαμούθ, οι μαστόδοντες, οι καμήλες, οι βραδύποδες και τα άλογα.

Η Μεγάλη Ψύξη

Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι ιθαγενείς που ζούσαν πριν από 13.000 χρόνια στη Βόρεια Αμερική, οι Clovis, εξαφανίστηκαν εξαιτίας του πολικού ψύχους. Εκείνη την εποχή άρχιζε μια ψυχρή περίοδος που διήρκεσε περίπου 1.000 χρόνια και είναι γνωστή ως η Μεγάλη Ψύξη. Ήταν με άλλα λόγια το τελευταίο επεισόδιο της παγετώδους περιόδου που τερματίστηκε πριν από 10.000 έως 13.000 χρόνια από σήμερα. Η αιτία της επικράτησης του ψύχους οφειλόταν σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς στην αντιστροφή των ωκεάνιων ρευμάτων.

Οι επιστήμονες που υποστηρίζουν τη θεωρία με την πτώση του κομήτη έχουν στη διάθεσή τους τη χημική υπογραφή των πυρκαγιών σε τροπικά δάση, που είναι οι πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες. Στα δείγματα που έλαβαν από περιοχές στις οποίες κατοικούσαν οι Clovis εντόπισαν τις ουσίες αυτές και σύμφωνα με τον Jim Kennett, τα τμήματα του κομήτη προκάλεσαν εκρήξεις, οι οποίες πυροδότησαν πυρκαγιές που εξαπλώθηκαν σε ολόκληρη τη Βόρεια Αμερική.

Εξωγήινα συντρίμμια

Σε πολλούς από τους τόπους αυτούς η επιστημονική ομάδα έχει αποκαλύψει στοιχεία από εξωγήινα συντρίμμια, συμπεριλαμβανομένων και των νανοδιαμαντιών, μικροσκοπικά διαφανή σφαιρίδια σαν ύαλοι που σχηματίζονται γρήγορα όταν λειωμένα σταγονίδια ψύχονται γρήγορα στον αέρα. Σχηματίζονται συνήθως κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης του κομήτη ή των αστεροειδών με τη Γη. Επίσης, ανακαλύφθηκαν στους τόπους αυτούς σπάνια μόρια ηλίου-3, τα οποία γνωρίζουμε πως να είναι πιο κοινά στο βαθύ διάστημα απ' ό,τι στη γη.

"Μπορείτε να βρείτε κάποια άλλη εξήγηση για αυτά χωριστά", λέει ο Richard firestone, ένας πυρηνικός χημικός στο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence του Μπέρκλευ, "αλλά συνολικά, είναι αρκετά σαφές ότι υπήρξε μια σύγκρουση."

Αυτός, επίσης, πιστεύει ότι ο προφανής ένοχος είναι ένας κομήτης, επειδή τα βασικά στρώματα των ιζημάτων που εξετάστηκαν δεν κρύβουν στοιχεία με υψηλή περιεκτικότητα σε νικέλιο και ιριδίου. Αυτά τα τελευταία βρίσκονται στις συγκρούσεις με αστεροειδείς και μετεωρίτες, όπως αυτές που έγιναν στο γεγονός του ορίου KT, που πιστεύουμε ότι εξάλειψαν τελείως τους δεινοσαύρους πριν περίπου 65 εκατομμύρια χρόνια.

Προφανής σκεπτικισμός

Φυσικά υπάρχει μια τάση να υπάρχει μεγάλης κλίμακας αντίρρηση σε αυτές τις όχι και τόσο στέρεες νέες θεωρίες, οι οποίες έχουν μεγάλες επιπτώσεις και σε άλλες περιοχές της επιστήμης και της λογοτεχνίας, συμπεριλαμβανομένης και της ιστορίας του Πλάτωνα για την καταστροφή της Ατλαντίδας, που μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι έχει κάποια ομοιότητα με τη σύγκρουση ενός κομήτη στις Μπαχάμες και την Καραϊβική Θάλασσα. Πολλοί επιστήμονες, ιδιαίτερα αυτοί που θεωρούν ότι οι παγκόσμιοι κατακλυσμοί πολύ σπάνια αλλάζουν τον κόσμο, είναι αυστηροί ενάντια στις θεωρίες της επιστημονικής ομάδας.

"Υπάρχει μια τάση σε αυτόν τον τομέα να ονομάζεται οποιοσδήποτε κυκλικός σχηματισμός σαν κρατήρας," λέει ο Michael Oskin του πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας στο Chapel Hill, ο οποίος είχε κατά νου σίγουρα τους διάσημους κόλπους της Καρολίνας όταν είπε αυτές τις λέξεις. Αυτοί είναι στην κυριολεξία δέκα χιλιάδες ελλειπτικοί κρατήρες, προσανατολισμένα από βορειοδυτικά έως νοτιοανατολικά, καλύπτοντας μεγάλες περιοχές όχι μόνο στην Καρολίνα αλλά και σε άλλες πολιτείες: από τη Νέα Υόρκη έως κάτω τη Φλώριδα.

Πολλοί από αυτούς είναι γεμάτοι με νερό, κατά συνέπεια δεν αναγνωρίζονται εύκολα. Από τότε που έγινε η ανακάλυψή τους κατά τη δεκαετία του '30, με αεροφωτογράφηση, πολλές φορές ορισμένοι έχουν υποστηρίξει ότι οι κόλποι της Καρολίνας, και άλλοι παρόμοιοι ελλειπτικοί σχηματισμοί είναι κρατήρες από βομβαρδισμό μετεωριτών, είτε από κομμάτια ενός αστεροειδή ή ενός κομήτη. Κάτι παρόμοιο που έγινε με την έκρηξη Tunguska σε μια μακρινή δασική περιοχή της Σιβηρίας το 1908.

Δύο πτώσεις μετεωριτών στον 20ό αιώνα

Ένα από τα σημαντικότερα περιστατικά με πτώση μετεώρων στη Γη, συνέβη στις 30 Ιουνίου του 1908 στη Σιβηρία στην περιοχή Τunguska. Οι αυτόπτες μάρτυρες είδαν μια πύρινη σφαίρα να κινείται γρήγορα στον ουρανό και όταν εξερράγη προκάλεσε καυτούς ανέμους και δυνατούς κρότους, σπάζοντας τα τζάμια στα διπλανά χωριά. Εκατοντάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους καταστράφηκαν και τμήματα από τον μετεωρίτη φλέγονταν στον ουρανό, ακόμη και τις νύκτες που ακολούθησαν τη μεγάλη έκρηξη.

Ο μεγαλύτερος μετεωρίτης που βρέθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες έπεσε το 1948 στη Νότια Νεμπράσκα. Ο κόσμος είδε μια τεράστια βολίδα να διασχίζει τον απογευματινό ουρανό. Λεγόταν, μάλιστα, ότι ήταν πιο φωτεινή και από τον ήλιο. Ο μετεωρίτης θάφτηκε τρία μέτρα κάτω από τη Γη και ζύγιζε περισσότερο από έναν τόνο.

Στην Αριζόνα των ΗΠΑ υπάρχει ένας μεγάλος κρατήρας. Το χείλος του βρίσκεται 45 μέτρα πιο ψηλά από την πεδιάδα που τον περιβάλλει και η τρύπα που έχει ανοίξει φθάνει τα 180 μέτρα. Η διάμετρός του είναι σχεδόν 1.500 μέτρα. Υπολογίζεται ότι η πρόσκρουση του μετεωρίτη αυτού στη Γη έγινε πριν από 20.000 έως 50.000 χρόνια. Πολύ νωρίτερα, πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια λέγεται πως έπεσε στη Γη (στο σημερινό Μεξικό) ένας αστεροειδής με διάμετρο 10 χιλιομέτρων και προκάλεσε τον αφανισμό των δεινοσαύρων.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις επιστημόνων, σχεδόν κάθε 10.000 χρόνια χτυπά τη Γη ένας αστεροειδής με διάμετρο περίπου 100 μέτρων, ενώ κάθε 100.000 χρόνια προσκρούει στον πλανήτη μας ένας αστεροειδής με διάμετρο 1.000 μέτρα, ο οποίος προκαλεί έκρηξη που αντιστοιχεί σε 10 εκατομμύρια βόμβες, αντίστοιχες με εκείνη που έπεσε στη Χιροσίμα.