Ξεχάστε τους πυραύλους - πηγαίνετε στον Άρη με ένα κοσμικό κύπελλο φρούτων

Πηγή: New Scientist, 13 Οκτωβρίου 2007

Η μορφή ενός διαστημικού σκάφους μπορεί να είναι κρίσιμη για την διατήρηση της ασφάλειας του πληρώματος του στις μακροχρόνιες πτήσεις. Η ιδανική μορφή του σύμφωνα με τον Ram Tripathi, ένα μηχανικό διαστημικών πτήσεων της NASA, είναι σαν ένα γκρέιπφρουτ καρφωμένο με κεράσια πάνω σε ραβδιά.

Αυτό το παράξενο σχέδιο μπορεί να είναι ο μόνος τρόπος για να προστατευθεί το πλήρωμα από καρκίνους που προκαλούνται από τα επικίνδυνα περιβάλλοντα λόγω της ακτινοβολίας στο διάστημα, και που θα δοκίμαζαν στα πιο μακροχρόνια διαστημικά ταξίδια, λέει ο Tripathi σε μια νέα μελέτη.

Οι σημαντικότερες πηγές ακτινοβολίας είναι οι γαλαξιακές κοσμικές ακτίνες, φορτισμένα σωματίδια που αποτελούνται από οτιδήποτε φαντάζεστε, από ηλεκτρόνια μέχρι ιόντα βαρέων μετάλλων, καθώς επίσης και από σωματίδια που εξέρχονται από τον ήλιο, όπως πρωτόνια και πυρήνες ηλίου.

Τα ηλεκτρόνια, τα πρωτόνια και τα ιόντα βαρέων μετάλλων όπως ο σίδηρος και το ουράνιο φεύγουν προς το κενό διάστημα και μπορούν όλα τους να προκαλέσουν καρκίνους στο πλήρωμα. Αλλά το προστατευτικό κάλυμμα από αλουμίνιο που είναι ικανό να εμποδίσει την ακτινοβολία στα μεγάλα ταξίδια θα ήταν απαγορευτικά βαρύ, καταναλώνοντας πάρα πολλά καύσιμα.

"Η έκθεση στην διαστημική ακτινοβολία σε μεγάλες διαστημικές αποστολές μακράς διάρκειας είναι θανατηφόρος," λέει ο Tripathi και οι συνάδελφοι του σε μια μελέτη τους. "Η προστασία από τους κινδύνους της διαστημικής ακτινοβολίας είναι ύψιστης σημασίας για το νέο πρόγραμμα της NASA που θέλει να φθάσει στο φεγγάρι, στον Άρη και ακόμα πιο πέρα."

Περισσότερος όγκος, λιγότερη μάζα

Έτσι ο Tripathi προτείνει αντιθέτως ότι οι θετικές και αρνητικές φορτισμένες μεταλλικές σφαίρες να τακτοποιηθούν σαν τις δοκούς της στέγης πάνω από το θάλαμο των πληρωμάτων, σε προσεκτικά ελεγχόμενες κατευθύνσεις, για να δώσουν στο πλήρωμα έναν υψηλό βαθμό ηλεκτροστατικής κάλυψης της ακτινοβολίας.

 Υπολογίζει δε ότι τα "κεράσια" θα πρέπει να είναι διαμέτρου μεταξύ 10 και 20 μέτρων και θα τοποθετούνταν περίπου 50 μέτρα από τον θάλαμο των πληρωμάτων - το "γκρέιπφρουτ".

Αυτές οι σφαίρες θα προστάτευαν το πλήρωμα ανακλώντας τα φορτισμένα σωματίδια μακριά από τον κεντρικό βιότοπο. "Οι σφαίρες σας δίνουν περισσότερο όγκο και λιγότερη μάζα, και επιπλέον, κατανέμουν ομοιόμορφα τα ανακλώμενα φορτία πάνω από την επιφάνειά τους," λέει.

Ενώ οι φορτισμένες σφαίρες θα αποτελούνταν από ελαφρύ κοίλο αλουμίνιο, το υλικό που θα προστατεύει το θάλαμο των πληρωμάτων θα ενσωμάτωνε υλικά της τελευταίας τεχνολογίας - νανοσωλήνες από άνθρακα - μαζί με το αλουμίνιο φτιάχνοντας ένα νέο κράμα. Ο νανοσωλήνας από τη φύση του είναι ελαφρύς, ενώ η ανθεκτικότητα που παρουσιάζουν μπορούν να αντέξουν σε ένα σφυροκόπημα από τα βαριά ιόντα του διαστήματος, εξηγεί ο Tripathi.

"Το καθαρό μήνυμα από την έρευνά μου είναι ότι εάν θέλουμε να είμαστε 100% βέβαια ότι μπορούμε να προστατεύσουμε τους αστροναύτες και το βιότοπό τους, χρειαζόμαστε έναν έξυπνο συνδυασμό υλικού και ηλεκτροστατικού προστατευτικού καλύμματος", λέει ο Tripathi.