|
Στο βαθύ παρελθόν του Άρη ένας αστεροειδής έπληξε τον πλανήτη με τέτοια
τιτάνια δύναμη που θα μπορούσε να σβήσει ολόκληρο το μαγνητικό πεδίο του, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.
 Όταν σχηματίστηκε ο Κόκκινος Πλανήτης, θεωρείται ότι ήταν περίπου
σαν τη νεαρά Γη - ζεστός, γεμάτος με νερό, και με ένα ρευστό λιωμένο πυρήνα και μανδύα.
Οι ρευστοί βράχοι και μέταλλα σχημάτισαν ένα
μαγνητικό δυναμό, που βοήθησε την προστασία της επιφάνειας και της παχιάς
ατμόσφαιρας από την κοσμική ακτινοβολία.
Στη συνέχεια, αρχίζοντας περίπου πριν 4,2 δισεκατομμύρια χρόνια,
έπεσε
ξαφνικά μια βροχή τουλάχιστον 20 αστεροειδών πάνω στον κόκκινο πλανήτη,
διαμέτρου μεταξύ 200 και 500
χιλιομέτρων, αφήνοντας ο κάθε ένας από αυτούς έναν κρατήρα.
Αντιθέτως, το αντικείμενο που πιστεύεται ότι σκότωσε τους
δεινόσαυρους στη Γη εκτιμάται ότι ήταν διαμέτρου 8 έως 10 χιλιομέτρων.
"Αυτά τα σώματα ήταν τεράστια," λέει ο James Roberts του Πανεπιστημίου της
Καλιφόρνιας στη Σάντα Κρουζ. "Δεν θα ήθελα να ήμουν κοντά, όταν
ένα από
αυτά έπεσε στον Άρη".
Ένας από τους τελευταίους γίγαντες μετεωρίτες έκανε μια τρύπα 3.000
χιλιομέτρων στην επιφάνεια του πλανήτη, δημιουργώντας τη γνωστή λεκάνη
Utopia (Ουτοπία) του πλανήτη στο βόρειο ημισφαίριο του. Η λεκάνη Ουτοπία
ηλικίας περίπου 4,1 δισεκατομμυρίων ετών είναι ο παλαιότερος φλοιός του πλανήτη που δεν παρουσιάζει
συμπτώματα μαγνητισμού, που σημαίνει ότι οι βράχοι πρέπει να έχουν ψυχθεί σε
μια εποχή που δεν υπήρχε μαγνητικό πεδίο.
Ο
Roberts και μία ομάδα ερευνητών υπολογίζει ότι η δημιουργία της Ουτοπίας θα
μπορούσε να είχε σβήσει το μαγνητικό δυναμό, που είχε ήδη 'μαραθεί' καθώς
ο πλανήτης ψύχθηκε. Η σύγκρουση πρόσφερε, περίπου, 1 τρισεκατομμύριο
μεγατόνους στο μανδύα του Άρη, ή περίπου 10 τρισεκατομμύρια
φορές την εκρηκτική ενέργεια της πυρηνικής βόμβας στη Χιροσίμα.
Η θερμότητα διαδόθηκε άμεσα καθώς ένα υπερηχητικό κρουστικό κύμα
μεταδόθηκε
μέσα από τον πλανήτη. Στη συνέχεια, κατά τα επόμενα 30 εκατομμύρια χρόνια, ο
υπερθερμασμένος μανδύας λειτούργησε σαν μια κουβέρτα για τον πυρήνα,
εμποδίζοντας τον να κυκλοφορεί αρκετά για να διατηρηθεί το μαγνητικό πεδίο.
"Ο πυρήνας πρέπει να έχει οργανωμένη μετάδοση θερμότητας για να σχηματίσει ένα
δυναμό," λέει ο Mario Acuna του Διαστημικού Κέντρου Goddard της NASA. "Αν θα διαταραχθεί με
μια σύγκρουση, θα σβήσει."
Μόλις ο μανδύας ψύχθηκε έγινε αμέσως και η σύγκρουση, και έτσι δεν υπήρχε αρκετή ενέργεια
στον πυρήνα για να ξεκινήσει πάλι από το μηδέν ένα δυναμό, πιστεύει ο Roberts,
γι αυτό και το μαγνητικό πεδίο έφυγε για πάντα από τον Άρη.
"Η Γη κατά πάσα πιθανότητα δοκίμασε το ίδιο είδος τιμωρίας",
συνεχίζει ο Roberts. "Αλλά
αυτή είναι κατά κύριο λόγο ανάλογη του μεγέθους. Η Γη έχει πάνω από
10 φορές περισσότερη θερμότητα από τον Άρη, και πολύ πιο δυναμική μετάδοση
θερμότητας λόγω της μεταγωγής". |
