Οι σκεπτικιστές καταγγέλλουν τους επιστήμονες για το κλίμα ότι "ψεύδονται"

Από σελίδα του BBC, 25 Φεβρουαρίου 2002

Οι σκεπτικιστές λένε ότι οι προβλέψεις για το κλίμα δεν είναι ακόμη ολοκληρωμένες.

Μια ομάδα επιστημόνων στις ΗΠΑ και την Μεγάλη Βρεττανία ισχυρίζονται ότι η αποδεκτή εντύπωση για την αλλαγή του κλίματος παραμένει ακόμη αδοκίμαστη.

Ισχυρίζονται ότι οι αυξανόμενες εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου μπορεί να μην είναι ο βασικός παράγοντας στην παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου. Υποστηρίζουν ότι οι αναλύσεις και τα κλιματικά μοντέλα της ανόδου της  θερμοκρασίας αυτού του αιώνα βασίζονται σε παραμέτρους που είναι "άγνωστες και μη αναγνωρίσιμες".

Λένε, εν συνεχεία, ότι είναι "ένας μύθος των μέσων μαζικής ενημέρωσης" για να υποθέσουν ότι μόνο μερικοί επιστήμονες μοιράζονται το σκεπτικισμό τους.

Οι επιστήμονες αυτοί, μια ομάδα που συγκλήθηκε από το Αμερικανικό Ινστιτούτο George C. Marshall, δημοσίευσαν για πρώτη φορά την έκθεσή τους στις ΗΠΑ.

"Πολιτικά συμπεράσματα"

Έχει όμως αναδημοσιευθεί στην Μεγάλη Βρεττανία από το Ευρωπαϊκό Φόρουμ Επιστήμης και Περιβάλλοντος (Esef), που τιτλοφορείται Επιστήμη του Κλίματος και Πολιτική: Κάνοντας τη σύνδεση.

Το Esef λέει ότι είναι "το αποτέλεσμα μιας εκτενούς αναθεώρησης από μια διακεκριμένη ομάδα επιστημόνων και εμπειρογνωμόνων πίσω από τα πρόσφατα συμπεράσματα της Διακυβερνητικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την  αλλαγή κλίματος (IPCC)".

Η αμερικανική ομάδα περιέλαβε έναν πρώην Διευθυντή της CIA τον James Schlesinger, και τον Richard Lindzen, καθηγητή της μετεωρολογίας στο Τεχνολογικό Ίδρυμα της Μασαχουσέτης.

Η έκθεση αυτή των σκεπτικιστών, λέει ότι τα συμπεράσματα του IPCC "έχουν πολιτικοποιηθεί και αποτυγχάνουν να μεταβιβάσουν τις ελλοχεύουσες αβεβαιότητες που είναι σημαντικές στις πολιτικές εκτιμήσεις".

Οι λεπτομερείς κριτικές σύμφωνα με το IPCC περιλαμβάνουν:

• μοντέλα της αλλαγής του κλίματος βασισμένα και σε υποθέσεις που "είναι όχι μόνο άγνωστες, αλλά είναι αδύνατον να γίνουν γνωστές με την ακρίβεια που απαιτείται για τον καθορισμό της πολιτικής".

• μοντέλα και αναλύσεις που "δεν χαρακτηρίζουν επαρκώς το ρόλο των νεφών, των υδρατμών, των αερολυμάτων, των ωκεάνιων ρευμάτων και τις ηλιακές επιδράσεις"

• μια αποτυχία "να αναπαραχθεί η διαφορά στις τάσεις μεταξύ της χαμηλότερης τροπόσφαιρας και των επιφανειακών θερμοκρασιών κατά τη διάρκεια των προηγούμενων 20 ετών".

Και οι συντάκτες της έκθεσης ολοκληρώνουν: "Η προσομοίωση της IPCC της επιφανειακής θερμοκρασίας εμφανίζεται να είναι λίγο περισσότερο από ένα τυχαίο δυαδικό ψηφίο της καμπύλης-προσαρμογής, παρά οποιαδήποτε γνήσια επίδειξη της ανθρώπινης επιρροής στο παγκόσμιο κλίμα."

Το πρωτόκολλο του Κιότο βρίσκεται υπό κατηγορία

Ο Philip Stott, ένας ομότιμος καθηγητής της βιογεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, είναι ένας προεξέχων βρεττανός σκεπτικιστής του κλίματος, σχολίασε τα εξής στο BBC:

"Οι συγγραφείς της έκθεσης διερευνούν την κύρια αντίθεση στην καρδιά του Πρωτοκόλλου του Κιότο (που είναι η παγκόσμια συμφωνία για το κλίμα) : από τη μιά μεριά, οι επιστήμονες της   IPCC γνωρίζουν ότι το κλίμα είναι ένα από τα πλέον πολύπλοκα (χαοτικά) συστήματα που ξέρουμε, αλλά, παρ' όλα αυτά, ισχυρίζονται ότι μπορούμε να το διαχειριστούμε, αυτό το πολύπλοκο σύστημα, προσπαθώντας να ελέγξουμε ένα μικρό μόνο αριθμό παραγόντων, δηλαδή τις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου. Από επιστημονική άποψη, αυτό δεν είναι απλώς αβάσιμο· είναι ψέμα".

Και ο Stott συνέχισε: "Το πρόβλημα με ένα χαοτικό, μη γραμμικό σύστημα και τόσο σύνθετο όσο είναι το κλίμα,  είναι ότι δεν μπορείτε πλέον να προβλέψετε επιτυχώς την έκβαση του συστήματος ό, τι και να κάνετε. Το Πρωτόκολλο του Κιότο δεν θα σταματήσει την αλλαγή του κλίματος. Τελεία και παύλα".

Από την άλλη πλευρά ο Eileen Claussen, πρόεδρος του Κέντρου Pew για τη Παγκόσμια Αλλαγή του Κλίματος, που χρησιμοποιήθηκε στην εργασία αυτή από το υπουργείο εξωτερικών και βοήθησε ώστε να διαμορφωθεί η Αμερικανική πολιτική για το κλίμα, υποστήριξε τα εξής:

"Αυτή η έκθεση απομακρύνει τα συμπεράσματα του IPCC ως κινδυνολόγα, όμως αυτά τα συμπεράσματα, του IPCC, γίνονται ευρέως αποδεκτά καθώς αντιπροσωπεύουν την παρούσα κατάσταση της επιστημονικής γνώσης. "

"Μια επιτροπή όμως της Αμερικανικής Εθνικής Ακαδημίας των Επιστημών (που περιλάμβανε τον Richard Lindzen) εξέφρασε γενική συμφωνία με τις διαπιστώσεις του IPCC, ότι δηλαδή εμφανίζεται η παγκόσμια θέρμανση, και ότι τουλάχιστον εν μέρει προκαλείται από τις ανθρώπινες δραστηριότητες."

"Η αβεβαιότητα βρίσκεται και στους δύο τρόπους της αντιμετώπισης. Μερικά από τα σενάρια του IPCC έχουν επικριθεί ότι είναι πολύ, αδικαιολόγητα, απαισιόδοξα, από την άλλη μεριά όμως μερικά σενάρια είναι αδικαιολόγητα αισιόδοξα."

"Αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι αυτά απεικονίζουν μια ισορροπία των μελλοντικών λογικών, και ότι τα επιστημονικά συμπεράσματα πρέπει να βασιστούν και σε άλλες λογικές. Το IPCC ήταν σε θέση να ολοκληρώσει ακριβώς αυτό.

"Και μην ξεχνάμε ότι το Κιότο προορίστηκε να είναι μόνο το πρώτο βήμα σε ένα μακρινό ταξίδι".