Η Γη βρίσκεται δέκα φορές πιο κοντά στη μαζική εξαφάνιση 

Πηγή: Πανεπιστήμιο Κάρντιφ, 5 Μαΐου 2008

Σε όλη την ιστορία της Γης έχουν γίνει πολυάριθμες μαζικές εξαφανίσεις των ειδών και υπάρχουν πολλές θεωρίες γιατί εμφανίστηκαν. Η πιο μεγάλη που ξέρουμε  εμφανίστηκε πριν περίπου 250 εκατομμύρια χρόνια, αλλά η μαζική εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν 65 εκατομμύρια χρόνια είναι από καιρό ένα αγαπημένο θέμα των επιστημόνων και των φιλοσόφων.

Ορισμένοι επιστήμονες έφτιαξαν ένα υπολογιστικό μοντέλο για να δοκιμάσουν και να υποστηρίξουν μια ιδέα που έχουν ορισμένοι για την αιτία που προκαλεί αυτές τις συγκρούσεις των κομητών ή αστεροειδών με τη Γη, οπότε και γίνονται οι εξαφανίσεις των ειδών.

Διαπίστωσαν λοιπόν ότι η Γη είναι τώρα πολύ κοντά σε μια περίοδο βομβαρδισμού της από κομήτες, που μπορεί να οδηγήσει σε μαζικές εξαφανίσεις των ειδών, όπως αυτή των δεινοσαύρων πριν 65 εκατομμύρια χρόνια. Αυτό υποστηρίζουν επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Κάρντιφ.

"Η σημερινή θέση μας στο Γαλαξία δείχνει ότι είμαστε τώρα πολύ κοντά σε μια άλλη παρόμοια περίοδο," τονίζουν οι επιστήμονες στο Κέντρο Αστροβιολογίας του Κάρντιφ.

Η κίνηση του ήλιου μέσα στο Γαλαξία στέλνει τακτικά κομήτες στο εσωτερικό ηλιακό σύστημα, που συμπίπτει με τις μαζικές εξαφανίσεις των ειδών στη Γη, υποστηρίζει η μελέτη της ομάδας.

Συγκεκριμένα οι επιστήμονες στο Κέντρο για την Αστροβιολογία έφτιαξαν ένα υπολογιστικό μοντέλο για τη μετακίνηση του ηλιακού συστήματός μας, και διαπίστωσαν ότι αυτό "αναπηδά" (ταλαντώνεται) πάνω-κάτω μέσα στο επίπεδο του Γαλαξία. Καθώς περνάμε μέσα από το πυκνότερο τμήμα του επιπέδου, οι δυνάμεις βαρύτητας από τα περιβάλλοντα γιγαντιαία νέφη του αερίου και της σκόνης αποσπούν τους κομήτες από τις πορείες τους. Οι κομήτες εν συνεχεία βυθίζονται στο ηλιακό σύστημα, ενώ μερικοί από αυτούς συγκρούονται με τη Γη.

Η ομάδα του Κάρντιφ διαπίστωσε ότι περνάμε μέσα στο γαλαξιακό επίπεδο κάθε 35 έως 40 εκατομμύρια χρόνια, που αυξάνει τις πιθανότητες μιας σύγκρουσης με κομήτες κατά δέκα φορές. Τα στοιχεία από τους κρατήρες στη Γη υποδεικνύουν επίσης ότι δεχόμαστε περισσότερες τέτοιες συγκρούσεις κάθε, περίπου, 36 εκατομμύρια χρόνια.

Ο καθηγητής William Napier, του ίδιου Κέντρου, λέει πως υπάρχει μεγάλη αντιστοιχία μεταξύ αυτού που βλέπουμε στο έδαφος και αυτό που υπολογίζουμε στο γαλαξιακό αρχείο."

Ενώ το φαινόμενο της "αναπήδησης" στο γαλαξιακό επίπεδο μπορεί να ήταν μια κακή είδηση για τους δεινοσαύρους, μπορεί επίσης να είχε βοηθήσει την διάδοση της ζωής. Οι επιστήμονες προτείνουν ότι η πρόσκρουση μπορεί να είχε ρίξει συντρίμμια που να περιείχαν μικροοργανισμούς έξω στο διάστημα και σε όλο τον κόσμο.

Ο διευθυντής του Κέντρου Chandra Wickramasinghe τονίζει: "Είναι μια δημιουργική δημοσίευση που τοποθετεί την αλληλεπίδραση μεταξύ κομητών και ζωής σε σταθερή βάση, και παρουσιάζει έναν μηχανισμό κάτω από τον οποίο μπορεί να διασκορπιστεί η ζωή σε μια γαλαξιακή κλίμακα."